Αν και πραγματικό αποτέλεσμα στις
εκλογές υπάρχει μόνον μετά από το λεπτό που κλείνουν οι κάλπες, εν
προκειμένω συμβαίνει κάτι για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό: οι
πάντες συμφωνούν ότι η κυβέρνηση την Κυριακή θα πέσει. Και θα πέσει με
κρότο...
Δυστυχώς για την ίδια, η κυβέρνηση, όπως φαίνεται, μόλις τώρα αρχίζει να αντιλαμβάνεται και το «τι» και, κυρίως, το «γιατί» αυτών των εκλογών. Όμως, τώρα πια είναι πλέον πολύ αργά. Και το χειρότερο είναι ότι...
παρά τα όσα θέλει να πιστεύει σχετικά με τα αίτια της πτώσης της, αυτή ήρθε απ’ έξω κι όχι από μέσα.
Το πρακτορείο Reuters ανέλυσε χθες το πώς οι δανειστές, και ουσιαστικά το Βερολίνο, έριξαν την κυβέρνηση Σαμαρά από το Παρίσι και μετά, όταν το Μέγαρο Μαξίμου αποφάσισε να παίξει τη χώρα στα ζάρια, παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός κατηγορεί τους αντιπάλους του ως εθνικά επικίνδυνους να κάνουν κάτι τέτοιο, το οποίο όμως ο ίδιος έκανε λέγοντας μονομερώς ότι θα διώξει το ΔΝΤ από την Ελλάδα πρόωρα, προδήλως για να έχει κάτι να λέει στα μπαλκόνια εν όψει πιθανών εκλογών.
Εκτοτε, και με αποκορύφωμα την πολύ σκληρή αντίδραση των αγορών σε αυτή τη στάση αλλά και το μοιραίο ταξίδι Σαμαρά στο Βερολίνο, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της πτώσης της κυβέρνησης, όπως η παρούσα στήλη είχε πολύ έντονα και πολλές φορές γράψει από εκείνες τις ημέρες της τεχνητής ακόμα τότε ευεξίας, δυστυχώς για να δικαιωθεί με εκκωφαντικό τρόπο όταν ξέσπασε το κακό – μακάρι να είχε συμβεί το αντίθετο…
Κατόπιν όλων αυτών, η κυβέρνηση οδηγήθηκε σε εκλογές χωρίς να έχει στα χέρια της την πολυπόθητη γι αυτήν συμφωνία του Δεκεμβρίου και οδηγήθηκε ως διπλά αναξιόπιστη: και προς τα έξω, καθώς πάλι πήγε να γελάσει ουσιαστικά τους εταίρους της την ώρα που ομνύει σε αυτούς, αλλά και προς τα μέσα, καθώς πήγε να στήσει μια δήθεν πρόωρη απαλλαγή της Ελλάδας από το υπάρχον σχήμα χωρίς να έχει συμφωνήσει κάτι τέτοιο.
Την ίδια στιγμή, η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ έδωσε χθες τη χαριστική βολή κατά της πολιτικής του εκφοβισμού, της τρομοκράτησης στην οποία, δυστυχώς, εξακολουθεί να εμμένει η κυβέρνηση, με το Βερολίνο σιωπηρά να σιγοντάρει: η Λαγκάρντ είπε ότι δεν είναι νομικά εφικτή η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά και ότι το Ταμείο θα συνεργαστεί με την επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές της Κυριακής.
Λίγες ημέρες πριν, στην πορεία κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας στο Παρίσι, η καγκελάριος Μέρκελ ούτε που πλησίασε τον Αντώνη Σαμαρά.
Η εποχή με τα φιλιά και τις αγάπες, η εποχή του τραγικού για την Ελλάδα πρωθυπουργικού «Ουδείς αναμάρτητος» που ακούστηκε ως θλιβερή δημόσια απολογία στο Βερολίνο, είχε πλέον οριστικά και αμετάκλητα παρέλθει…
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δυστυχώς για την ίδια, η κυβέρνηση, όπως φαίνεται, μόλις τώρα αρχίζει να αντιλαμβάνεται και το «τι» και, κυρίως, το «γιατί» αυτών των εκλογών. Όμως, τώρα πια είναι πλέον πολύ αργά. Και το χειρότερο είναι ότι...
παρά τα όσα θέλει να πιστεύει σχετικά με τα αίτια της πτώσης της, αυτή ήρθε απ’ έξω κι όχι από μέσα.
Το πρακτορείο Reuters ανέλυσε χθες το πώς οι δανειστές, και ουσιαστικά το Βερολίνο, έριξαν την κυβέρνηση Σαμαρά από το Παρίσι και μετά, όταν το Μέγαρο Μαξίμου αποφάσισε να παίξει τη χώρα στα ζάρια, παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός κατηγορεί τους αντιπάλους του ως εθνικά επικίνδυνους να κάνουν κάτι τέτοιο, το οποίο όμως ο ίδιος έκανε λέγοντας μονομερώς ότι θα διώξει το ΔΝΤ από την Ελλάδα πρόωρα, προδήλως για να έχει κάτι να λέει στα μπαλκόνια εν όψει πιθανών εκλογών.
Εκτοτε, και με αποκορύφωμα την πολύ σκληρή αντίδραση των αγορών σε αυτή τη στάση αλλά και το μοιραίο ταξίδι Σαμαρά στο Βερολίνο, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της πτώσης της κυβέρνησης, όπως η παρούσα στήλη είχε πολύ έντονα και πολλές φορές γράψει από εκείνες τις ημέρες της τεχνητής ακόμα τότε ευεξίας, δυστυχώς για να δικαιωθεί με εκκωφαντικό τρόπο όταν ξέσπασε το κακό – μακάρι να είχε συμβεί το αντίθετο…
Κατόπιν όλων αυτών, η κυβέρνηση οδηγήθηκε σε εκλογές χωρίς να έχει στα χέρια της την πολυπόθητη γι αυτήν συμφωνία του Δεκεμβρίου και οδηγήθηκε ως διπλά αναξιόπιστη: και προς τα έξω, καθώς πάλι πήγε να γελάσει ουσιαστικά τους εταίρους της την ώρα που ομνύει σε αυτούς, αλλά και προς τα μέσα, καθώς πήγε να στήσει μια δήθεν πρόωρη απαλλαγή της Ελλάδας από το υπάρχον σχήμα χωρίς να έχει συμφωνήσει κάτι τέτοιο.
Την ίδια στιγμή, η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ έδωσε χθες τη χαριστική βολή κατά της πολιτικής του εκφοβισμού, της τρομοκράτησης στην οποία, δυστυχώς, εξακολουθεί να εμμένει η κυβέρνηση, με το Βερολίνο σιωπηρά να σιγοντάρει: η Λαγκάρντ είπε ότι δεν είναι νομικά εφικτή η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά και ότι το Ταμείο θα συνεργαστεί με την επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές της Κυριακής.
Λίγες ημέρες πριν, στην πορεία κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας στο Παρίσι, η καγκελάριος Μέρκελ ούτε που πλησίασε τον Αντώνη Σαμαρά.
Η εποχή με τα φιλιά και τις αγάπες, η εποχή του τραγικού για την Ελλάδα πρωθυπουργικού «Ουδείς αναμάρτητος» που ακούστηκε ως θλιβερή δημόσια απολογία στο Βερολίνο, είχε πλέον οριστικά και αμετάκλητα παρέλθει…
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου