Όλες οι ελπίδες της κυβέρνησης για αποφυγή των πρόωρων εκλογών έχουν πλέον εναποτεθεί στον Αμερικανό πρόεδρο. Εάν η συζήτηση για τη μείωση του χρέους δεν αρχίσει εντός του 2016, ή έστω στις αρχές του 17, τότε η ΕΚΤ δεν μπορεί να μας εντάξει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης...
του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ
Τα δύο αυτά γεγονότα ανατρέπουν τον πολιτικό σχεδιασμό του Μαξίμου και οδηγούν απευθείας σε αδιέξοδο, όπως εξάλλου ο ίδιος ο Τσίπρας τόνισε με έμφαση και στο συνέδριο του Συριζα. Δηλαδή εκλογές. Υπάρχουν όμως δυο σοβαρά ζητήματα λογικής σ' αυτόν τον σχεδιασμό:
Πρώτον, η παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία εξαρτάται πλέον όχι από τη βούληση της κυβέρνησης, αλλά από τη...
βούληση των ΗΠΑ, γεγονός ιδιαίτερα αποκαλυπτικό της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, μετά το 2010.
Δεύτερον, η συζήτηση για τη ρύθμιση του χρέους είναι προγραμματισμένη- σύμφωνα με την συμφωνία που η ίδια η κυβέρνηση υπέγραψε- για το 2018, στο τέλος δηλαδή του προγράμματος. Επομένως, ο πρωθυπουργός προσπαθεί την ύστατη ώρα να πείσει το eurogroup και ειδικά τον Σόϊμπλε, να παρακάμψουν την συμφωνία και να δείξουν ευελιξία απέναντι στην κυβέρνηση. Έδειξαν όμως ποτέ οι γερμανοί ευελιξία; Όχι.
Ο Μπαράκ Ομπάμα κάνει ένα τελευταίο ταξίδι στην Ευρώπη ως απερχόμενος πρόεδρος, να χαιρετήσει τους φίλους του. Δεν έρχεται εδώ να λύσει εκκρεμμότητες. Εξάλλου, ήδη το State Department με δηλώσεις του έκανε σαφείς τις αμερικανικές θέσεις, πως θα μπορούσε να ανοίξει η συζήτηση περί χρέους, εφόσον η Ελλάδα ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις της. Είναι ενδεικτικό της κρίσιμης κατάστασης το γεγονός, πως ο Τζακ Λου, σε πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα είχε τονίσει προς την κυβέρνηση πως θα έπρεπε να λύσουν το ζήτημα του χρέους κατά τη διάρκεια της προεδρίας Ομπάμα, ο οποίος είναι γεγονός πως κινήθηκε δραστήρια για το σκοπό αυτό. Η προτροπή αυτή του Λου δείχνει πως ο νέος αμερικανός πρόεδρος δεν θα έχει την ίδια θετική δράση υπέρ των ελληνικών θέσεων. Εάν είναι η Χίλαρι, τότε οι ΗΠΑ θα κινηθούν αυστηρά μέσα στα πλαίσια του ΔΝΤ, δηλαδή στην πλήρη εφαρμογή των μέτρων που προτείνει το ταμείο, μείωση συντάξεων και μισθών και εν συνεχεία ρύθμιση του χρέους. Η Χίλαρι, άνθρωπος του χρηματοπιστωτικού κυκλώματος, δεν πρόκειται να πιέσει πολιτικά με τον τρόπο που το έκανε ο Ομπάμα. Εάν είναι ο Τραμπ, άγνωστο.
Οπότε, ο κυβερνητικός σχεδιασμός με βάση την περιοδία Ομπάμα μοιάζει περισσότερο με προσευχή. Από την άλλη πλευρά, οι γερμανοί, οχυρωμένοι πίσω από την ιδια την υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης, δεν πρόκειται να συζητήσουν σοβαρά το ζήτημα, παρά μόνον, ίσως, να δώσουν ένα οδικό χάρτη και μερικά δευτερεύοντα άμεσα μέτρα, υπό τον όρο βεβαίως ότι έχουν υλοποιηθεί όλες προβλέψεις του 3ου μνημονίου. Θα πρέπει εδώ να προστεθεί πως σε λίγους μήνες, ούτε Ολάντ θα υπάρχει, ούτε Ρέντσι και επομένως ο άξονας του Νότου δεν θα υφίσταται, ενώ παράλληλα, η Ελλάδα δεν είναι πλέον απαραίτητη ούτε για το προσφυγικό, καθώς έχει εκουσίως αποδεχθεί το ρόλο της και δεν απαιτείται καμία πολιτική παραχώρηση από τους ευρωπαίους. Το ζήτημα γι' αυτούς έχει πάρει το δρόμο του.
Συμπέρασμα: η κυβέρνηση αρχίζει έναν αγώνα με όλες τις παραμέτρους εναντίον της. Παίζει σε ξένο γήπεδο, αποδεκατισμένη, με στημένο διαιτητή και χωρίς φιλάθλους. Δηλαδή βαδίζει προς σίγουρη ήττα.
Σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν αφήνεις τα πράγματα να σε οδηγήσουν εκεί. Δεν πας σε εκλογές χωρίς προοπτική. Έπρεπε να διαλέξεις έναν προσφορότερο χρόνο. Τώρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, ο Τσίπρας θα υποχρεωθεί σε λίγους μήνες, να ανακοινώσει το ναυάγιο του σχεδίου και να προκηρύξει εκλογές, εάν δεν θέλει να σκάσει πάνω του η βόμβα του κόφτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου