Ο κ. Νικολαΐδης, με τον οποίο είμαστε συγκάτοικοι στους «Ενωμένους Μπλόκερς» μου είναι εξαιρετικά συμπαθής. Ιδιαίτερα για τον τρόπο, που γράφει και που μου θυμίζει τον αείμνηστο Παύλο Παλαιολόγο.
Το παρακάτω άρθρο του όμως με προβλημάτισε και θα ήθελα να μου επιτραπεί να προσθέσω, ύστερα απ’ αυτό, ένα δικό μου σχόλιο.
‘Όμως ας δούμε πρώτα το άρθρο του κ. Νικολαΐδη...
Πριν γίνει τραμπούκος ο…τραμπουκάκος
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΘΥΜΙΖΕ…λίγο βραδιά Γρ. Λαμπράκη (κατ’ αναλογία) κι ας απέχουμε μισόν αιώνα από τότε. Πλήθος, φωνές, διαμαρτυρίες κι ένα χέρι μακρύτερο. Δεν κράταγε κλομπ, κι αν κράταγε μαχαίρι κι ήταν σίγουρος πως δεν τον βλέπουν, θα το έμπηγε στα πλευρά του Υπουργού.
ΔΕΝ έχουμε λόγους να…λατρεύουμε τον κ. Γεωργιάδη. Τον ραπίσαμε, πολιτικά, όταν με τη μικρή ομάδα των «συναγωνιστών» του (Βελόπουλο, Θ. Πλεύρη και…Τσεκουράτο) αποστάτησαν «δι’ ίδιον όφελος» αφήνοντας σύξυλο τον Γ. Καρατζαφέρη. Ωστόσο, η επίσκεψή του, ως Υπουργού, στο «Αττικό» δεν συνιστούσε…
Ατιμωτική πράξη.
«ΕΝ τω δήμω αμαθία τε πλείστη και αταξία και πονηρία» και οι μέρες είναι άγριες. Όμως, ο τραμπούκος κάθε βαθμίδας-θλιβερό απομεινάρι του παρελθόντος-έπρεπε σήμερα να ασφυκτιά ανάμεσα στον πολιτισμό και το φιλότιμο του έλληνα.
ΚΑΙ τι εννοούμε; Πως παραγίναμε αφιλότιμοι και λιγόστεψε η «μπέσα». Γιατί, αν για παράδειγμα σου απαγάγουν το παιδί, θα εκλιπαρείς να σου «καρφώσουν» τον κακοποιό. Αν όμως ο διπλανός σου ρίχνει γροθιά στον Άδωνη, «εγώ καρφί δεν γίνομαι» (το λες με στόμφο) και κάνεις την πάπια. «Δεν είδες και δεν άκουσες», όπως κι οι χωροφύλακες τριγύρω στον Λαμπράκη.
ΝΑ ξεχωρίσουμε, λοιπόν, την καταγγελία απ’ το κάρφωμα (ανάλογα με ποιον συμπλέεις ή ταυτίζεσαι) και περιμέναμε λιγότερη ανανδρία απ’ τους συγκεντρωμένους. Να βγει ένας άντρας απ ‘το πλήθος και να γραπώσει τον τραμπούκο απ’ τον γιακά. Να τον ταρακουνήσει θυμίζοντάς του πως δεν συγκεντρώθηκαν για να…δείρουν. Αυτός θα’ ταν άνδρας-ο τραμπουκάκος του πλήθους και της ανωνυμίας παραμένει τραμπούκος. Θα φορέσει την κουκούλα για τη μολότοφ στη «Μαρφίν», θα εκτελούσε πατριώτες γερμανοφορεμένος, θα πούλαγε την πατρίδα του με το πρώτο σκαμπίλι του ανακριτή. Η απόκρυψη της αλήθειας είχε και συνέχεια. Συνδικαλιστές και εκπρόσωποι των εργαζομένων «καταδικάζουν» (αορίστως) τη βία, αλλά δεν ψάχνουν για τον/τους ενόχους, δεν «συνετίζουν» τα πλήθη, δεν κοντράρονται με τον…ψηφοφόρο τους. Δεν μου αρέσει, λοιπόν, ο Υπουργός, τον ραπίζω. Δεν έβγαλε «συμφέρουσα» απόφαση ο δικαστής, του βάζω βόμβα. Νικήθηκε η ομάδα μου, τα κάνω λίμπα… ΚΑΙ τι απόμεινε για να λιγοστέψουν τα (μικρά, μεγάλα, μέτρια) θηρία της «ζούγκλας»; Ό,τι «υποσχέθηκε» ο κ. Γεωργιάδης. Θα αποκαλύψει τους πιθανούς αυριανούς τραμπούκους, αν τυχόν χειροδικήσουν σε βάρος του και θα τους παραπέμψει. Για νόμιμο και κατά νόμον κρέμασμα» του κάθε «παλληκαρά» που χτυπάει και κρύβεται. ΕΙΝΑΙ το σωστό, είναι η λύση. Για να μην παίζει ο κάθε αγροίκος και θρασύδειλος ανθρωπάκος με την αξιοπρέπεια του διπλανού του. Για να λιγοστέψουν οι δειλοί και να περισσέψουν οι άντρες. Μην εξελιχθεί σε τραμπούκο ο…τραμπουκάκος.
Το σχόλιο του παπα-Ηλία:
Είναι καταρχήν -νομίζω-ατυχής ο παραλληλισμός του Γρηγόρη Λαμπράκη με τον Άδωνη Γεωργιάδη. Για πιστεύω ότι τα στοιχεία ταυτότητας του ενός και του άλλου είναι, σε μεγάλο βαθμό, διαμετρικά αντίθετα.
Όπως αβάσιμη είναι και η υπόθεση σχετικά με τι το τι θα έκανε ο «τραμπούκος», «αν ήταν σίγουρος πως δεν τον βλέπουν». Και ιδιαίτερα βάναυση η εξομοίωσή του με τους κουκουλοφόρους εκτελεστές και καταδότες της κατοχής. Αντίθετα πιστεύω ότι αυτά τα «εύσημα» και οι συμπεριφορές ταιριάζουν και με το παραπάνω μάλιστα σε κάποιους μνημονιακούς πολιτικούς, που δολοφονούν, κρυμμένοι πίσω απ’ την κουκούλα της νομιμότητας.
Μάλιστα έχω τη γνώμη πως αν ήταν στη θέση των υπουργών και βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, θα έκανε τα τελείως αντίθετα απ’ αυτά, που κάνουν αυτοί σε βάρος του λαού. Τον οποίο δεν ραπίζουν απλώς, αλλά κυριολεκτικά δολοφονούν.
Και μάλιστα ύπουλα, συστηματικά και προσχεδιασμένα, προ πολλού.
Με νόμους απροκάλυπτα δολοφονικούς και μονολόγους φασιστικούς.Στους οποίους ο πολίτης δεν έχει τη δυνατότητα ούτε ν’ αντισταθεί ούτε να απαντήσει.
Πέρα απ’ το γεγονός ότι με τα χέρια των αστυνομικών τον ρημάζουν στο ξύλο και τον δηλητηριάζουν με τ’ ασφυξιογόνα, κάθε φορά, που θέλουν να τον τρομοκρατήσουν.
Έτσι, που σοβαρά θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι οι βουλευτές και οι υπουργοί του δικομματισμού μετέρχονται σε βάρος του λαού, όχι απλά ρόλο τραμπούκων του χειρίστου είδους, αλλά και συνειδητά ασυνείδητων δολοφόνων.
Γεγονός ,που συνιστά αποκρουστική πραγματικότητα, δεδομένου ότι οι υπουργοί έχουν ως έργο τους να υπηρετούν και όχι να κακοποιούν το λαό.
Ο κ. Νικολαΐδης, παρότι δημοσιογράφος, μου δίνει την εντύπωση ότι απέχει έτη φωτός απ’ την πραγματικότητα, που ζουν κάποια εκατομμύρια Ελλήνων. Τους οποίους η κυβερνητική βαρβαρότητα οδηγεί πέρα απ’ όρια της έσχατης απόγνωσης και των καθόλα δικαιολογημένων ανάλογων ή και πολύ χειρότερων αντιδράσεων.
Είναι σαδισμός του χειρίστου είδους να απαιτείς απ’ αυτόν, που βάναυσα βασανίζεις να σου φιλάει τα χέρια.
Ακόμη και οι μάρτυρες της Εκκλησίας έλεγαν τα πρεπούμενα στους βασανιστές τους.
παπα-Ηλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου