Βλέποντας τον Πρωθυπουργό και τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να βρίζονται, νοιώσαμε θλίψη και απογοήτευση. Μερικοί είπαν ότι η χώρα δεν έχει σωτηρία. Έχουν μήπως άδικο; Καθόλου…
Το ερώτημα είναι τι πρέπει να συμβεί για να σταματήσει ο κατήφορος; Μία εθνική τραγωδία μήπως; Άλλωστε, αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία θα διαπιστώσει ότι οι μεγάλες πολιτικές κρίσεις, όπως η...
σημερινή, τελείωναν πάντα με εθνικές καταστροφές. Αυτή τη στιγμή, απουσιάζει η δύναμη που θα συνεφέρει τους δύο πιο σημαντικούς πολιτικούς παράγοντες της χώρας.
Εκτός εάν αποφασίσει να πάρει την πρωτοβουλία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να τους καλέσει στο γραφείο του, κάνοντας την ύστατη προσπάθεια για να πέσουν τουλάχιστον οι τόνοι. Έχει δικαίωμα και υποχρέωση να το πράξει. Και πρέπει να αδράξει την ευκαιρία για να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την άνευ προηγουμένου αντιπαράθεση, που έχει μολύνει και τις ψυχές των ανθρώπων.
Αυτή τη δεδομένη στιγμή, όταν η Ελλάδα βρίσκεται σε άσχημη οικονομική κατάσταση, η έγνοια των πολιτικών έπρεπε να είναι μόνο η Πατρίδα. Δεν είναι. Είναι αυτά τα “καταρεμένα” τα κόμματά τους, τα οποία ευθύνονται για την καταστροφή που ζει ο ελληνικός λαός.
Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι πληροφορίες ότι το Κυπριακό θα έχει την τύχη του Σκοπιανού, όπου η κυβέρνηση δεν μέτρησε τις αντιδράσεις με αποτέλεσμα η «νίκη» για την ερμαφρόδιτη «Συμφωνία των Πρεσπών» να έχει καταντήσει δράμα.
Η συμφωνία αυτή προκάλεσε πόνο στο λαό. Δεν μπορεί να μην το αντιλαμβάνεται ο Πρωθυπουργός. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το λεγόμενο «Μακεδονικό» θα αποδειχθεί «ταφόπετρα» για όσους αναμείχθηκαν στη διαπραγμάτευση αυτής της συμφωνίας. Άφησε σε όλους μία πολύ πικρή γεύση, άφησε αυτό το αίσθημα της άδικης ήττας. Δεν γίνεται να μην το καταλαβαίνει ο Πρωθυπουργός. Διαφορετικά δεν μπορεί να πιάσει καν τον σφυγμό των πολιτών. Και αυτό πρέπει να το δει άμεσα γιατί θα τον κρίνει αυστηρά η Ιστορία.
Τα συγχαρητήρια των ξένων δεν είναι γνήσια κύριε Πρωθυπουργέ. Έρχονται από αυτό το άθλιο σύστημα της Ευρώπης που χρησιμοποιεί τη Δημοκρατία για να ορίζει «δικτατορικά» τους ανθρώπους. Το Κυπριακό, είναι βέβαια, μία άλλη ιστορία. Είναι ξεχασμένο στις συνειδήσεις των περισσότερων ανθρώπων. Δεν συγκινεί, όπως το θέμα της Μακεδονίας. Δεν θα κατέβουν οι πολίτες στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Όμως, οι άνθρωποι στην Κύπρο έχουν ένα δικαίωμα, που δεν μπορεί κανείς να τους το πάρει: Είναι το δημοψήφισμα. Και εκεί θα μιλήσουν και πάλι.
Ο νεαρός Πρωθυπουργός της Ελλάδας θα κληθεί να υπογράψει μία συμφωνία, που θα συμπεριλαμβάνει όλες τις άθλιες πράξεις των πολιτικών και των στρατιωτικών, που έγιναν από το 1960 μέχρι τις μέρες μας. Είναι έτοιμος να πάρει αυτή την ευθύνη και να ξεπλύνει την προδοσία της εισβολής και της κατοχής;
Θα ξεπλύνει αυτός τα εγκλήματα της χούντας και των πολιτικών που οδήγησαν την Ελλάδα στα χέρια της ξενοκίνητης δικτατορίας; Μα δεν έχει καν το δικαίωμα… Απέναντι της η Ελλάδα έχει μία ισλαμική Τουρκία που ελέγχεται από φανατικούς και εθνικιστές. Πως θα μπορέσει ο οποιοσδήποτε Πρωθυπουργός να «πουλήσει» μία λύση στην Κύπρο, που θα παραδίδει το νησί στον Ταγίπ Ερντογάν; Αυτό είναι το μοναδικό και πραγματικό δίλημμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου