ΣΤΙΣ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ ΤΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΚΤΡΟΠΗΣ

Όταν μια κυβέρνηση ξεφωνημένων, ένα τσίρκο που διεκδικεί επάξια  - από κοινού με την πολιτική συμμορία του ΓΑΠ - το χαρακτηρισμό της πλέον λαομίσητης κυβέρνησης δωσιλόγων, οδηγείται με πάταγο στην απόλυτη  κατάρρευση…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τότε η κοινωνία που υπέστη τα πάνδεινα, έχει δικαίωμα και σε πανηγυρισμούς αλλά και σε απίστευτης έμπνευσης τρολάρισμα για την αποκαθήλωση της επικίνδυνης πολιτικής συμμορίας των αθλίων από τα κυβερνητικά έδρανα.

Οι πρώτες αντιδράσεις επομένως, είναι θεμιτές, είναι βαθειά ανθρώπινες, και είναι από κάθε άποψη εναρμονισμένες με την υπερσυσσωρευμένη οργή, που δυστυχώς δε βρήκε διέξοδο στη μαχητική και ασυμβίβαστη πολιτική δράση.

Οφείλουμε ωστόσο να επισημάνουμε, πως μια τέτοια κοινωνία, είναι ταυτόχρονα και  ευάλωτη, στο βαθμό που δε συνειδητοποιεί πως το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί μεν να τροποποίησε θεαματικά τον κατάλογο των πρωταγωνιστών, αλλά η σύνθεση των παραμέτρων, που εν πολλοίς προσδιορίζουν και την ταυτότητα των εξελίξεων, παραμένει δραματικά αμετάβλητη.

Στο πολιτικό επίπεδο, η μανέστρα ανακατεύτηκε εκτεταμένα, αλλά υπάρχουν  ζητήματα που το τίμημα θα είναι βαρύ έτσι και αφεθούν να περάσουν απαρατήρητα. Ας τα απαριθμήσουμε συνοπτικά:

Η κοινωνική σαβούρα που δεκαετίες ολόκληρες σφιχταγκαλιάστηκε  με το ελεεινό σύστημα ΠΑΣΟΚ, μπορεί να οδήγησε στο περιθώριο τον άθλιο ολετήρα και να τσάκισε τις πολιτικές φιλοδοξίες του εξουσιοπαράφρονα Βενιζέλου, αλλά...

η ίδια η σαβούρα δεν οδηγήθηκε στον αφανισμό, και φυσικά δε συμπεριφέρθηκε έτσι συναισθανόμενη τον άθλιο ρόλο της και  τις βαρύτατες ευθύνες της για όσα υπέστη η χώρα επί δεκαετίες. 

Ως σαβούρα συμπαγής ως προς τις αντιλήψεις και τα θέλω της, αλλά και με τμήμα εκτεταμένο του πολιτικού της προσωπικού από τα ανώτερα ως τα κατώτερα κλιμάκια, μετακόμισε «σούμπητη» στο ΣΥΡΙΖΑ, έτοιμη και πρόθυμη να επαναδικτυωθεί και να αλώσει τους μηχανισμούς με προφανή στόχο τη νομή της εξουσίας.

Η συντηρητική και αμετανόητα εμπαθής κοινωνική βάση των ανεγκέφαλων κλακαδόρων, που στήριξαν το σύστημα του Σα(χλα)μαρίζοντος δωσιλογισμού, πρακτικά δεν τον εγκατέλειψε. Παραμένει συπειρωμένη, οργισμένη για την κυβερνητική της περιθωριοποίηση, και προφανέστατα ευάλωτη αλλά και πρόθυμη να ενδώσει σε ακροδεξιά και νεοναζιστικά κελεύσματα ικανά να δρομολογήσουν από εκδηλώσεις κατσαρόλας έως ακόμη και δυναμική πολιτικής εκτροπής, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

Και παράλληλα μ όλα τούτα, μια κοινωνία παραδομένη στη γοητεία της ελπίδας ενδεχομένως και της προσδοκίας της, πρόθυμη μέσα από την εξαθλίωσή της να συμβιβαστεί με δυο ανάσες ανακούφισης αλλά και με το συναίσθημα της  συνενοχής  που μεθοδευμένα προσπάθησαν να της εμφυσήσουν.

Στο γεωπολιτικό επίπεδο, οι μεγάλες στρατηγικές στοχεύσεις των ισχυρών συμμοριών του πλανήτη, είναι προφανές πως δεν έχουν υποσταλεί. Είναι αναμενόμενο πως στη βάση αυτών των στοχεύσεων, αυτό που θα επιχειρηθεί θα είναι η πλήρης ενσωμάτωση της νέας Κυβέρνησης στην κυρίαρχη στρατηγική τους, με αντιστάθμισμα τα όποια κοινωνικά μικροοφελήματα, αφού η κυρίαρχη επιδίωξη ήταν και παραμένει η εθνική ταπείνωση και η απόλυτη υποταγή της χώρας. Και φυσικά διόλου δεν αποκλείεται ακόμη και η απροκάλυπτη υπονόμευση της νέας κυβέρνησης έως και την απροκάλυπτη ανατροπή της.

Είναι λοιπόν φανερό πως μια κυβέρνηση που δεν έχει την αποφασιστικότητα να συγκρουστεί και που στην πρώτη ευκαιρία δηλώνει πως περιθωριοποιεί κάθε διάθεση σύγκρουσης, είναι πολλαπλά ευάλωτη σε υπαναχωρήσεις και αυτοκτονικές πολιτικές ανατροπές.

Η κοινωνία λοιπόν έχει μονάχα έναν δρόμο.

Να μην παραδοθεί στη γοητεία της προσδοκίας της, αλλά να μετατρέψει το δικαίωμα της στην προσδοκία, σε όπλο του ασυμβίβαστου αγώνα για διεκδικήσεις κοινωνικές και πολιτικές. Για πραγματικά ριζοσπαστικές πολιτικές ανατροπές που έχει ανάγκη ο τόπος.

Και αυτός ο δρόμος, ο δρόμος της ετοιμότητας και του αγώνα δηλαδή, είναι ο δρόμος στον οποίο δε θα την κατευθύνει η νέα κυβέρνηση. Δεν το έκανε ούτε όσο ήταν στην αντιπολίτευση, δε θα το κάνει ούτε και τώρα που δείχνει πρόθυμη να ενσωματώνεται σταδιακά σε λογικές διαχείρισης του κατοχικού κεκτημένου.

Ας συνειδητοποιήσουμε λοιπόν όλοι, πως η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει πραγματικά, αλλά αυτή δεν αφορά στην ασυμβίβαστη ανατροπή του κατοχικού κεκτημένου. Αφορά στην επιδίωξη του ραγδαίου εκφυλισμού κάθε ζωντανής προσδοκίας και επεκτείνεται ακόμη και σε σχεδιασμούς πολιτικού ρεβανσισμού σε όλα τα επίπεδα.

Το τίμημα του εφησυχασμού λοιπόν θα είναι βαρύτατο. Και ο πραγματικός Εφιάλτης που έσπευσε ήδη να δώσει τα πρώτα αλλά πολύ σαφή δείγματα για τις πραγματικές του προθέσεις, είναι η ακροδεξιά πολιτική συμμορία των δωσίλογων που μόλις κατέρρευσε και οργανώνει τη δική της επικίνδυνη εμφυλιοπολεμική πολιτική ρεβάνς.

Θα επανέλθουμε…

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"