Το εθνικό θέμα της Κύπρου βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή του. Και η φράση αυτή, σε τούτη τη δεδομένη στιγμή, δεν είναι κλισέ… Πιστεύω ότι η Κύπρος κινδυνεύει και είναι η πρώτη φορά από το 2004 -όταν η τότε αμερικανική κυβέρνηση των Ρεπουμπλικάνων Μπους και Τσέινι, προσπάθησε να επιβάλει ετσιθελικά στους Ελληνοκύπριους ένα καθ’ όλα ρατσιστικό και φιλοτουρκικό σχέδιο- που νιώθω ότι είναι ορατός ο κίνδυνος για την παράδοση του νησιού στον έλεγχο της Τουρκίας...
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι λέξεις όπως «προδότες» και «προδοσία» ΔΕΝ βρίσκονται στο λεξιλόγιό μου. Πολλοί άνθρωποι βλέπουν με διαφορετικό μάτι το Κυπριακό και τη «διευθέτησή» του και αυτό είναι σεβαστό. Η ανησυχία πηγάζει από το γεγονός ότι...
αυξάνεται η πίεση και, όπως πάντα, αυτή κατευθύνεται προς τον αδύνατο. Αντί να στρέψουν τις προσπάθειες τους στην Τουρκία -διότι τον Ταγίπ Ερντογάν δεν τολμούν να τον απειλήσουν- ζητούν από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να υποχωρήσει σε όλα τα θέματα και να έρθει πιο κοντά στις θέσεις της Τουρκίας.
Περιττό να τονιστεί ότι πρόκειται για άκρως απαράδεκτη τακτική και πρακτική και οι μονίμως αντι-Κύπριοι Βρετανοί άφησαν το «μπούλινγκ» στους αφελείς περί το Κυπριακό Αμερικανούς, οι οποίοι ξεπερνούν κάθε όριο. Φαίνεται ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα και ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν καταφεύγουν σε πρακτικές που χρησιμοποίησε το 2004 ο τότε αντιπρόεδρος Τσέινι.
Είναι ανησυχητικό, επίσης, το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ξαφνικά βιάζεται, και ας στη Νέα Υόρκη έλεγε ότι δεν σημαίνει τίποτα γι’ αυτόν ότι αποχωρεί ο Μπαν κι Μουν από τον ΟΗΕ και οι κ. Ομπάμα και Μπάιντεν από τον Λευκό Οίκο. Η βιασύνη του αυτή τον κάνει, μερικές φορές, να μην σκέφτεται καθαρά. Και βεβαίως δεν αναφέρομαι μόνο στο γεγονός ότι παρουσίασε ως επιτυχία την παραμονή 90 χιλιάδων Τούρκων εποίκων στην Κύπρο -που την επομένη μειώθηκαν ταχυδακτυλουργικά στις 40 χιλ. Συμβαίνουν πολλά περίεργα πράγματα, τα οποία προκαλούν σύγχυση, φόβο και ανησυχία.
Το πλέον ενοχλητικό είναι ότι οι δυνάμεις που επιθυμούν την «όποια λύση» ή αν θέλετε τη «λύση τώρα», επιχειρούν να κάμψουν τις αντιστάσεις των πολιτών με διάφορα κόλπα. Μας θυμίζουν παλιές πολύ κακές εποχές και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να δώσει εντολή για υποχώρηση. Ο φόβος, τις πλείστες φορές μετατρέπεται σε οργή. Και ο βουβός θυμός ενός λαού είναι ό,τι χειρότερο για έναν ηγέτη.
Αλλά έχει τις ευθύνες του και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κύπρου, ο οποίος κάθε φορά που επιστρέφει από τις διαπραγματεύσεις με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, φροντίζει να τον περιμένουν οι τηλεοπτικές κάμEρες για να ανακοινώσει πρόοδο. Έχει φλομώσει τον κυπριακό λαό με πρόοδο. Πρόοδο εκεί, πρόοδο εδώ, πρόοδο παντού βλέπει ο αγαπητός Πρόεδρος, αλλά όλοι οι υπόλοιποι συναισθανόμαστε ότι πρόκειται απλά για μία επιθυμία. Δεν είναι η πραγματικότητα.
Όμως, στο πλαίσιο του επικοινωνιακού παιγνιδιού, που παίζεται πολύ άτσαλα από τους αγαπητούς συναδέλφους του Προεδρικού Μεγάρου, ζητούν από τον Κύπριο Πρόεδρο να δηλώνει την ικανοποίησή του από την… πρόοδο και την αισιοδοξία του για την επερχόμενη λύση. Όπως είπαμε πολλές φορές είναι εύκολη η λύση, φτάνει να υποκύψουμε σε ό,τι απαιτεί ο Σουλτάνος της Τουρκίας.
Ο κ. Αναστασιάδης, λοιπόν, επιχειρεί την ωραιοποίηση μιας πολύ δραματικής κατάστασης, ενώ γνωρίζει ότι η κατοχική δύναμη Τουρκία δεν έχει αλλάξει τις θέσεις της σε κανένα σοβαρό ζήτημα, από το οποίο θα εξαρτηθεί η λύση και η επανένωση της Κύπρου.
Να θυμίσουμε ότι ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας απαιτεί να συνεχιστεί το αναχρονιστικό καθεστώς των τουρκικών εγγυήσεων, ζητά να διατηρήσει τα επεμβατικά δικαιώματα (αν είναι δυνατόν), να παραμείνει κατοχικός στρατός, να επιβληθεί η εκ περιτροπής προεδρία άσχετα από το αποτέλεσμα των εκλογών, και τα πάντα να μοιραστούν ισομερώς, που σημαίνει ότι καταργούνται οι δημοκρατικές διαδικασίες. Γενικά μιλώντας, η Τουρκία επιβάλλει τους όρους της και απαιτεί να γίνουν αποδεκτοί με την υπογραφή του κ. Αναστασιάδη.
Με τα παραπάνω δεδομένα ο Κύπριος Πρόεδρος δεν πρέπει να μιλά για αισιοδοξία, διότι στην πραγματικότητα είναι ένας δυστυχισμένος άνθρωπος και δεν θέλει να το παραδεχθεί. Η αμερικανική κυβέρνηση, μέσω της υφυπουργού Βικτώριας Νούλαντ, απαίτησε από τον Πρόεδρο της Κύπρου να αποδεχθεί το απαράδεκτο πακέτο για τις εγγυήσεις και την ασφάλεια. Προς τιμήν του δεν δέχθηκε το τελεσίγραφο. Πρέπει να αντέξει και να απορρίψει τις πιέσεις και τους εκβιασμούς, όπως έπραξε το 2004 ο Τάσσος Παπαδόπουλος.
Πιστεύω επίσης ότι ήταν λάθος η αποδοχή της συζήτησης της εδαφικής πτυχής εκτός Κύπρου για δύο λόγους: Πρώτον, η συζήτηση θα διεξαχθεί με τρόπο που βολεύει την Τουρκία, και δεύτερον, οι πιέσεις θα στραφούν πάλι στον αδύνατο, που είναι ο ίδιος. Συνηθίζει να μας διαβεβαιώνει με τη φράση «μην φοβάστε». Περιμένουμε να το αποδείξει στην πράξη…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Εδώ και μερικές εβδομάδες, μετά την ατυχή διαδήλωση έξω από την ελληνική πρεσβεία, επιχειρείται να συνδέσουν όλους εμάς που επιθυμούμε καθαρή λύση στο Κυπριακό και όχι την «όποια λύση», με τους ακροδεξιούς του ΕΛΑΜ. Εγώ σέβομαι όλες τις πολιτικές απόψεις, αλλά απορρίπτω κάθετα και οριζόντια τις πρακτικές της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.
Από τη στιγμή που το ΕΛΑΜ αυτοδιαφημίζεται ως το «αδελφάκι» της Χ.Α. στην Κύπρο, δεν επιθυμώ να έχω καμία σχέση με το εν λόγω κομματίδιο. Η πατρίδα μας είναι θύμα ακραίων, πολλοί ζήσαμε από την εφηβική ηλικία τα αποτελέσματα του μίσους. Άλλωστε, είναι αυτό το μίσος που προκάλεσε τον εμφύλιο που προηγήθηκε του πραξικοπήματος και της εισβολής και μοίρασε την πατρίδα μας στα δύο… Αυτά.
Επειδή οι λέξεις "προδότες" και "προδοσία" δεν υπάρχουν
ΑπάντησηΔιαγραφήστο λεξιλόγιο σου, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν και είναι πολλοί.
Παντού και πάντα.