Κι από αυτή την απέραντη φυλακή ποιός θα μας βγάλει;;;

Προφανώς και δεν υπάρχει ομοιογένεια στις σχέσεις των ανθρώπων με τις πλατφόρμες της κοινωνικής διαδικτύωσης...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

και της "Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας

• Για άλλους, αυτή η σχέση, είναι μια σχέση πάθους με τον εαυτό τους… 
• Για άλλους, μια γοητευτική σχέση με την αναζήτηση… 
• Για άλλους, είναι μια ευκαιρία ανταμώματος με ενδιαφέροντα θέματα, περιβάλλοντα και πρόσωπα, προσφορότερη σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη στο παρελθόν ή στον παρόντα χρόνο… 
• Για άλλους είναι απλώς μια σχέση χαβαλέ.

Για όσους παραμένει μια σχέση με την ευκαιρία προβολής, ανταλλαγής, διήθησης και ζύμωσης πολιτικών και κοινωνικών μηνυμάτων, συνήθως αυτή η σχέση αποκτά όντως χαρακτηριστικά κοινωνικής διαδικτύωσης, και είναι μια σχέση αμφίδρομη… μια σχέση συλλογική με κοινό κυρίως, και δευτερευόντως με μεμονωμένους αποδέκτες.

Στην τρέχουσα καθημερινότητα πάντως, η συμπτωματολογία αυτής της σχέσης, συμπυκνώνεται σε συγκεκριμένες συμπεριφορές.

Θέλει ο άλλος να πει μια καλημέρα, όπως ο ίδιος αισθάνεται ότι θα του γέμιζε την καρδιά;;; Τσακώνει το λαπτόπι και την κερνάει στο φέισμπουκ… Το φαινόμενο παρατηρείται καθημερινά…

Ξυπνά η άλλη ζοχαδιασμένη και δεν έχει που να ξεσπάσει;;; Κατασκευάζει μια αυθαίρετη ιστορία ότι δήθεν κάποιος την πείραξε ή την προσέβαλε… Και τη σερβίρει στο φέισμπουκ, για να την παρηγορήσουν όσοι την κατανοούν… Και αυτό το φαινόμενο παρατηρείται καθημερινά σε βαθμό που να σε κάνει να σκέφτεσαι… «Μα καλά...
Όλοι οι κακοί άνθρωποι με το που ξυπνάνε βάζουν στο μάτι την εν λόγω κυρία;;;»…

Θέλει κάποιος ν απαγγείλει ένα ποιηματάκι και δεν υπάρχει κοινό να τον απολαύσει;;; Το δημιουργεί μόνος του σχεδόν από το μηδέν και δημοσιοποιεί στο διαδίκτυο το εν λόγω ποιηματάκι.

Ομοίως και με τα αποσπάσματα διηγημάτων… Άλλωστε το να «θαυμάζω κι εγώ την Αλκυόνη Παπαδάκη», έχει καθιερωθεί πλέον ως κλασική φεισμπουκική λεζάντα στον αιώνα μας…

Κοινωνιολογικές προσεγγίσεις… Έχουν το φόρτε τους. Καθημερινά κι από μια για ορισμένους που παρατηρούν ένα κοινωνικό φαινόμενο τη μια μέρα ή θυμούνται ότι κάποτε το παρατήρησαν, και σπεύδουν την επόμενη να το αφηγηθούν. (να όπως για παράδειγμα κάνω κι εγώ τώρα)… Και νααα η διαβούλευση από κάτω… 367 σχόλια με 127 αρέσματα και βάλε…

Αποφθέγματα…  Για όλα τα γούστα… Από τον προσωπικό καημό κάποιου που τον μετατρέπει σε απόφθεγμα, κοτσάροντας από κάτω και την υπογραφή του Γκράχαμ Σάδερλαντ έτσι για να προσδώσει κύρος στο απόφθεγμα, ακόμη και αν δεν υπήρξε ποτέ κανένας Γκράχαμ Σάρδελαντ στην πραγματικότητα. Σκασίλα μας αν δεν υπήρξε... Όλοι χωράνε άλλωστε στη λίστα με τις "Σκέψεις Σοφών"...

Μέχρι υπαρκτά πρόσωπα που τους φορτώνουμε τον δικό μας καημό ως απόφθεγμα, σαν να είναι δικός τους καημός, και αισθανόμαστε έτσι πολλαπλά δικαιωμένοι, αφού αυτό που θέλουμε να πούμε παραπέμπει και σε «πηγή»…

Μαλακίες… Απίστευτες μαλακίες… με κλασική «πηγή» τις «Μαργαρίτες Μάντολες» που ομολογουμένως ενίοτε βγάζει πολύ γέλιο… αλλά και τα γνωστά «Μιμίδια εις την Ελληνικήν» που ομολογομένως διαπρέπουν σε εικαστική πρωτοτυπία…

Γουστάρει για παράδειγμα ο ξαδερφός μου ο Λιάκος να πει μια μαλακία… Την κοτσάρει στο φέισμπουκ… Κοτσάρει και την γνωστή υπογραφή… Και ψάχνει να βρει την επόμενη για να την κεράσει…

Αποσπάσματα ιστορικών ρήσεων μεγάλων ηγετών και ιστορικών προσώπων. Προφανώς και έχουν την τιμητική τους. Κι αυτό από τη μία μεριά είναι καλό γιατί οφείλουμε να θυμόμαστε…

Από την άλλη μεριά όμως είναι δεικτικό της κατάντιας μιας στείρας εποχής, στην οποία δεν υπάρχουν πρόσωπα, αγώνες και ερεθίσματα για να παράξουν ανάλογο πλούτο. Επικαιροποιημένο και υποδειγματικό για τις επόμενες γενιές…

Και οργή… Πολλή οργή… Ύβρεις… Αφορισμοί… Αναθέματα… Θυμός… Απειλές… Καπριτσιόζικες προειδοποιήσεις έναντι πάντων…

Υπάρχει βέβαια και μια κάποια παραγωγή κοινωνικού προβληματισμού… Πραγματικής πολιτικής σκέψης… Αλλά κουράζει και απωθεί… Χρειάζονται ευκολότερα και ευπεπτότερα πραγματάκια… Και είναι ανθρώπινο. Ωστόσο…

«Το μέλλον δε θα ρθεί από μονάχο του έτσι νέτο σκέτο αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς…» λέει ο Μαγιακόφσκι…  Και να ‘μαστε σίγουροι πως ήξερε καλά τι έλεγε αυτός ο δύσκολος ποιητής.

Θέλουμε ν αλλάξουμε τη ζωή μας… Να γκρεμίσουμε την κατοχή… Να χτίσουμε μια Ελλάδα οραμάτων… Να ξεμπερδέψουμε με το δολοφονικό πλέγμα των δεσμεύσεων στο οποίο αλυσοδένεται η χώρα… Θέλουμε… Θέλουμε… Θέλουμε…

Και πως θα γίνει αυτό;;;  Επειδή θέλουμε;;; Αρκεί;;;

• Τον τρόπο τον ξέρουμε;;;
• Τη διαδρομή;;;
• Τα μέσα;;;
• Κανόνες ανατροπής υπάρχουν;;;

Μας είπε κανείς πως όλα αυτά θα γίνουν με ποιηματάκια… Με καταφυγές στις ρήσεις των προγόνων… Και με συνθήματα που παραμένουν συνθήματα, χωρίς υποδομή… χωρίς πολιτικό βάθος… στη σφαίρα του γραφικού και του ανώδυνου πυροτεχνήματος;;;

Μας είπε κανείς ότι θα ανατρέψουμε την πολιτική που κατέστρεψε τη ζωή μας, αναθεματίζοντας την πολιτική γενικώς;;;

Μας είπε κανείς ότι θα τιμωρήσουμε τους πολιτικούς που φυλάκισαν την ψυχή μας, αφορίζοντας τους πολιτικούς γενικώς;;;

Ότι κατασκευάστηκε για να καταπίνεται εύκολα σήμερα... Θα το βρούμε στα σκατά της επόμενης μέρας. 

Γι αυτό καλό είναι να θυμόμαστε πως η καταναλωτική κατάποση είναι συλλογικό άθλημα για να γίνεται απολαυστική... Η αφόδευση όμως, είναι εντελώς μοναχικός δρόμος.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"