Έναν νέο σεισμό αντιδράσεων έχει ξεσηκώσει η συνέντευξη του Γερμανού καθηγητή Χάινς Ρίχτερ στην Καθημερινή, ο οποίος ξαναχτυπά προκαλώντας ίσως περισσότερο από ποτέ...
το αν αυτά που λέει είναι ρατσιστικά ή όχι, μπορεί να το κρίνει ο κοινός νους, χωρίς να χρειάζεται η παρέμβαση της Δικαιοσύνης. Αυτό που παρεμβαίνει είναι πάντως το Πανεπιστήμιο Κρήτης το οποίο ξεκινά τη διαδικασία ανάκλησης της αναγόρευσης του.
Πανεπιστήμιο Κρήτης Vs Ρίχτερ
«Παρακολουθούμε με μεγάλη δυσφορία τις τοποθετήσεις του καθηγητή Χάινς Ρίχτερ, στις οποίες γίνεται συχνή αναφορά στην προ διετίας αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του ιδρύματος. (...) Συνήθως, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι έχουν τη νηφαλιότητα να μη συγχέουν τη γνώμη τους για ακαδημαϊκά και επιστημονικά θέματα με προσωπικές πικρίες ή απογοητεύσεις που αναφέρονται σε άλλες πτυχές της ζωή τους», ανέφεραν με νόημα οι πρυτανικές Αρχές του ΑΕΙ για τον καθηγητή που έγραψε όσα έγραψε για τη Μάχη της Κρήτης, μετά και τη δημοσίευση της νέας του συνέντευξης την Κυριακή.
Και κατέληξαν: «Δεν έχουμε τη δυνατότητα να αναιρούμε αποφάσεις τμημάτων που έχουν απονείμει τιμητικούς τίτλους. Ζητάμε από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης να εκφράσει την άποψή του για τη συνεχιζόμενη χρήση αυτής της τιμητικής διάκρισης στο πλαίσιο της έκφρασης αμφιλεγόμενων απόψεων για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της χώρας».
Το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, με επικεφαλής τους καθηγητές Δημήτρη Κοτρόγιαννο (Διστομίτης ο ίδιος) και Δημήτρη Ξενάκη, έχοντας καταθέσει πρόταση περί ανάκλησης του τίτλου του Γερμανού ιστορικού εδώ και ένα χρόνο, καταθέτει αύριο εκ νέου αίτηση συνοδευόμενη από μία αιτιολογική έκθεση 50 περίπου σελίδων.
Ο ίδιος βέβαια όπως λέει στην Καθημερινή πριν από μερικούς μήνες έλαβε γράμμα από τον πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης που του ζητούσε να «αποποιηθεί» του διδακτορικού του τίτλου. «Τους είπα πως δεν θα το κάνω. Θα ήταν σαν να αποδέχομαι την κατηγορία πως είμαι ναζιστής. Αν θέλουν, ας έρθουν να μου τον πάρουν...», σημειώνει προκλητικά πετώντας το γάντι. Πρόσφατα έμαθε πως έχει ξεκινήσει μια κίνηση στο πανεπιστήμιο ώστε να του αφαιρεθεί ο τίτλος. «Είμαι έτοιμος να τους απαντήσω, πως θα είναι μεγάλη τιμή για εμένα, πως θα είμαι ο δεύτερος Γερμανός στον οποίο θα συμβεί. Ξέρετε ποιος είναι ο πρώτος; Ο Τόμας Μαν και μαντέψτε ποιος του είχε αφαιρέσει τον διδακτορικό τίτλο! Οι ναζί. Πάντως, λόγω αυτής της αναθεματισμένης ιστορίας (εννοεί τη δίκη) το βιβλίο πάει καλά. Είναι η πρώτη φορά που έχω κέρδος και δεν βγάζω απλά όσα έχω ξοδέψει για την έρευνά μου. Επιπλέον, έχω γίνει διάσημος στη Γερμανία», λέει χωρίς ντροπή.
«Δεν μετανιώνω»... που υπερασπίστηκα τους ναζί μόνο
Ο καθηγητής που για ανεξήγητο λόγο χρίστηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης, έπειτα από πρόταση του καθηγητή Α.Στεργίου (ο οποίος έχει αποχωρήσει από το Πανεπιστήμιο), δηλώνει ευθαρσώς στην Καθημερινή της Κυριακής ότι δεν έχει μετανιώσει για όσα έχει γράψει.
Υπενθυμίζεται ότι ο Ρίχτερ στο βιβλίο του, που τιτλοφορείται «Επιχείρηση Ερμής: Η κατάκτηση της νήσου Κρήτης τον Μάιο του 1941», επικρίνει τον αντιστασιακό αγώνα ενάντια στον κατακτητή χαρακτηρίζοντας τον ως «μη έντιμο, βρώμικο και κτηνώδη», την ίδια στιγμή που αναγνωρίζει τους ναζί αλεξιπτωτιστές ως «ιδεολόγους ιππότες».
Μιλώντας στην Καθημερινή, όχι μόνο δεν παίρνει πίσω τίποτα αλλά κατηγορεί μάλιστα τους σύγχρονους Κρητικούς για την αντίσταση τους στα λεγόμενα του, χαρακτηρίζοντας τους «φανατικούς» και άλλη... «ράτσα». Άλλωστε, υποστηρίζει εκ νέου ότι οι ναζί που εισέβαλαν στην Κρήτη το 1941 και κατέσφαξαν τους Κρήτες που συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση, το έκαναν... με το γράμμα του νόμου.
Οι γερμανικές αποζημιώσεις «πληρώθηκαν» και «φαγώθηκαν»
Την ίδια μέρα που Γερμανοί αντιφασίστες διοργάνωναν μια μεγάλη αντιδιαδήλωση στο Bad Reichenhall , το ναζιστικό προπύργιο των Ορεινών Καταδρομέων της Βέρμαχτ, υπογράφοντας μάλιστα ψήφισμα με το οποίο καλούν τη γερμανική κυβέρνηση να αποδώσει δικαιοσύνη, αποδίδοντας τις γερμανικές οφειλές, ο καθηγητής Ρίχτερ μιλούσε στην ελληνική εφημερίδα υποστηρίζοντας το αντίθετο.
«Η Ελλάδα είναι μία από τις δύο χώρες που αποζημιώθηκαν. Το πού κατέληξαν όμως τα χρήματα αυτά είναι ένα άλλο θέμα. Ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων “φαγώθηκε" από το πελατειακό κράτος», δηλώνει ο Ρίχτερ, φωτογραφίζοντας Εβραίους της Θεσσαλονίκης που υποστήριζαν την κυβέρνηση Καραμανλή.
Το «επιστημονικό» (;) μάλιστα επιχείρημα που επικαλείται είναι μία προφορική μαρτυρία. «Αυτή την πληροφορία την έχω μέσα από την εβραϊκή κοινότητα. Ήμουν σε ένα συνέδριο το 1990 στη Θεσσαλονίκη και κάποιοι Εβραίοι που ανήκαν σε κόμμα της Αριστεράς μου είπαν πως όταν τα χρήματα έφτασαν στην Ελλάδα, τόσο οι ίδιοι αλλά και άλλα μέλη του κόμματός τους δεν ενημερώθηκαν ποτέ. Εγώ απλά μετέφερα αυτό που μου είπαν», λέει και τονίζει ότι δεν έχει λόγο να αμφισβητήσει όσα του είχαν πει.
Ο Ρίχτερ ξεχνά βέβαια να εξηγήσει ως ιστορικός που είναι, ότι στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 δόθηκαν κάποιες αποζημιώσεις για φυλετικές διώξεις και ΟΧΙ πολεμικές αποζημιώσεις, που αφορούσαν Εβραίους και Χριστιανούς και απευθύνονταν μόνο σε εν ζωή θύματα. Σε αριθμούς μάλιστα, η αποκατάσταση αυτή προέβλεπε 500 δρχ για κάθε μήνα ομηρίας του θύματος, με το μέγιστο ποσό ανά αποζημιωθέντα να μπορεί να φτάσει μέχρι τις 35 χιλιάδες δρχ.
Η εξίσωση που λύνει το γιατί ο Ρίχτερ προσπαθεί να αποδείξει το αντίθετο
Ο Γερμανός ιστορικός δεν μένει όμως μόνο στο ζήτημα των αποζημιώσεων, αλλά περνά και στο αγαπημένο του θέμα, αυτό του κατοχικού δανείου.
Όπως ο ίδιος εξομολογείται στην εφημερίδα, μετά τη δίωξη του ο δικηγόρος του τον συμβούλευσε να μην μιλάει στην Ελλάδα για το κατοχικό δάνειο. Ο Χάινς Ρίχτερ – πιστός αντάρτης της γερμανικής πλευράς όμως– δηλώνει ότι δεν ακολουθεί τη συμβουλή του και συμπληρώνει πως πρόσφατα τελείωσε μια εμπεριστατωμένη (;) έρευνα για«το πώς το κατοχικό δάνειο όχι απλά δεν υφίσταται ως θέμα αλλά στον τελικό υπολογισμό η Ελλάδα είναι η χώρα που χρωστάει στη Γερμανία και όχι το αντίστροφο».
Ο Ρίχτερ είχε δημοσιεύσει την «έρευνα» του πρόσφατα στο περιοδικό THETIS (Themata Ellinika Technis kai Istorias) που εκδίδει ο ίδιος μαζί με τον Ράινχαρντ Στούπεριχτ από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης.Επικαλούμενος μια έκθεση της Τράπεζας του Ράιχ (!) και δηλώνοντας «έκπληκτος» για τις, κατά τη γνώμη του, εκ βάθρων λανθασμένες απαιτήσεις της Ελλάδας απέναντι στη Γερμανία, ο Γερμανός ιστορικός έγραφε σε αυτή:
«Διαφαίνεται ότι - καθαρά βάσει υπολογισμών - ενδέχεται να μην έχει η Γερμανία χρέη προς την Ελλάδα, αλλά είναι πιθανό μάλιστα να ισχύει το αντίθετο: Η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε στην πραγματικότητα - ανάλογα με το αν συνυπολογίσει κανείς τον τόκο και τον ανατοκισμό - να εμβάσει στο Βερολίνο από σχεδόν ένα έως δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, επιπρόσθετα στα πολλά δισεκατομμύρια που έχει λάβει (σ.σ.: η Ελλάδα) στο πλαίσιο των διαφόρων πακέτων διάσωσης».
Την αναθεωρητική διάθεση της Ιστορίας από πλευράς Ρίχτερ αλλά και την πολιτική διάσταση που κρύβεται πίσω από την ιστορία αυτή, αναφορικά με τις αξιώσεις της Ελλάδας για τις κατοχικές οφειλές απέναντι στην Γερμανία, την αποκαλύπτει εμμέσως ο ίδιος.
Όπως γράφει η Καθημερινή:
Πριν από μερικούς μήνες του τηλεφώνησε η γραμματέας του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τον κάλεσε να δώσει στο υπουργείο Οικονομικών μια κεκλεισμένων των θυρών διάλεξη για την Ελλάδα.
Πήρε το πρωινό τρένο για το Βερολίνο και βρέθηκε σε μια αίθουσα συνεδριάσεων του υπουργείου με πενήντα στενούς συνεργάτες του Σόιμπλε που συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα. «Τους μίλησα για τρεις ώρες αλλά άφηνα και χρόνο για ερωτήσεις, και είχαν πολλές. Αίσθησή μου είναι πως καθ’ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, δεν κατάλαβαν ποτέ ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας. Σαν αποτέλεσμα, νιώθουν αβοήθητοι. Θέλουν να βοηθήσουν αλλά ό,τι κάνουν είναι λάθος, γιατί απλά δεν ξέρουν την κουλτούρα σας. Προσπαθούσα λοιπόν να τους δώσω να καταλάβουν τη σύνθετη «ελληνική» έννοια του «πελατειακού». Στη Γερμανία π.χ. έχουμε πελατειακές σχέσεις μεταξύ κομμάτων και μικρών ομάδων συγκεκριμένων συμφερόντων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουμε σύστημα που είναι βασισμένο στα ρουσφέτια όπως συμβαίνει ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα. Τους είπα επίσης πως δεν πρόκειται ποτέ η Ελλάδα να αποπληρώσει το χρέος της. Έδειξαν να συμφωνούν».
Στη συνάντηση συζήτησαν και άλλα θέματα – τις γερμανικές αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο.«Πιστεύω πως ήταν μια διαφωτιστική συνάντηση. Μάλιστα μερικές ημέρες μετά μου έστειλαν μέιλ με διευκρινιστικές ερωτήσεις. Πιστεύω πως θα με ξανακαλέσουν».
Ο σκληρός υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγ Σόιμπλε έχει υπάρξει ο άνθρωπος που έκανε σημαία των διαπραγματεύσεων Ελλάδας – Ευρώπης το επιχείρημα ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και διεφθαρμένοι. Έχει επίσης υπάρξει πρωτοστάτης στην απόρριψη του αιτήματος για την απόδοση των γερμανικών οφειλών, δηλώνοντας ότι το θέμα είναι «λήξαν». Ο Σόιμπλε ζήτησε να συναντήσει τον Ρίχτερ για να συζητήσουν τα ιστορικά επιχειρήματα της διαπραγμάτευσης. Ο Ρίχτερ πιστεύει ότι έχουμε στο DNA μας την κουλτούρα του ρουσφετιού και ότι είμαστε μπαταχτσήδες. Η εξίσωση είναι απλή.
Και ο νοών νοείτο....
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης και η Καθημερινή
Με δημοσιογραφικούς όρους, η συνέντευξη που δημοσιεύεται στην Καθημερινή είναι ένα άριστο κείμενο. Η - χωρίς καμία διάθεση ειρωνίας - πολύ καλή δημοσιογράφος που το υπογράφει, ακολουθεί μία ντοκιμενταρίστικη δομή αφήγησης αναδεικνύοντας τον «ήρωα» μέσα από βιώματα του.
Η αφήγηση θα πρέπει να διαπλάθει την προσωπικότητα του ήρωα, ώστε μέσα από το ψυχογράφημα αυτό να μπορέσει ο θεατής να εξηγήσει τη διήγηση που ο ίδιος κάνει. Έτσι όπως μαθαίνουμε από την Καθημερινή, ο «ήρωας» - Ρίχτερ είναι ένας ρομαντικός φιλέλληνας που ήρθε το 1958 στην Ελλάδα και τη γύρισε με ένα μηχανάκι που χαλούσε, φιλοξενούμενος από (σ.σ. «ρουσφετολάγνους» πρώην αντιστασιακούς) Έλληνες, που λίγο καιρό πριν είχαν ζήσει την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Έδωσε όρκο να κάνει κάτι για αυτή τη χώρα (σ.σ. το τι εξετάζεται, όπως και το προς ώφελος ποιάς χώρας) κι έτσι σπούδασε κι επέστρεψε γράφοντας μάλιστα 33 βιβλία.
Αντιστρέφοντας μάλιστα στη συνέχεια τη ρητορική μέθοδο της επίθεσης στο ήθος του αντιπάλου και αντιθέτως εξυψώνοντας το ήθος αυτού, η Καθημερινή μας ενημερώνει ότι ο Ρίχτερ είναι τόσο πολύ «ένας από εμάς»... για εμάς, που έδωσε στις κόρες του ελληνικά ονόματα, αλλά και τρώγοντας χταποδάκι και πίνοντας κρητικές ρακές σε ένα τραπεζάκι στο πεζοδρόμιο της Μητροπόλεως , που το έλουζε ο ελληνικός ήλιος, άρχισε να θυμάται και τα ελληνικά που μιλάει πολύ καλά!
Ένα καλό σενάριο πρέπει να έχει πάντα μια πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, όμως. Κι έτσι όπως μας λέει η εφημερίδα, (σ.σ. σε πείσμα όσων δεν θέλουν να τον βλέπουν μπροστά τους ενθυμούμενοι τις σφαγές και τα ολοκαυτώματα ανά την Ελλάδα που εκείνος αμφισβητεί και προσβάλει), ήρθε στην Ελλάδα να συναντήσει φίλους αλλά κυρίως να ευχαριστήσει από κοντά όσους του συμπαραστάθηκαν στη δικαστική του περιπέτεια τον περασμένο χρόνο. «Υπήρχαν καθηγητές που πλήρωσαν οι ίδιοι τα εισιτήρια και τη διαμονή τους στο Ρέθυμνο για να καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης» λέει μάλιστα, κάνοντας με το χέρι του την κίνηση πως τους βγάζει το καπέλο. Γιατί χαρακτηρίζεται και από την ευρωπαϊκή ευγένεια άλλωστε. (σ.σ. όχι σαν εμάς τους άξεστους που ούτε το Δίκαιο του Πολέμου απέναντι στους κατακτητές δεν ακολουθήσαμε).
Εντέλει πρόκειται για μία συνέντευξη που πετυχαίνει τον σκοπό της. Προκαλεί σάλο, τα φύλλα πουλιούνται, τα κλικς αυξάνονται και όλα αυτά, μόλις με 22 ευρώ που κόστισε το τραπέζι του!
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης της Καθημερινής, με τον Ρίχτερ όμως, θα μπορούσε να κοστίσει πολύ ακριβά στην Ελλάδα. Κι αυτό γιατί εξυπηρετεί μια ρητορική που θα την περιμέναμε από γερμανικές εφημερίδες που σκληροπυρηνικά υπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας τους κι όχι από ένα ελληνικό ιστορικό έντυπο όπως η Καθημερινή, που υπηρετεί...τι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου