Η αυτοκτονία του πατέρα της είχε σοκάρει τότε όλη την Ελλάδα. Η Έμμυ Χριστούλα είναι επικοινωνιολόγος κόρη του Καρδιτσιώτη φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα που αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα τον Απρίλιο του 2012 αφήνοντας ένα συγκλονιστικό ιδιόχειρο σημείωμα που καταδίκαζε τα μνημόνια και μιλούσε για αξιοπρέπεια...
κυνηγοί του Αγγελόπουλου. Με μια τεράστια τρύπα στο στήθος, “Όπως τον γέννησε η γαλλική επανάσταση, όπως τον γέννησε η μάνα του η Ισπανία, ένα σκοτεινό συνωμότη”...
Σαν την Αντιγόνη, που δεν ανήκε ούτε στους θνητούς, μα ούτε και στους πεθαμένους, η αριστερά επέστρεψε στο χώρο της, στο κέντρο του σκηνικού, στο κέντρο της ανθρώπινης ιστορίας, διεκδικώντας όχι μια επιτύμβια ανθοδέσμη, αλλά τη ζωτική της συνέχεια. Ήξερε η αριστερά, σοφή από τον πόνο της, ότι με “ορισμένες λέξεις – κλειδιά θα μπορούσε να αναβιώσει ένα νέο συλλογικό όνειρο”. Η επιστροφή της τρομοκράτησε αυτούς που ήταν βέβαιοι ότι οι τελευταίοι ανταρτοκομμουνιστές σκοτώθηκαν ή πέρασαν στο παραπέτασμα τέλη του 49 και άρα η παρουσία της είναι ένα “ιστορικό λάθος”.
Συνέβη όμως δάσκαλε και κάτι άλλο, κάτι ακατανόητο. Ο Βιομήχανος, ο Στρατιωτικός, ο Πολιτευτής, ο Εκδότης, οι δικοί σου κυνηγοί που τρόμαξαν για την ασθμαίνουσα ιστορία που δημιούργησαν, αντικαταστάθηκαν από εμάς τους αριστερούς που τρομάξαμε για την ιστορία που έπρεπε να υπερασπιστούμε. Τρομάξαμε ακόμη περισσότερο την προβολή της στο μέλλον. Σταθήκαμε πολύ μπόσικοι στο ερώτημα “θέλουμε πραγματικά να κάνουμε αυτό που τόσα χρόνια λέμε ότι θέλουμε να κάνουμε “‘; Και αυτή η ευθύνη μας βαραίνει όλους.
Έτσι Αλέξη δεν είναι ότι δε σου συγχωρώ που αφελώς και αδιάβαστος -κυριολεκτώ– πίστεψες ότι η ισχύς του δικαίου θα κατατροπώσει την ισχύ της δύναμης. Σε συγχωρώ, με την υποσημείωση όμως ότι επικίνδυνος δεν είναι μόνον όποιος σε ρίχνει στο λάκκο με τα φίδια, αλλά και όποιος με βεβαιότητα πιστεύει ότι ο λάκκος δεν έχει φίδια. Δεν είναι που δε σου συγχωρώ ότι ως συνέπεια της παραπάνω επικίνδυνης αφέλειας δεν είχες κανένα σχέδιο διαπραγμάτευσης.
Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι θα έπρεπε να ξέρεις ότι το ευρωπαικό διευθυντήριο είναι “ δράκος οπίσω, λέοντας εμπρός”, ότι θα βρισκόσουν απροστάτευτος στις πιο αντίξοες συνθήκες και άρα θα έπρεπε να ήσουν πανέτοιμος ακόμη και για λύσεις εν πτήσει σε αχαρτογράφητες πορείες...
Δεν είναι που δε σου συγχωρώ την απελπισία που προκαλείς στον Μορέττι : ΄΄ Αλέξη πες κάτι αριστερό ρε γαμώτο!΄΄Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι η γλώσσα είναι η λειτουργία η οποία καθιστά υπαρκτό αυτό που δεν υπάρχει. Για αυτό έχει τρομακτική ισχύ, είναι δημιουργός, δημιουργεί το ον. Εκείνη η γλώσσα σε δημιούργησε Αλέξη… Δεν είναι που δε σου συγχωρώ την πλήρη γραφειοκρατικοποίηση του κόμματος, την αποστράγγισή του από κάθε έννοια δημοκρατικής λειτουργίας.
Δεν είναι που δε σου συγχωρώ την καταρράκωση της Δημοκρατίας. Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι θα έπρεπε να την αντιλαμβάνεσαι όχι ως μία απλή θεσμική υποχρέωση, αλλά ως αξία, ως οργανωτική αρχή της κοινωνίας, ως πράξη, δράση και κυρίως συμμετοχή.Δεν είναι που δε σου συγχωρώ το φτηνό πόλεμο απέναντι σε πρόσφατους συντρόφους σου, με συμμάχους τους πάλαι ποτέ εχθρούς σου.Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι ο αριστερός έναντι του ήθους της αριστεράς δεν είναι απλώς φορέας, αλλά το ηθικό υποκείμενο των δράσεών του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου