Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Από επίδοξοι Αλιέντε έγιναν Μαρκεζίνηδες

Στο Μεγάλο μας Τσίρκο, λίγο μετά την έναρξη της παράστασης, ο πρωταγωνιστής αναρωτιέται γιατί σ' αυτή τη χώρα, αντί η 3η του Σεπτέμβρη να είναι εθνική εορτή, έχει ξεχαστεί... 

Η παράσταση δίνει την απάντηση, μέσα από την περιδιάβαση σε ιστορικούς σταθμούς της χώρας: η ξένη πατρωνία μαζί με τους ντόπιους συνεργούς της- πολιτική ελίτ και λούμπεν μεγαλοαστική τάξη- ήθελαν να δώσουν μόνο ένα σύνταγμα κουρελόχαρτο, προκειμένου να λεηλατούν το λαό.
Απ' όταν γράφτηκε και ανέβηκε η παράσταση κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι και όλα αυτά φαίνονταν μέχρι ενός σημείου κάπως ανεπίκαιρα. Ίσως και να ήταν για ένα διάστημα. Ώσπου ήρθαν τα μνημόνια. Και έπειτα το καλοκαίρι του 2015, όταν όλος ο κόσμος κοιτούσε με αγωνία αν η Ελλάδα θα...
αντιστεκόταν στο πραξικόπημα των τραπεζιτών. Ο ελληνικός λαός πράγματι αντιστάθηκε. Αλλά στην ηγεσία του, από επίδοξοι Αλιέντε έγιναν Μαρκεζίνηδες. Και αφού μέσα στις αυταπάτες του ο λαός τους ψήφισε ξανά, έρχονται αυτές τις ημέρες ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση και οι 153 βουλευτές να χτυπήσουν στην καρδιά τη Γ' Ελληνική Δημοκρατία, καταφέροντας το δυνατότερο χτύπημα ανυποληψίας και θεσμικής εκτροπής από όσα έλαβαν χώρα στη μεταπολίτευση.
Πρόκειται για τον προληπτικό μηχανισμό ή αλλιώς 4ο μνημόνιο1. Ο μηχανισμός αυτός θα προβλέπει βάσει όσων η κυβέρνηση και το Eurogroup συνδυαστικά έχουν ανακοινώσει ότι: στο διηνεκές και χωρίς χρονικό ορίζοντα- φήμες λένε μέχρι περίπου το 2030, δηλαδή για άλλα 24 χρόνια(!), ίσως και για περισσότερο- η Ελλάδα θα πρέπει να έχει πρωτογενή πλεονάσματα περί το 3,5%.
Όποτε δεν επιτυγχάνονται αυτοί οι στόχοι- και πάλι στο διηνεκές- βάσει νόμου που θα ψηφίσει σε λίγες ημέρες αυτή η Βουλή, η εκτελεστική λειτουργία θα εκδίδει, παρακάμπτοντας τη νομοθετική λειτουργία, προεδρικά διατάγματα με οριζόντια μέτρα περικοπής συντάξεων, μισθών ή επιβολής φόρων. Πέραν του οικονομικά πρωτοφανούς γεγονότος να αναλαμβάνει τέτοιες επαχθείς και εξοντωτικές δεσμεύσεις μια κυβέρνηση χωρίς χρονικό ορίζοντα και σίγουρα για δεκαετίες μετά- τουλάχιστον το 1897 είχαμε χάσει και σε έναν πόλεμο για να πέσουμε τόσο χαμηλά ως χώρα- στο συνταγματικό επίπεδο πρόκειται για το ξεχαρβάλωμα, την ισοπέδωση των θεμελιωδών βάσεων του πολιτεύματος.
Συγκεκριμένα, στο άρθρο 26 προβλέπεται ότι: «1. H νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Bουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
2. H εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Kυβέρνηση.
3. H δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια, οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Eλληνικού Λαού.»

Στο άρθρο δε 43 περί έκδοσης διαταγμάτων ορίζεται ότι «1. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει τα διατάγματα που είναι αναγκαία για την εκτέλεση των νόμων και δεν μπορεί ποτέ να αναστείλει την εφαρμογή τους ούτε να εξαιρέσει κανέναν από την εκτέλεσή τους.
2. Ύστερα από πρόταση του αρμόδιου Yπουργού επιτρέπεται η έκδοση κανονιστικών διαταγμάτων, με ειδική εξουσιοδότηση νόμου και μέσα στα όριά της. Eξουσιοδότηση για έκδοση κανονιστικών πράξεων από άλλα όργανα της διοίκησης επιτρέπεται προκειμένου να ρυθμιστούν ειδικότερα θέματα ή θέματα με τοπικό ενδιαφέρον ή με χαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό.
3. (H παράγραφος 3 καταργείται).
4. Mε νόμους που ψηφίζονται από την Oλομέλεια της Bουλής μπορεί να παρέχεται εξουσιοδότηση έκδοσης κανονιστικών διαταγμάτων για τη ρύθμιση των θεμάτων που καθορίζονται σ’ αυτούς σε γενικό πλαίσιο. Mε τους νόμους αυτούς χαράζονται οι γενικές αρχές και οι κατευθύνσεις της ρύθμισης που πρέπει να ακολουθηθεί και τίθενται χρονικά όρια για τη χρήση της εξουσιοδότησης.
5. Tα κατά το άρθρο 72 παράγραφος 1 θέματα της αρμοδιότητας της Oλομέλειας της Bουλής δεν μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο εξουσιοδότησης κατά την προηγούμενη παράγραφο». 

Το άρθρο 72 παρ. 1 προβλέπει ότι: “1. Στην Oλομέλεια της Βουλής συζητούνται και ψηφίζονται ο Κανονισμός της, νομοσχέδια και προτάσεις νόμων για τα θέματα των άρθρων 3, 13, 27, 28 παράγραφοι 2 και 3, 29 παράγραφος 2, 33 παράγραφος 3, 48, 51, 54, 86, νομοσχέδια και προτάσεις εκτελεστικών του Συντάγματος νόμων για την άσκηση και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, νομοσχέδια και προτάσεις νόμων για την αυθεντική ερμηνεία νόμων, καθώς και για κάθε άλλο θέμα που σύμφωνα με ειδική πρόβλεψη του Συντάγματος ανατίθεται στην Oλομέλεια της Βουλής ή για τη ρύθμιση του οποίου απαιτείται ειδική πλειοψηφία.
Στην Oλομέλεια της Βουλής ψηφίζεται επίσης ο προϋπολογισμός και ο απολογισμός του Κράτους και της Βουλής». 

Από το συνδυασμό των παραπάνω άρθρων, το πρώτο εκ των οποίων αποτελεί θεμέλιο του πολιτεύματος, προκύπτουν με σαφήνεια τα εξής: καμία λειτουργία εκ των τριών δεν μπορεί να υποκαταστήσει άλλη, αλλιώς παύει η διάκριση των λειτουργιών άρα το δημοκρατικό πολίτευμα. Γι' αυτό το λόγο η παρείσφρηση όλων και φυσικά της εκτελεστικής λειτουργίας που είναι και η πιο “εκτατική”, στη νομοθετική ρυθμίζεται με αυστηρότητα. Έτσι, η δυνατότητα έκδοσης διαταγμάτων πρέπει να προσδιορίζεται χρονικά και προφανώς βάσει του πνεύματος του συντάγματος να μην εκτείνεται σε τέτοιο χρονικό διάστημα ώστε πρακτικά να ακυρώνει το ρόλο της Βουλής. Τούτο διότι ουκ ολίγες φορές ιστορικά, οι εκτροπές έχουν λάβει χώρα κατόπιν τέτοιων εξουσιοδοτήσεων προς την εκτελεστική λειτουργία εις το διηνεκές, με αποτέλεσμα οι δημοκρατίες εν τέλει να αυτοκαταργούνται. Τέλος, προβλέπονται σαφείς εξαιρέσεις στη δυνατότητα εξουσιοδότησης για έκδοση διαταγμάτων, μία εκ των οποίων είναι ο προϋπολογισμός.
Με τη συμφωνία για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση και χάρη στην οποία ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται να καταστεί ταξικός αποστάτης φορώντας γραβάτα,πρώτον οδεύουμε σε εκχώρηση χωρίς χρονική διάρκεια από τη Βουλή στην εκτελεστική λειτουργία της δυνατότητας έκδοσης διαταγμάτων για το σύνολο της δημοσιονομικής πολιτικής της χώρας και επομένως σχεδόν εξ ολοκλήρου και για την οικονομική πολιτική. Δεύτερον, τα εν λόγω προεδρικά διατάγματα στην πράξη θα υποκαθιστούν την αποκλειστική αρμοδιότητα της Βουλής σε θέματα ψήφισης προϋπολογισμού ή και συμπληρωματικού προϋπολογισμού.
Δε μου αρέσουν καθόλου τα μεγάλα λόγια. Δυστυχώς η αριστερά τα χρησιμοποίησε πολλές φορές στο παρελθόν, με αποτέλεσμα σήμερα ακούγεται σαν το αγόρι με το λύκο. Αλλά ο λύκος τώρα είναι εδώ. Εκχώρηση από τη Βουλή στην εκτελεστική λειτουργία αρμοδιοτήτων τέτοιου εύρους και απεριόριστης χρονικής διάρκειας συνιστά κάμψη της διάκρισης των λειτουργιών, αυτό- κατάργηση της Βουλής σε ένα από τα αποκλειστικά πεδία άσκησης της κυριαρχίας της. Αυτό το καθεστώς δε θα μπορεί να λέγεται πια δημοκρατικό.
Σε κάποιες άλλες χώρες υπάρχουν πράγματι συνταγματικές προβλέψεις περί των δημοσιονομικών δαπανών. Πέραν του ότι είναι έτσι κι αλλιώς αμφιλεγόμενες- η συνταγματοποίηση του δημοσιονομισμού αποπειράται με τήρηση του τυπικού κράτους δικαίου τον περιορισμό των δημοκρατικών επιλογών του εκλογικού σώματος στην πραγματικότητα- πρόκειται για ρυθμίσεις που έχουν επέλθει κατόπιν εκτεταμένου διαλόγου και σε συμφωνία τουλάχιστον με το τυπικό μέρος των εν λόγω συνταγμάτων. Πουθενά, σε καμιά δημοκρατία δε νοείται τυπικός νόμος να καταλύει θεμελιώδεις ή εν γένει όποιες συνταγματικές διατάξεις.
Θα πει κανείς ότι αν πρόκειται για έναν τυπικό νόμο, γιατί να μην τον αλλάξει μια επόμενη κυβέρνηση. Πέραν του ότι αυτό το επιχείρημα δεν αναιρεί την αντισυνταγματικότητα, το πράγμα είναι ακόμα σοβαρότερο: η εν λόγω δέσμευση πρόκειται να αποτελέσει τμήμα διεθνούς μνημονίου συνεργασίας, ή αλλιώς του 4ου μνημονίου, δηλαδή διεθνούς σύμβασης που θα υπογραφεί στο όνομα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Θα παράξει συνέπειες όχι μόνο εσωτερικά αλλά και διεθνώς, διεθνοδικαιικά εις βάρος της Ελλάδας. Θα αποτελέσει στοιχείο δεσμευτικού για την ίδια διεθνούς δικαίου, με προφανείς δυσκολίες ιδίως αφότου θα έχει παράξει έννομες συνέπειες ως προς την ανατροπή του- χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι δεν πρέπει και δεν οφείλει να ανατραπεί πέραν όλων των άλλων και ως παραβίαση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του ελληνικού λαού.
Πρέπει να μην ξεχάσουμε ποτέ ότι όπως ο πρωθυπουργός μας ενημέρωσε, αυτός ο μηχανισμός είναι δική του ιδέα. Αυτό που συμβαίνει, με δικαιικό- πολιτικούς όρους μπορεί να περιγραφεί ως μια τυπική, πραξικοπηματική πράξη αυτοκατάργησης- εν προκειμένω εν μέρει και όχι εν όλω- της Βουλής μέσα από μια πρόσκαιρη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, κατ' απαίτηση ξένων δανειστών. Αυτό είναι το μεγάλο, το κατ' εξοχήν πραξικόπημα. Το οργανώνει και το υλοποιεί η κυβέρνηση σε συνεννόηση με ξένες δυνάμεις. Μόνο ένας δημοκρατικός ανένδοτος αγώνας μπορεί να το ανατρέψει.
ΥΓ. 1 Αυτές ακριβώς τις μέρες, ο “Ολαντρέου”, με πολύ λιγότερο ακραίο τρόπο βεβαίως, επιχειρεί επίσης να παρακάμψει και εκεί τη Βουλή.
ΥΓ. 2 Ο Αλέξης Τσίπρας υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να του πει κανείς τίποτα για τους νόμους που φέρνει κατ' εφαρμογή του 3ου μνημονίου διότι έχει νομιμοποίηση από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Για το 4ο μνημόνιο- προληπτικό μηχανισμό, ποια είναι η νομιμοποίησή του; Γιατί δεν το θέτει σε δημοψήφισμα- χωρίς αυτό βεβαίως να θεραπεύει την αντισυνταγματικότητα- προκειμένου έστω με πολιτικούς όρους να αποφανθεί ο λαός;
In this context, the Eurogroup looks forward to receive rapidly the draft supplemental MoU, including the final full list of prior actions, as well as the compliance report for the first review». 
Σχετικό μας άρθρο...

Δωσίλογοι στην εξουσία... Η χώρα κυβερνάται πλέον με κατοχικά διατάγματα


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου