Μμμ... ΣΙΓΑ ΤΗ ΓΚΟΜΕΝΑ - Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ

Σ' ένα πολυτελέστατο εστιατόριο γευματίζει ο πλούσιος και μουρντάρης κύριος με την σύζυγό του…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Κάποια στιγμή, στο εστιατόριο μπαίνει ένας κοινός φίλος συνοδευόμενος από μία επίσης νεαρή ύπαρξη.  

- Αυτός δεν είναι ο Παπαδόπουλος; ρωτάει η σύζυγος.  

- Ναι, απαντά ατάραχος ο κύριος. 

- Ναι, αλλά αυτή δεν είναι η γυναίκα του, επιμένει η σύζυγος. 

- Όχι, απαντά το ίδιο εκνευριστικά ατάραχος ο σύζυγος. Η γκόμενά του είναι.

Η σύζυγος το καλοσκέφτεται, ξανακοιτά προς το μέρος του Παπαδόπουλου και αναφωνεί: 

- Μμμ, σιγά την γκόμενα. Η δική μας είναι καλύτερη…

Εκεί ακριβώς καταντήσαμε. Ο τετραπέρατος λαός, με την καθολικά αναγνωρισμένη ιστορία, μετά από μια πενταετία ντροπής, να καταντήσει το πιο ξεφτιλισμένο ανέκδοτο του πλανήτη.

Ένας λαός από κουτάβια που...

τον έμαθαν να καμαρώνει σαν σκεπάρνι γύφτικο, για το χρώμα του ζουρλομανδύα που του έχουν φορέσει. Κι όλα αυτά γιατί σ αυτή τη χώρα υπήρξε μια κορυφαία ιστορική συνάντηση.  

Συναπαντήθηκαν…

• Πρώτον:  Μια αντιπολίτευση χρεωκοπημένη, ανίκανη, φοβική ή παντελώς ξεπουλημένη στα συμφέροντα εκείνων τους οποίους υποτίθεται ότι αντιπαλεύει με τη δράση της.

• Δεύτερον:  Ένας λαό μαλάκας από κούνια. Πρόθυμος να φάει ότι σαβούρα του προσφερθεί, διότι όσο πιο μαλάκας αποδεικνύεται, τόσο πιο κυρίαρχος βολεύει να τον πείθουν ότι είναι.

• Τρίτον:  Ένα καθεστώς αδιασάλευτης επικοινωνιακής μονοκρατορίας, που καταφέρνει να πείθει τους ιθαγενείς, πως η ιδανικότερη επιλογή, είναι να συμβιώνεις με το βιαστή σου.

Και το αποτέλεσμα είναι θεάρεστο…

Σύσσωμο το μαλακιστάν χειροκροτεί γιατί η χώρα μας έμεινε στην ευρωζώνη. Ευτυχώς μείναμε στην ευρωζώνη, κι έτσι μπορούμε να ζητιανεύουμε ελεύθερα σε νόμισμα σκληρότατο και με κύρος διεθνές. 

Ευτυχώς που μείναμε στην ευρωζώνη, έτσι τουλάχιστον το χρέος με αφορμή το οποίο θα κατασχέσουν το σπίτι μας, αποτιμάται σε ευρώ. Έχει άλλη χάρη αυτή η αποτίμηση… 

Ευτυχώς που μείναμε στην ευρωζώνη. Κι ας μην υπάρχει ούτε σεντς στη μπατηρημένη τσέπη μας. Ας μη δικαιούται ούτε καν επίδομα το άνεργο παιδί μας. 

Ευτυχώς που μείναμε στην ευρωζώνη, κι έτσι κοστίζει φτηνά στις συμμορίες το ξεπούλημα της πατρίδας μας. Διότι άντε να βρεις «επενδυτές» να σε πηδήξουν, αν πρέπει να πληρώσουν και προμήθεια μετατροπής του συναλλάγματος. Στο ράφι θα μέναμε οι δύστυχοι, σαν φτηνοπουτάνες που δε θα τις ψώνιζε κανείς.

Στο πυρ το εξώτερο όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την ευρωπαϊκή μας πορεία.

Μας φαντάζεστε εμάς έξω από το ευρώ τι μέρες θα περνούσαμε??? Να θες ένα ολόκληρο πενηντάρι για να πάρεις ένα μπουκαλάκι νερό που τώρα το αγοράζεις πάμφηνα με μισό ευρουδάκι??? Ένα ολόκληρο κατοστάρικο για μια τυρόπιτα που σήμερα την πληρώνεις μόλις ενάμιση ευρώ??? Να θες ένα ολόκληρο κατοστάρικο για το μαύρο ψωμάκι ενώ σήμερα δίνεις ενάμιση ευρώπουλο και παίρνεις και ρέστα τριάντα σέντσια???

Καταλάβατε κύριοι για τι τετραπέρατο λαό μιλάμε???

Μας έκαναν να αισθανόμαστε πως όποιος τολμήσει να μας βγάλει τη θηλιά απ το λαιμό είναι εχθρός μας, και πως σωτήρας μας είναι ο δήμιος.

Εμείς δηλαδή τώρα τρώμε με χρυσά κουτάλια στην ευρωπαϊκή ένωση και στη ζώνη του ευρώ, και αλλοίμονο σ αυτόν που θα διανοηθεί να μας τα πάρει από το στόμα.

Ένας λαός οικονομολόγων είμαστε με διπλωματική στη συναλλαγματική ισοτιμία που σκεφτήκαμε και σταθμίσαμε, πως αν η χώρα μας αποχωρήσει από την ευρωπαϊκή συμμορία και από τη ζώνη του ευρώ, θα καταποντιστεί το σύμπαν την επόμενη στιγμή.

Κι άντε μετά να κοιτάξεις στα μάτια τους Πρετεντέρηδες που θα σε ρωτούν με περισπούδαστο ύφος: «Μα να βγει η χώρα μας από το ευρώ κύριε???»…

Άντε ν αντιμετωπίσεις την κυρία Βούλτεψη που θα σε ραντίζει με αγιασμό και αλάτι για να ξορκίσει το κακό…

Άντε να αποστομώσεις τον κ. Άδωνη – Σπυρίδωνα που θα σε απειλεί με πληθωριστικά ξεσπάσματα, λες και ο πληθωρισμός δεν είναι συνισταμένη συγκεκριμένων παραγόντων και αποτέλεσμα κυρίαρχων πολιτικών επιλογών, αλλά τον καθορίζει η ταυτότητα της ανταλλάξιμης χαρτούρας.

Μα για τέτοια είμαστε τώρα??? Να βάλουμε τη χώρα μας σε περιπέτειες θέλουμε??? Δεν είναι πιο καλά πού παίρνουμε έτοιμους τους νόμους απ έξω και πολλές φορές δε τους μεταφράζουμε καν πριν τους θέσουμε σε άμεση εφαρμογή??? Θεός φυλάξοι…

Πάμε τώρα ν απολαύσουμε και το ανεκδοτάκι μας στο σύνολό του…

Σ' ένα πολυτελέστατο εστιατόριο γευματίζει ο πλούσιος και μουρντάρης κύριος με την σύζυγό του, όταν μία εντυπωσιακή νεαρά μπαίνει στον χώρο, τον πλησιάζει και του δίνει ένα "καυτό" φιλί στο στόμα.

- Τι κάνεις μωρό μου; Ισχύει το ραντεβού για το βράδυ, έτσι; τον ρωτά και αφού εκείνος της απαντά "φυσικά", τον ξαναφιλά και κάθεται σ' ένα τραπέζι λίγο πιο μακριά, όπου την περιμένουν δύο φιλενάδες της. Έξαλλη η σύζυγος ρωτάει τον άντρα της:

- Ποια ήταν αυτή και τι συμβαίνει εδώ πέρα; για να πάρει απάντηση με απίστευτη ωμότητα:

- Αυτή είναι η γκόμενά μου!

- Αυτό δεν θα το ανεχτώ, λέει η κυρία και μαζεύει τα πράγματά της για να φύγει, αλλά ο σύζυγος την προλαβαίνει:

- Ναι, αλλά την βίλα στην Εκάλη την ανέχεσαι, την κούρσα κάμπριο που σου αγόρασα την ανέχεσαι, το σαλέ στο Καρπενήσι το ανέχεσαι. 

Η σύζυγος το πιάνει το υπονοούμενο, μαζεύει τα κομμάτια της και ξανακάθεται. Δεν ανταλλάσσουν κουβέντα τα επόμενα δέκα λεπτά, ώσπου στο εστιατόριο μπαίνει ένας κοινός φίλος συνοδευόμενος από μία επίσης νεαρή ύπαρξη.

- Αυτός δεν είναι ο Παπαδόπουλος; ρωτάει η σύζυγος.

- Ναι, απαντά ατάραχος ο κύριος.

- Ναι, αλλά αυτή δεν είναι η γυναίκα του, επιμένει η σύζυγος.

- Όχι, απαντά το ίδιο εκνευριστικά ατάραχος ο σύζυγος. Η γκόμενά του είναι.

Η σύζυγος το καλοσκέφτεται, ξανακοιτά προς το μέρος του Παπαδόπουλου και αναφωνεί:

- Μμμ, σιγά την γκόμενα. Η δική μας είναι καλύτερη!

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"