ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Στις 23 Δεκεμβρίου το Κοινοβούλιο της Ουκρανίας, με την απόφασή του να ζητήσει την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, προκάλεσε τριγμούς στο ιστορικό οικοδόμημα της Γιάλτας... 

του ΣΩΤΗΡΗ ΣΙΔΕΡΗ

O εκνευρισμός και η ανησυχία είναι εμφανείς σε πολλές γωνιές της Ευρώπης, καθώς ο φόβος για ντόμινο αλλαγής συνόρων είναι πλέον ορατός και στα Βαλκάνια.

Ως άμεση απάντηση στην απόφαση αυτή, η οποία υπαγορεύτηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, ανακοίνωσε το...

νέο δόγμα της χώρας του. Σύμφωνα με αυτό, οι κυριότεροι εξωτερικοί κίνδυνοι για τη χώρα είναι η επέκταση των στρατιωτικών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ και η αποσταθεροποίηση σε διάφορες περιοχές. 

Προφανώς ο Πούτιν δεν θέλει να αποκαλύψει τους έμπρακτους τρόπους αντίδρασης της Μόσχας, ήδη όμως σε συζητήσεις μεταξύ διπλωματών στους κόλπους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ συνομολογείται ότι, αν τελικά η Ουκρανία κάνει το μεγάλο βήμα και ζητήσει ένταξη στο ΝΑΤΟ, θα έχει υπερβεί μια στρατηγική «κόκκινη γραμμή». Και ως επικρατέστερο ενδεχόμενο προβάλλει η κίνηση αυτή να είναι χωρίς επιστροφή όχι μόνο για την ίδια τη χώρα, αλλά και για το διεθνές σύστημα ασφάλειας και ειρήνης.

Έντονος είναι ο προβληματισμός και σε διπλωματικούς κύκλους στην Αθήνα, δεδομένου ότι η ελληνική κυβέρνηση σταθερά, ενίοτε άκριτα και σίγουρα χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, έχει εμπλακεί στην ουκρανική κρίση τασσόμενη αναφανδόν στο πλευρό του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Όχι βέβαια ότι η Μόσχα δεν έχει ευθύνες, αλλά αναμφίβολα η κρίση προέκυψε με πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όταν ανετράπη η νόμιμη κυβέρνηση του Βίκτορ Γιανουκόβιτς με πραξικοπηματικό τρόπο, μέσω μιας ανίερης συμμαχίας δυτικών χωρών και νεοναζί. Τώρα όμως οι εξελίξεις προσλαμβάνουν άλλα χαρακτηριστικά, γιατί οι φόβοι για ανεξέλεγκτες εξελίξεις απασχολούν όχι μόνο Έλληνες διπλωμάτες, αλλά και πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Οι ΗΠΑ, που αναλαμβάνουν και πάλι χρέη... χωροφύλακα στην Ευρώπη, ωθούν τη Γερμανία στην ανάληψη της ευθύνης που της αναλογεί με βάση την οικονομική της ισχύ. Όμως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και το Βερολίνο αρχίζει να παίζει για μια ακόμα φορά με τη φωτιά. 

ΕΠΙΚΑΙΡΑ