Αν το ερώτημα μετά τα χτυπήματα του
φονταμενταλιστικού τρόμου στο Παρίσι ήταν σε ποιο βαθμό θα ωφεληθούν το
ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο και η Λεπέν, σήμερα, δέκα μέρες μετά, η προσοχή
στρέφεται στη Γερμανία...
του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΥ
'Η καλύτερα στον «Νότο» της Γερμανίας στην πρώην
Ανατολική Γερμανία όπου η σκληρή καθημερινότητα 25 χρόνια μετά την
πτώση του Τείχους παράγει την ίδια περιχαράκωση στην ταυτότητα που...
η
λιτότητα και ο συνεπακόλουθος κοινωνικός αποκλεισμός παράγει στη Γαλλία
με τη Λεπέν και στη Βρετανία με τον Φάραζ.
Η επίθεση στη
«Charlie Hebdo» ήλθε στη χειρότερη στιγμή για τη Γερμανία. Από τον
Οκτώβριο κάθε βδομάδα η ρατσιστική ξενόφοβη PEGIDA πραγματοποιεί όλο και
πιο πολυπληθείς εβδομαδιαίες διαδηλώσεις στη Δρέσδη, με τους χαμένους
και αποκλεισμένους της ενοποίησης να εκτονώνουν την οργή τους στο
διαφορετικό. Λίγο πριν από τη «Charlie Hebdo» και το Εβραϊκό Παντοπωλείο
η PEGIDA είχε προκαλέσει εσωτερική διαμάχη στην ευρωσκεπτικιστική
Εναλλακτική με τη Γερμανία, όπου μια πλειοψηφούσα τάση θα ήθελε μια
ενιαία παράταξη για την αντιμετώπιση της απειλής που έρχεται εκτός
συνόρων: Ο Τούρκος μετανάστης, ο Σύρος πρόσφυγας, ο Ιταλός μαφιόζος και ο
Ελληνας τεμπέλης-φοροφυγάς να απειλούν όλοι μαζί τον τρόπο ζωής, τις
αξίες, την ευημερία που έζησε ο Δυτικογερμανός και φαντασιώνεται ακόμη ο
Ανατολικογερμανός.
Η πολιτική ελίτ της
Γερμανίας πίστευε ότι η σκληρή στάση απέναντι στους νεοναζί και η
απαξίωση του ναζιστικού παρελθόντος ως καταστροφής για την ίδια τη χώρα
τη θωρακίζει από την απειλή μιας μαζικής λαϊκιστικής ακροδεξιάς.
Υποτίμησε την ακραία συμπίεση της κοινωνίας στην πρώην Ανατολική
Γερμανία και ταυτόχρονα δίπλα στην πολιτική ορθότητα της
πολυπολιτισμικής κοινωνίας νομιμοποίησε με έμμεσο τρόπο την ξενοφοβία
και τον ρατσισμό.
Η εικόνα μιας ενάρετης και
σκληρά εργαζόμενης χώρας που την απειλούν ανεύθυνοι εταίροι που θέλουν
να ζουν με τα δανεικά -και αγύριστα- της Γερμανίας είναι παρούσα σε κάθε
τοποθέτηση του Βερολίνου στην κρίση της Ευρωζώνης από την άνοιξη του
2010 μέχρι και σήμερα. Μέχρι και πριν από λίγους μήνες η αρνητική σε
περαιτέρω ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και εμβάθυνση της ολοκλήρωσης διάθεσης
της κοινής γνώμης ήταν ένα βολικό άλλοθι για την πολιτική αδράνειας -
καθυστέρησης των Μέρκελ - Σόιμπλε.
Σήμερα είναι μια ολοένα και πιο
βαρύνουσα σκληρή πραγματικότητα, τόσο σκληρή που αναζητά ακραία διέξοδο
παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Φιλελευθέρων και των
χριστιανοσοσιαλιστών της Βαυαρίας να την εκμεταλλευθούν πολιτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου