Η πάντοτε αδίστακτη βρετανική εξωτερική πολιτική ήταν που έδωσε το δικαίωμα στην Τουρκία να αποκτήσει ρόλο στην Κύπρο αλλά και να εκμεταλλευτεί τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ για να εκδιώξει την ισχυρή και ακμάζουν ελληνική κοινότητα της Πόλης...
τους έδωσε απλόχερα το βρετανικό στέμμα και αναζητούσαν την αφορμή όχι τότε να εισβάλλουν στην Κύπρο αλλά να ξεριζώσουν το ελληνικό στοιχείο της Πόλης. Ο στην πλειοψηφία του ελεγχόμενος τουρκικός Τύπος ξεκινά μια εκστρατεία λασπολογίας κατά των Ρωμιών με συνεχή ρεπορτάζ περί εράνων ώστε να συγκεντρωθούν χρήματα για την ΕΟΚΑ. Το σχέδιο τίθεται σε εφαρμογή Με την έναρξη της διάσκεψη του Λονδίνου, ο Τούρκος ΥΠΕΞ ζητά με τηλεγράφημά του την διοργάνωση συλλαλητηρίων ώστε να τα χρησιμοποιήσει ως μέτρο πίεσης προς τους συνομιλητές του.
Η «παγίδα» έχει στηθεί και τα ξημερώματα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 μια μικρής ισχύος βόμβα εκρήγνυται στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Αν και στο σημείο προκαλεί ελάχιστες ζημιές στον Ελληνισμό θα προκαλέσει ακόμα μια μεγάλη πληγή. Η προβοκάτσια λειτουργεί, ο τουρκικός Τύπος δημοσιεύει αλλοιωμένες φωτογραφίες του σπιτιού που φαίνεται να έχει μεγάλες καταστροφές. Αστραπιαία – αφού το τουρκικό παρακράτος γνώριζε τα πάντα και είχε οργανωθεί – ο όχλος βγαίνει στην πλατεία Ταξίμ για να διαδηλώσει τα ανθελληνικά αισθήματά του με αφορμή το χτύπημα στο προξενείο. «Βιτρίνα» για τη διοργάνωση των διαδηλώσεων ήταν η οργάνωση “Kibris Turktur» (Η Κύπρος είναι τουρκική) και φυσικά πίσω της βρισκόταν το βαθύ τουρκικό κράτος. Οι παρακρατικοί βγάζουν στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης πάνω από 100.000 μαινόμενους Τούρκους, που έχουν ήδη υποστεί κατήχηση από τους επικεφαλής και πλύση εγκεφάλου από τον Τύπο.
Τη νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου ξεκινά η λεηλασία. Τα ελληνικά μαγαζιά στο κέντρο της Πόλης λεηλατούνται, ναοί καταστρέφονται και νεκροταφεία βεβηλώνονται – μεταξύ αυτών και το νεκροταφείο των Οικουμενικών Πατριαρχών – , ενώ σε κάποιες περιπτώσεις σημειώνονται και δολοφονίες Ελλήνων. Συνολικά λεηλατήθηκαν 71 ναοί, 3.500 νοικοκυριά (1.000 από αυτά καταστράφηκαν ολοσχερώς) και καταστράφηκαν 4.500 καταστήματα. Καταγράφονται δε από 15 έως 35 θάνατοι. Σύμφωνα με μαρτυρίες οι Τούρκοι αστυνομικοί όταν δεν σπάνε μαζί με τον όχλο απλά παρακολουθούν απαθείς. Όταν στις «αρμόδιες» υπηρεσίες φτάνει το σήμα πως η καταστροφή έχει ολοκληρωθεί η κυβέρνηση του Αντνάν Μεντερές διατάζει την επιβολή στρατιωτικού νόμου, στην Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα και τη Σμύρνη. Αμέσως μάλιστα θεωρούνται ως υπεύθυνοι τις λεηλασίας οι κομμουνιστές. Η κυβέρνηση στην Αθήνα αντιδρά εντελώς υποτονικά, ενώ οι Αμερικανοί σε ρόλο «Πόντιου Πιλάτου» αποφασίζουν να σταλεί μια πανομοιότυπη επιστολή στις δύο χώρες, η οποία καλούσε σε αυτοσυγκράτηση και την υπέγραφε ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Τζον Φόστερ Ντάλες.
Τα Σεπτεμβριανά υπήρξαν η τρανή απόδειξη πως η Άγκυρα πάντα είχε σε πρώτη προτεραιότητά της την πολιτική των Νεοτούρκων για εθνικές εκκαθαρίσεις. Καμία από τις ελληνικές επιχειρήσεις δεν μπόρεσε ξανά να ορθοποδήσει, ενώ 8.000 ομογενείς έμειναν άνεργοι, ωστόσο λίγοι ήταν εκείνοι που έφυγαν για την Ελλάδα. Ωστόσο οι Τούρκοι δεν είχαν πει δυστυχώς τον τελευταίο τους λόγο και ολοκλήρωσαν το σχέδιο τους με τις απελάσεις των Ελλήνων υπηκόων το 1964.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου