Ας αποστασιοποιηθούμε λοιπόν γα λίγο από τις αντιλήψεις του
μικρομεγαλισμού, για να συνειδητοποιήσουμε πληρέστερα τι είναι αυτό που
συμβαίνει πραγματικά σ αυτή την πατρίδα, και στη βάση ποιάς λογικής συνδέεται
με τις εξελίξεις σε μια Ευρώπη που απειλείται ακόμη και με γενικευμένη
αποσύνθεση...
Στο παρασκήνιο αυτής της εκλογικής αναμέτρησης που αύριο
πρόκειται να κορυφωθεί, αυτό που κρύφτηκε επιμελώς είναι τα πραγματικά
διακυβεύματα, πίσω από το δόλιο πυροτέχνημα μιας ψευδεπίγραφης λαϊκής
κυριαρχίας.
Ας προσδιορίσουμε λοιπόν με σαφήνεια την πρόκληση,
διατυπώνοντας εξ ίσου σαφέστατα ορισμένα απλά ερωτήματα…
- Πιστεύει κανείς ειλικρινά, πως ολόκληρος ο πλανήτης, όπως και τα κορυφαία διεθνικά συγκροτημένα συμφέροντα που αλωνίζουν ανεξέλεγκτα σ αυτόν, ασχολούνται με τις Ελληνικές εκλογές γιατί τους πήρε ο πόνος για τον επερχόμενο «διαπραγματευτή» μιας χώρας που αντιπροσωπεύει μόλις το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης και ένα μεγαλοπρεπέστατο ανθυποτίποτε στην Ευρωαμερικανική οικονομία???
- Πιστεύει στ αλήθεια κανείς ότι το σκηνικό που επιμελημένα ξεδιπλώνεται στη χώρα - πειραματόζωο εδώ και μια πενταετία, είναι αποσυνδεδεμένο από... τη λογική πάνω στην οποία δομήθηκε συνολικά η εκλογική χορογραφία???
- Ή μήπως χρειάζεται πολύ μυαλό για να συνειδητοποιήσουμε, πως σε αυτή τη χώρα που μέσα και από την κοινωνική της αποσύνθεση διευκολύνεται ακόμη και η δρομολόγηση του εδαφικού της διαμελισμού, αυτό που κρίνεται, δεν είναι το αύριο του Καπιταλισμού γενικώς, ούτε βεβαίως η αποτροπή του «κινδύνου» για την καθολική ανατροπή του.
Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως παραγνωρίζουμε το χαρακτήρα της
θεμελιώδους αντίθεσης που διαπερνά το συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό σύστημα,
αλλά ότι αρνούμαστε συνειδητά να περιοριστούμε στο αναμάσημά της, τη στιγμή που
ένας συνολικότερος σχεδιασμός βρίσκεται πλέον σε πλήρη εξέλιξη στο πολυσύνθετο
γεωπολιτικό τραπέζι.
Ας αποστασιοποιηθούμε λοιπόν γα λίγο από τις αντιλήψεις του
μικρομεγαλισμού, για να συνειδητοποιήσουμε πληρέστερα τι είναι αυτό που
συμβαίνει πραγματικά σ αυτή την πατρίδα, και στη βάση ποιάς λογικής συνδέεται
με τις εξελίξεις σε μια Ευρώπη που απειλείται ακόμη και με γενικευμένη
αποσύνθεση.
- Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο επίκεντρο του γενικευμένου ενδιαφέροντος, όχι γιατί ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ απειλούν με πολιτική ανατροπή τον Καπιταλισμό, ούτε βεβαίως γιατί ο Σαμαράς και το τσούρμο των γενιτσάρων των κατοχικών συγκυβερνήσεων, δίνουν την ύστατη μάχη τους προκειμένου να υπερασπιστούν ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα που απειλείται με ανατροπή από τους «μπολσεβίκους».
- Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή δε βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη μια εκτεταμένη επιχείρηση ευνουχισμού της πολιτικής συνείδησης, που διατείνεται πως ξαναβάζει από το παράθυρο στη βουλή τον εθνικό ολετήρα και αναδεικνύει τους ποταμίσιους κοκοβιούς σε τρίτη πολιτική δύναμη, επειδή αίφνης «απειλήθηκαν» τα μεγαλοσυμφέροντα των Βαρδιογιανναίων, αλλά γιατί σε αντιστοιχία με τον Ευρωπαϊκό αχταρμά, η πολιτική μετακομίζει, ανασυντίθεται και επιστρέφει περισσότερο «απολιτίκ» αλλά πολλαπλά επικινδυνότερη, για να ευνουχίσει τα πάντα στη Νεοταξίτικη κρεατομηχανή.
- Στην Ελλάδα το νεοναζιστικό έκτρωμα δεν ανδρώθηκε επειδή απλά μα κάστα μεγαλοσυμφερόντων αξιοποίησε την ύπαρξη του, πράγμα που βεβαίως συνέβη αλλά δεν ήταν αυτό η αιτία της άνδρωσης. Ήταν μια στοχευμένη συνέπεια που προφανώς και έσπευσαν να την αξιοποιήσουν. Στην Ελλάδα όμως, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, ο νεοναζισμός αναβίωσε τερατουργώντας στα θολά νερά της αποεθνοποίησης και του κατευθυνόμενου πολυπολιτισμού, που ενεργοποίησε με τρόπο στρεβλό τον εθνισμό των κοινωνιών, την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι έσπευσαν συλλήβδην να τον ενοχοποιήσουν.
- Στην Ελλάδα τέλος το ΚΚΕ μέσα σ αυτή την πενταετία, αποδυναμώθηκε εκλογικά, όχι γιατί δε δικαιώθηκε πλήρως στην πεμπτουσία της κοινωνικοοικονομικής του προσέγγισης και της πολιτικής του προβλεψιμότητας. Αλλά γιατί δεν τόλμησε να προσδώσει εθνικοαπελευθερωτικά χαρακτηριστικά στον πολιτικό του αγώνα. Με αποτέλεσμα την κρίσιμη στιγμή που είχε την πολιτική πρωτοκαθεδρία, αντί να εμπνεύσει τη δυναμική της εξέγερσης μπολιάζοντάς την με αφυπνιστικό πατριωτικό λόγο, επέμεινε στην ιδεοληπτική αντιπαράθεση μέσα σε μια κοινωνία αρνούμενη να ακούσει, βουτηγμένη στην οργή και στην απελπισία της. Φυσική συνέπεια αυτής της επιλογής, ήταν η εκλογική του υποχώρηση σε μια εποχή που όφειλε να επιβάλει πολιτική ατζέντα, με αποτέλεσμα η πρωτοκαθεδρία να μετακομίσει στο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σ ένα γήπεδο βολικό και ικανό να καθιστά ελκυστική τη δική του ατζέντα, σε μια κοινωνία που δεν εμπνεύστηκε γιατί απλά δεν τόλμησαν να την εμπνεύσουν.
Επίλογος λοιπόν αυτές οι εκλογές με δυναμική να επισφραγίσει
με τρόπο αρνητικό και τα τελευταία ίχνη πολιτικής προσδοκίας???
Ή μήπως θερμοκοιτίδα που θα πυροδοτήσει με τρόπο εκρηκτικό
το ντόμινο των ανατροπών μέσα και από την απόλυτη κατάρρευση της ΣΥΡΙΖΑΙΪΚΗΣ
παραμύθας???
Στις δυο αναρτήσεις που ακολουθούν νομίζουμε ότι δίνονται οι
χρήσιμες απαντήσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου