Την αλληλεγγύη της Ελλάδας προς τον τουρκικό λαό αλλά και την ανάγκη για ψυχραιμία και νηφαλιότητα στην αντιμετώπιση των πραξικοπηματιών και γενικότερα της κατάστασης που επικρατεί μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία...
Επεσήμανε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς κατά την παρέμβασή του σήμερα το πρωί στη άτυπη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ με τον Τούρκο υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Ομέρ Τσελίκ στην Μπρατισλάβα.
Ο κ. Κοτζιάς ανέλυσε τις συνέπειες που θα είχε εάν πετύχαινε το πραξικόπημα το οποίο η Ελληνική κυβέρνηση εξαρχής καταδίκασε.Παράλληλα υπογράμμισε- με βάση και τη δική μας εμπειρία και αυτό που... διδαχτήκαμε, όπως είπε, από την ελληνική περίπτωση του 1974- την σημασία που έχουν αυτή τη στιγμή τα δημοκρατικά μέσα και η τήρηση του κράτους δικαίου ώστε "να μην δημιουργηθούν καινούργια χάσματα που θα τα βρούμε μπροστά μας στο μέλλον".
"Αυτό που χρειάζεται όταν γίνεται ένα πραξικόπημα", εξήγησε ο υπουργός Εξωτερικών "είναι να το αντιμετωπίζει κανείς από τη σκοπιά της υπεράσπισης της Δημοκρατίας, των δημοκρατικών θεσμών και όχι από τη σκοπιά της τιμωρίας και της διατήρησης της εξουσίας γιατί μπορεί να οδηγηθεί κανείς επίσης σε αυταρχικές μεθόδους".
Όπως αντιλαμβάνεστε αυτός ο υπέροχος άνθρωπος από τη θέση του προϊσταμένου της Ελληνικής διπλωματίας, επιμένει να μην αντιλαμβάνεται πως το αποτυχημένο πραξικόπημα, δεν οργανώθηκε για να
πνίξει την έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτη δημοκρατία στην Τουρκία. Γι αυτό και συνεχίζει να μιλά για σύγκρουση των «βιαστών» της Δημοκρατίας, με τις φανατικές συμμορίες
του Ερντογάν που εμφανίζονται ως ιδιότυποι αγαπητικοί της. Δηλαδή συνεχίζει να φυλακίζει την εξωτερική πολιτική της χώρας, ακριβώς στο γήπεδο στο οποίο ήθελε να μας παρασύρει ο
αντίπαλος.
Συνεχίζει να μην αντιλαμβάνεται πως τόσο η αποτυχία
του πραξικοπήματος, όσο και η ενδεχόμενη επικράτησή του, είναι το πολιτικό
προκάλυμμα μιας διαδικασίας που σχετίζεται:
α)Με την ίδια τη
φυσιογνωμία μιας χώρας που παραδέρνει στο διχασμό, παραδομένη στην δράση φανατικών συμμοριών στο εσωτερικό
της, οι οποίες διατηρούν διαχρονικά μια ζωτική σχέση και με τη διαμόρφωση αλλά
και με την άσκηση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Και…
β)Με την τελική
έκβαση των στρατηγικών σχεδιασμών για την ευρύτερη γεωπολιτική ανασύνταξη
που επιχειρείται στην περιοχή. Η Τουρκία πλέον δεν αντιμετωπίζεται ως
αδιασάλευτη κυριαρχική οντότητα, αλλά ως διαφιλονικούμενο οικόπεδο, σ έναν
ρευστό χάρτη που επαναχαράσσεται δραματικά.
Δείτε περισσότερα στο σχετικό μας άρθρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου