Είναι μονάχα ένα τραγούδι… Αλλά για να γράψεις και να
τραγουδήσεις τέτοια τραγούδια που ξεπήδησαν μέσα από την πραγματική διεθνιστική
κουλτούρα ενός λαού, πρέπει να ξέρεις ν αγαπάς την πατρίδα σου και μαζί μ αυτή τους
λαούς όλου του κόσμου…
Σήμερα οι Καμινομπουτάρηδες ξεβρακώνουν συνειδητά απέναντι στον ισλαμοφασισμό την αξιοπρέπειά μας, και η κοινωνική βάση πάνω στην οποία εδράζουν το ολέθριο έργο τους, με στόχο την παρασκευή της νεοταξίτικης πολυπολιτισμικής σούπας, είναι η λογική της μπίζνας ενός ματαιόδοξου τμήματος αυτού του λαού, που αρνείται να δει την πραγματική απειλή του εισβολέα, αρκεί το ταμείο στο τέλος της μέρας να έχει εντυπωσιακό πρόσημο.
Εδράζεται και στη προκλητική αφέλεια του νεοταξίτικου διεθνισμού, που αρνείται πεισματικά να δει τον εφιάλτη που έρχεται κατευθυνόμενα, οργανωμένα και χορογραφημένα απόλυτα μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια.
Σήμερα οι Ελληνορθόδοξοι πληθυσμοί στη Μέση Ανατολή σφαγιάζονται, και ο νεοταξίτικος ουμανισμός αρκείται απλά σε ευχολόγια και ερμαφρόδιτες δηλώσεις.
Σε όλους εκείνους που επιμένουν να μην κατανοούν γιατί δολοφονούν ανεξέλεγκτα αυτοί οι αδίστακτοι φορείς της κουλτούρας του θανάτου, εμείς θα αφιερώσουμε το τραγούδι που ακολουθεί γραμμένο το 1975 από το Φώντα Λάδη και μελοποιημένο από το Μίκη Θεοδωράκη, και θα τους προκαλέσουμε να βρουν ένα – έστω ένα… μόνο ένα – αντίστοιχο, στην πολιτισμική παρακαταθήκη του πολυπολιτισμού τους, και τότε θα επανέλθουμε…
Όταν λοιπόν η νεοταξίτικη σαβούρα ασχολούνταν με τα πρώτα της
βήματα, για να αλώσει σταδιακά τις κατοπινές
κοινωνίες - ανάμεσά τους και την Ελληνική - ο Ελληνικός πολιτισμός και η πραγματική διεθνιστική του ψυχή...
κάπως έτσι αντιμετώπιζε την αλληλεγγύη και τα δίκια των λαών του κόσμου.
κάπως έτσι αντιμετώπιζε την αλληλεγγύη και τα δίκια των λαών του κόσμου.
Σήμερα οι Καμινομπουτάρηδες ξεβρακώνουν συνειδητά απέναντι στον ισλαμοφασισμό την αξιοπρέπειά μας, και η κοινωνική βάση πάνω στην οποία εδράζουν το ολέθριο έργο τους, με στόχο την παρασκευή της νεοταξίτικης πολυπολιτισμικής σούπας, είναι η λογική της μπίζνας ενός ματαιόδοξου τμήματος αυτού του λαού, που αρνείται να δει την πραγματική απειλή του εισβολέα, αρκεί το ταμείο στο τέλος της μέρας να έχει εντυπωσιακό πρόσημο.
Εδράζεται και στη προκλητική αφέλεια του νεοταξίτικου διεθνισμού, που αρνείται πεισματικά να δει τον εφιάλτη που έρχεται κατευθυνόμενα, οργανωμένα και χορογραφημένα απόλυτα μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια.
Σήμερα οι Ελληνορθόδοξοι πληθυσμοί στη Μέση Ανατολή σφαγιάζονται, και ο νεοταξίτικος ουμανισμός αρκείται απλά σε ευχολόγια και ερμαφρόδιτες δηλώσεις.
Σε όλους εκείνους που επιμένουν να μην κατανοούν γιατί δολοφονούν ανεξέλεγκτα αυτοί οι αδίστακτοι φορείς της κουλτούρας του θανάτου, εμείς θα αφιερώσουμε το τραγούδι που ακολουθεί γραμμένο το 1975 από το Φώντα Λάδη και μελοποιημένο από το Μίκη Θεοδωράκη, και θα τους προκαλέσουμε να βρουν ένα – έστω ένα… μόνο ένα – αντίστοιχο, στην πολιτισμική παρακαταθήκη του πολυπολιτισμού τους, και τότε θα επανέλθουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου