Αδέλφια μου... Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;

«Α δ έ ρ φ ι α μου, σήμερα σας μιλάω με λόγια χώματα, σημαίες και αίματα... με το χωνί της λαϊκής οργής ανεβασμένο... στο πικρό μας στόμα. Τι θέλουν... στον τόπο μας οι ξένοι;...

 

Γ ι α τ ί.... να διαφεντεύουν οι άλλοι τα δικά μας; 

Γ ι α τ ί... ν’ αλλάζουν τη θέση των άστρων μας; 

Γ ι α τ ί... να τυφλώνουν τα πράσινα μάτια των δέντρων μας και... των π α ι δ ι ώ ν μας; Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι; 

Ένα π α ι δ ί νυστάζει... Θέλει να κοιμηθεί και δεν τ’ αφήνει... η π ε ί ν α. 

Να θ υ μ ά σ α ι.... τα παιδιά που δεν κοιμούνται. Κάποτε... και μια κ ο ύ ν ι α πικραμένη που τραμπαλίζεται στην ερημιά της μπορεί να ‘ναι... ένας σ τ ό λ ο ς οργής σκίζοντας θριαμβευτικά... τη Μ ε σ ό γ ε ι ο. 

Νύχτα βουβή, νύχτα βαθιά, Ε λ λ η ν ι κ ή. Σκοτάδι ζυμωμένο... με τις δόξες των άστρων ζυμωμένο... με τις σφιχτές γ ρ ο θ ι έ ς των ελάτων με το κ λ ά μ α των παιδιών με τη σ ι ω π ή των μανάδων,με... τις φ λ ό γ ε ς των αιώνων.

Σ ι ω π ή... – Οι καρδιές δεν ερωτεύονται πια – ντουφεκίζουν. Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι; Α φ ή σ τ ε μας ήσυχους. Αφήστε μας... να φάμε το ψωμί μας ... στα γόνατα του κόσμου, Αφήστε μας... ν’ αποτελειώσουμε το χαμόγελό μας να πάμε... στον κινηματογράφο της άνοιξης [..] 

Αδέρφια μου, τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι; 

Να φύγουν, να φ ύ γ ο υ ν, να φύγουν. Αν δίναμε τα χ έ ρ ι α, αδέρφια μου. 

Τι μας χωρίζει; Κι εσύ κι εγώ το ίδιο π ο ν ά μ ε τούτα τ’ άγια, τούτα τα κλαμένα χώματα... τούτα τα δοξασμένα χώματα. 

Τι μας χωρίζει; Κι εσύ κι εγώ... το ί δ ι ο πονάμε αν μας χτυπήσουνε. 

Π ο ν ά μ ε. Πονάμε… το κ ο υ κ ο ύ τ σ ι της ελιάς μας που ‘ναι ευλογία και για τους δυο μας –ετούτο το κουκούτσι που ‘ναι... σαν τον κάλο της Τιμής στο πόδι του Έθνους μας, κι αν... μας πατήσουνε τον κάλο της Τιμής το ί δ ι ο και συ και γω.... τραβάμε το μαχαίρι Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;...

 Ε μ ε ί ς... άλλον εχθρό δεν έχουμε.... παρά… μ ο ν ά χ α κείνον που ΔΕ Σέβεται τον Ά ν θ ρ ω π ο. [..] 

...απόσπασμα από το ποίημα: «Διακήρυξη, προς το λαό μου και σ’ όλους τους λαούς του κόσμου» Γιάννης Ρίτσος: «Συντροφικά Τραγούδια», εκδ. Σ. Ε.

sibilla