ΤΟ ΠΙΟ ΥΠΟΥΛΟ ΕΞΑΡΤΗΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΚΒΙΑΣΤΩΝ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

Στην Αθήνα το πολιτικό ρεπορτάζ παρακολουθεί τους θλιβερούς υπολογισμούς της κυβέρνησης: «Τι μας ζη­τούν, πώς θα το κάνουμε, με ποιον τρόπο θα παραμεί­νουμε στην εξουσία για το μεγαλύτερο δυνατό διά­στημα»... 

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΛΑΚΑ

Σ’ αυτά τα ερωτήματα δίνουν καθημερινά τις απαντήσεις τους οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος. Οι δανειστές τούς ζητούν τα πάντα. Δηλαδή ξεπού­λημα, απολύσεις, περικοπές. Κι αυτοί ξεπουλούν διά καλοκαιρινών νόμων, απολύουν στο...

όνομα του εκσυγ­χρονισμού και περικόπτουν συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες για χάρη της εξυγίανσης. Το δύσκολο μέρος του προβληματισμού των συνεταίρων στην εξουσία, Σαμαρά και Βενιζέλου, η ερώτηση στην οποία δεν μπορούν να βρουν απάντηση, είναι «με ποιον τρόπο θα παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία».
Μη έχοντας απάντηση, καταφεύγουν στη γνωστή συ­νταγή με την οποία είναι εξοικειωμένοι: το ψέμα. Με το ψέμα άλλωστε («δεν θα επιβληθεί κανένα νέο μέ­τρο») κέρδισαν τις απαραίτητες ψήφους για να συγκυβερνήσουν στις εκλογές του 2012. Το ίδιο σκοπεύουν να κάνουν και τώρα.
Πρώτα όμως, μέσα στην «ησυχία» του Αυγούστου, στο Θερινό Τμήμα της Βουλής θα τακτοποιήσουν νο­μοθετώντας κάθε απαίτηση των δανειστών. Μετά, από Σεπτέμβρη, θα «λαδώσουν» τον μηχανισμό της προπαγάνδας για να ζωγραφίσει με χρώματα ανάπτυξης τη θλιβερή πραγματικότητα που βιώνει τεράστιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Ταυτόχρονα θα ξε­κινήσουν από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης οι υποσχέσεις, δηλαδή τα ψέματα πάνω στα οποία θα οι­κοδομηθεί η «στρατηγική» με την οποία οι συνέταιροι στην εξουσία θα εκβιάσουν για μια ακόμη φορά τους ψηφοφόρους πάνω από την κάλπη.
Παρακολουθώντας αυτό το άθλιο εγχώριο μικρο­πολιτικό παιχνίδι και λαμβάνοντας υπόψη ότι η ελλη­νική κυβέρνηση είναι απλώς ένα εξάρτημα στα χέρια των εκβιαστών - δανειστών, δεν μπορεί κανείς πα­ρά να ανησυχεί για τον τρόπο με τον οποίο η ελληνι­κή μαριονέτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο «μεγάλο παιχνίδι», αυτό που παίζεται στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία. Οι μικροπολιτκές επιδιώξεις αφήνουν άραγε χρόνο στους κυρίους Σαμαρά και Βενιζέλο να εξετάσουν ποια είναι τα συμφέροντα της χώρας; Η στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, για παράδειγμα, εξυπηρετεί τη χώρα; Η ταύτιση με τους Αμερικανούς κατά της Ρωσίας στην ουκρανική κρίση συνάδει με τα ελληνικά συμφέροντα;
Φανταζόμαστε ότι τέτοιου είδους ερωτήσεις ούτε καν περνούν από τους εγκεφάλους αυτών που μας κυβερνούν. Όχι γιατί είναι αδαείς. Πολύ απλά γιατί τις απαντήσεις τις έχουν πάρει «σε σκονάκι» από τους δα­νειστές εδώ και καιρό…

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ