Έχουμε κάθε λόγο να είμαστε όχι απλά επιφυλακτικοί, αλλά
εξόχως επικριτικοί με τα μοντέλα των υποτιθέμενων μεταμοντέρνων «ηγετών», που
προωθεί το μιντιακό κατεστημένο, ακόμη και μέσα από την αρνητική διαφήμιση που τους
διασφαλίζει. Ο στόχος είναι προφανής…
μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"
και της "Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας"
Είναι η επιδίωξη για ελεγχόμενη
εκτροπή της πολιτικής συμπεριφοράς των ανθρώπων, σε λογικές που δεν θα
θέτουν στο στόχαστρο την δομική σταθερότητα του συστήματος… Είναι η δραματική παραμόρφωση των κριτηρίων με
βάση τα οποία μπορούν να αξιολογούνται τα πολλαπλά και μη αναστρέψιμα αδιέξοδα
του συστημικού οράματος που μετατράπηκε σε εφιάλτη… Είναι η κατά το δυνατόν ανώδυνη εκτόνωση σε αναθέματα που απλώς
ανακυκλώνουν τους όρους αυτοπαγίδευσης των λαών, με όχημα τις αυταπάτες τους.
Φτηνές παραστάσεις δίνουν αυτήν την περίοδο οι Ευρωπαίοι
ηγέτες, πότε καταδικάζοντας τον Ορμπάν
και πότε μαλώνοντας τον Σαλβίνι, με
αφορμή το προσφυγικό, και για να υπερασπιστούν λέει τα Ευρωπαϊκά ιδεώδη και τα
ανθρώπινα δικαιώματα...
- Η Ευρώπη των Χαβιέ Σολάνα και των Γιόσκα Φίσερ που βομβάρδισε ανηλεώς Ευρωπαϊκό έδαφος διαμελίζοντας την Γιουγκοσλαβία, και που τώρα επιχειρεί να επιβάλει τις γεωστρατηγικές της επιλογές, με το «έτσι θέλω» στα γεωπολιτικά ρετάλια της...
- Η Ευρώπη που αλυσόδεσε την πατρίδα μας στην κόλαση του χρέους και του πρωτοφανούς κοινωνικού Αρμαγεδώνα που ακολούθησε...
- Η Ευρώπη που απαίτησε την μετατροπή της πατρίδας μας σε ένα απέραντο hot spot, με υψωμένα συρματοπλέγματα που «μετακόμισαν» ντε φάκτο τα γεωγραφικά της σύνορα στα νώτα της Ελλάδας και με θεματοφύλακα τους Σκοπιανούς...
- Η Ευρώπη που, όταν αυτός ο τόπος γεννούσε τους... ηγέτες του εθνικοαπελευθερωτικού του αγώνα, αυτή αισθανόταν υπερήφανη που προσκυνούσε Λεοπόλδους...
Προσκυνούσε τέρατα
δηλαδή, που ακρωτηρίαζαν μικρά παιδιά στο Κονγκό, αν οι ιθαγενείς γονείς
τους, δεν ήταν όσο έπρεπε παραγωγικοί στη συγκομιδή του καουτσούκ.
- Αυτή είναι η Ευρώπη της "ανθρωπιάς", που σήμερα παίζει παιχνίδια επικοινωνίας με αναλώσιμα τους Ορμπάν και Σαλβίνι, όπως χθες με την Λεπέν αλλά και με τους δικούς μας Καρατζαφύρερ, Βελόπουλους κ Σια, που αίφνης ξαναγίνονται οι αγαπημένοι των καναλιών…
- Αυτή είναι η Ευρώπη του θράσους και της υποκρισίας της απύθμενης…
- Αυτή είναι η Ευρώπη που παραδέρνει σε ένα μιλιταριστικό delirium, για να ανταποκριθεί στις αμυντικές της ανάγκες, εν όψει επικείμενης επίθεσης από την … Λιβύη, το… Σουδάν, τον κακό… Άσαντ και Κύριος οίδε ποια άλλα τέρατα θα επιστρατευτούν προκειμένου να καταστήσουν πιο εύπεπτο το παραμύθι.
Αυτά λοιπόν που συντελούνται στην Ιταλία με τον «επαναστάτη»
Σαλβίνι… Ομοίως και αυτά που τροφοδοτούν
την βολική για όλους χορογραφία με πρωταγωνιστή τον Ορμπάν… προφανώς ικανοποιούν το θυμικό των ανθρώπων, γιατί
επιχειρούν να διαχειριστούν ένα κατά τα λοιπά υπαρκτό πρόβλημα. Ωστόσο… Είναι ΕΝΑ ΜΟΝΟ το πρόβλημα με το οποίο
καταπιάνονται, και η φυσιογνωμία του είναι εντελώς διακριτή μέσα στο
συνολικό πολιτικό περιβάλλον.
Η συνολική Ευρωπαϊκή ατζέντα της επιθετικότητας και της απανθρωπιάς,
κάνει τζιζ…
Τζιζ κάνουν και οι πολιτικές επιλογές που οδηγούν στην επιθετική στρατιωτικοποίηση
σύμπασας της Ευρώπης… Καταλάβατε τώρα γιατί τα πραγματικά όρια τέτοιων
πληθωρικών «ηγετών», είναι πεπερασμένα και απολύτως ελεγχόμενα σε τελευταία
ανάλυση;;;
Όσοι βιάστηκαν την προηγούμενη περίοδο να εκφωνήσουν
δεκάρικους για τον «νέο Τσε Γκεβάρα» της Ευρώπης, βρέθηκαν αντιμέτωποι με την
πολιτική μας κριτική, στην οποία βεβαίως και ΔΕΝ βρήκαν τα επιχειρήματα να
απαντήσουν.
Και μπορεί σήμερα τα ΜΜΕ να προβάλουν τους χειρισμούς του κ.
Σαλβίνι στο προσφυγικό, όπως και την κόντρα του κ. Ορμπάν με το ευρωιερατείο
πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, υπάρχει όμως στο παρασκήνιο και η ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ,
και η στάση των δύο κυρίων απέναντι σε αυτήν, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει.
Οι κκ Σαλβίνι και
Ορμπάν, όχι μόνο δεν αμφισβήτησαν το ευρωενωσιακό έκτρωμα, αλλά σπεύδουν να
δηλώσουν απόλυτη υποταγή, και παρά τα οικογενειακά καυγαδάκια, «ωριμάζουν»
σταδιακά (όπως και ο κ. Τσίπρας άλλωστε) και σπεύδουν να δηλώσουν πως «θα
τηρήσουν τα Ευρωπαϊκά δημοσιονομικά κριτήρια». (https://www.dw.com)
- Οι κκ Σαλβίνι και Ορμπάν, ΔΕΝ αντιτίθενται στην περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης (δηλαδή στη μετατροπή της σε μηχανή παραγωγής προσφύγων)…
- Οι κκ Σαλβίνι και Ορμπάν, ΔΕΝ καταδίκασαν την δολοφονική επίθεση της Ευρωπαϊκής Γαλλίας στη Λιβύη που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου…
- Οι κκ Σαλβίνι και Ορμπάν, ΔΕΝ αντιτάχθηκαν στο βρώμικο σχέδιο που στήνεται στη Βαλκανική… Ούτε στη βρώμικη κολεγιά της μανδάμ Μέρκελ με τον Ισλαμοφασίστα Ερντογάν…
- Οι κκ Σαλβίνι και Ορμπάν, μπορεί με τον δικό τους "εντυπωσιακό" και πομπώδη τρόπο, ενδεχομένως και με πρόσκαιρο «τίμημα» να προμοτάρουν τις θέσεις τους απέναντι στο προσφυγικό, αλλά αυτό δεν πρέπει να παρασύρει τους πολίτες σε μια στρεβλή… δοκιμασμένη… και πλήρως αποτυχημένη αντίληψη για το προφίλ του πολιτικού ηγέτη της νέας εποχής.
Η Ευρώπη το βίωσε με τον Σαρκοζί και με την Λεπέν… Η Ελλάδα
το βίωσε με τους καθ’ όλα συστημικούς Καρατζαφέρηδες, Βελοπουλαίους,
Χρυσαυγιταίους και λοιπά λουλούδια που διέπρεψαν στον πολιτικό αποπροσανατολισμό,
όταν το σύστημα τους είχε ανάγκη για να στήσει τα βρώμικα παιχνίδια του με τα
μυαλά των ανθρώπων.
Οι κκ
Σαλβίνι και Ορμπάν, προβάλουν , προβάλει ένα σύστημα αντιλήψεων για τη
διαχείριση του προσφυγικού, το οποίο εν πολλοίς θα μπορούσε να είναι και
αυτονόητο, αλλά όχι στην Ευρώπη της υποκρισίας και της δολοφονικής συνενοχής,
γι αυτό και από μόνο του δεν αρκεί.
Δεν αρκεί η Ευρώπη να
συζητά για την χωροταξική διαχείριση των θυμάτων της, και να συγκαλύπτει επιδεικτικά την εγκληματική της ευθύνη στην «παραγωγή»
των θυμάτων…
Αλλά και από την άλλη μεριά… Η συνολική πολιτική ατζέντα,
ΟΥΤΕ από το προσφυγικό ξεκινά, ΟΥΤΕ στο προσφυγικό εξαντλείται.
- Αν λοιπόν η επικοινωνιακή και άλλη διαχείριση την οποία κλιμακώνουν οι κκ Σαλβίνι και Ορμπάν, δεν προσεγγίζεται με όρους πραγματικούς…
- Αν δεν αξιολογείται με το πραγματικό ειδικό της βάρος…
- Αν δεν εκλαμβάνεται ως μια ενδιαφέρουσα πρόκληση που θα πρέπει απαραιτήτως να συνεκτιμηθεί ΚΑΙ με τη συνολικότερη στάση της Ευρώπης στους επεμβατικούς πολέμους... ΚΑΙ με την εντεινόμενη στρατιωτικοποίηση της φυσιογνωμίας της... αλλά ΚΑΙ με τη γενική πολιτική ατζέντα…
Τότε η άποψη των λαών για το προφίλ των ηγετών της νέας
εποχής, θα χειραγωγείται πλήρως προκειμένου να εκτονωθεί επικοινωνιακά και να
κατασκευάσει απλώς τα αυριανά πολιτικά τέρατα.
Το προσφυγικό γέννησε τους κκ Σαλβίνι και Ορμπάν… Η πολιτική
όμως δεν γεννήθηκε με το προσφυγικό...
Πολιτικές επιλογές ήταν αυτές που γέννησαν το προσφυγικό... Πολιτικές
επιλογές και πολιτικοί ηγέτες είναι ένοχοι για το προσφυγικό, σε βαθμό που
θα έπρεπε να είχε ενεργοποιηθεί ήδη
διεθνές δικαστήριο εγκληματιών, και αυτό δεν το απαίτησε ΟΥΤΕ ο κ. Σαλβίνι…
ΟΥΤΕ ο κ. Ορμπάν…
Οι πολιτικές προκλήσεις λοιπόν είναι πολύ ευρύτερες... Και
καλό είναι να σταματήσουν οι κουκουρούκου αναδημοσιεύσεις δήθεν «ειδήσεων» που
φέρουν ακόμη και κομμουνιστές να στηρίζουν το «θεάρεστο» έργο τέτοιων «ηγετών».
Ευρωπαίοι ηγέτες, που παραμένουν ανεκτικοί στα φαινόμενα των
σύγχρονων Λεοπόλδων...
- ΔΕΝ υπερασπίζονται το δίκαιο…
- ΔΕΝ δικαιούνται να συμβολίσουν την πεμπτουσία των πατριωτικών αγώνων. Και φυσικά...
- ΔΕΝ αντιδρούν στο προσφυγικό…
Το χρησιμοποιούν ως σημαία ευκαιρίας για τα προσωπικά
πολιτικά τους παιχνίδια, μέσα σε ένα σύστημα που το συντηρεί και το αναπαράγει
ως πρόβλημα, με ρόλο πρωταγωνιστικό και με εγκληματικές ευθύνες.
Όσοι λοιπόν επιμένουν να χειροκροτούν αποσπασματικές
συμπεριφορές και αδιέξοδες μεγαλοστομίες, σύντομα θα καταλάβουν ότι το πρόβλημα
θα έχει επιστρέψει δριμύτερο, για να σαρώσει ολόκληρη την Ευρώπη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου