Η απώλεια κυβερνητικού ελέγχου στην τράπεζα Αττικής και ο ταυτόχρονος ενταφιασμός του σχεδίου δημιουργίας Αναπτυξιακής Τράπεζας στην Ελλάδα μέσω του ΕΤΕΑΝ και του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, βάζει οριστικά λουκέτο στο «παράλληλο τραπεζικό σύστημα» και αποδυναμώνει τα σχέδια της κυβέρνησης να χρηματοδοτήσει τα δικά της «εναλλακτικά» αναπτυξιακά σχέδια...
του ΒΑΣΙΛΗ ΓΕΩΡΓΑ
Πρόκειται για δύο στρατηγικές ήττες στο μέτωπο άσκησης πολιτικής που αν συνδυαστούν και με την ανεπιτυχείς -στο πρόσφατο παρελθόν- προσπάθειες ελέγχου των συστημικών τραπεζών και ίδρυσης δημόσιας Bad Bank για τα κόκκινα δάνεια, στερούν από...
τα χέρια της κυβέρνησης σημαντικά εργαλεία για τον έλεγχο της ροής του χρήματος και την αύξηση της επιρροής της στην διαμόρφωση ενός μέρους του επιχειρηματικού χάρτη.
Η κατάληξη αυτή ήταν μια προδιαγεγραμμένη εξέλιξη από τη στιγμή που η διαχείριση του προβλήματος των κόκκινων δανείων είναι στενά συνδεδεμένη με την σταθεροποίηση και ανάκαμψη των συστημικών τραπεζών.
Ανεξάρτητα από τις προφανείς «παράλληλες στοχεύσεις» που υπήρχαν, η κυβέρνηση υποχρεώνεται να βασιστεί πλέον αποκλειστικά στα διαθέσιμα «μνημονιακά» εργαλεία για να δημιουργήσει ... "ανάπτυξη".
Δηλαδή στις ιδιωτικοποιήσεις, την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας και την ενεργητική διαχείριση των κόκκινων δανείων μέσω των συστημικών τραπεζών και των funds, και στην κλασική ροή χρηματοδότησης από τον Αναπτυξιακό και τον ΕΣΠΑ. Δεν έχει όμως δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης σε κανέναν από τους συγκεκριμένους τομείς για να κάνει πολιτική και να επενδύσει σε επικοινωνιακή διαχείριση όπως θα μπορούσε να κάνει αν είχε στα χέρια το «παράλληλο τραπεζικό σύστημα».
Η συζήτηση για την ανάπτυξη γίνεται πλέον με μοναδικό άξονα τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Χθες, χαρακτηριστικά, οι πυλώνες της πολύωρης συζήτησης που είχε ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης με την επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ελλάδα, Ντέλια Βεκουλέσκου, ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις, η χρηματοδότηση και οι θεσμικές αλλαγές για τη διευκόλυνση της διαχείρισης των κόκκινων δανείων.
Οι τελευταίες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές έδειξαν επίσης ότι εναλλακτικές προτάσεις που έχουν υποβληθεί για ενισχυμένο κρατικό παρεμβατισμό σε θέματα απελευθέρωσης αγορών και ιδιωτικοποιήσεων στην αγορά της ενέργειας και των υποδομών, δεν γίνονται αποδεκτές, όπως επίσης αντιμετωπίζονται με πολύ μεγάλη επιφυλακτικότητα οι προτάσεις για υποβοήθηση της επιχειρηματικότητας μέσω της δημιουργίας ακατάσχετων λογαριασμών και παγώματος οφειλών.
Χάνονται έτσι ουσία και τύποις ένα προς ένα τα μικρά όπλα που πίστευε ότι θα μπορούσε να αξιοποιήσει η κυβέρνηση για να συνεχίσει να χτίζει πάνω στο αφήγημα της «δίκαιης ανάπτυξης».
Θυμίζουμε ότι ακόμη και αυτό το ξεχασμένο πλέον «σχέδιο ανάπτυξης» που αποτελεί μεταξύ των άλλων και μνημονιακή υποχρέωση, γράφεται, αλλάζει και ξαναγράφεται εδώ και μήνες, εν μέσω διαφωνιών με τους δανειστές και ενδοκυβερνητικών τριβών για το περιεχόμενό του.
Το ζήτημα είναι ότι πλέον τα χρονικά περιθώρια για πειραματισμούς και καθυστερήσεις έχουν περιοριστεί δραστικά. Η επόμενη χρονιά έχει ως βασική υπόθεση ότι ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ θα ξεπεράσει το 2% και τα έσοδα από φόρους θα αυξηθούν πάνω από 1 δισ. ευρώ προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3 δισ. ευρώ (1,7% του ΑΕΠ).
Και εύλογα το αναπάντητο ερώτημα για το πώς η οικονομία θα καταφέρει να αποκολληθεί από την υφεσιακή τροχιά, με μόνη μια αόριστη προσδοκία ότι αν κλείσουν οι εκκρεμείς αξιολογήσεις, οι δανειστές θα λάβουν αποφάσεις για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα διευθέτησης του χρέους, δεν εμπνέει καμία αισιοδοξία και προοπτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου