Ατυχής επιλογή: αυτό είναι το λιγότερο
και το πιο επιεικές που μπορεί να πει κανείς για την θλιβερή απόφαση του
πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να μην πάει στο μέχρι χθες γραφείο του
στο Μέγαρο Μαξίμου για να παραδώσει στον διάδοχό του Αλέξη Τσίπρα...
Πρόκειται για ενέργεια άνευ προηγουμένου, που δείχνει πολλά – και σίγουρα, ανάμεσά τους, το γεγονός ότι...
τα περί ευρωπαικής αντίληψης της πολιτικής κάθε άλλο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Είναι αδιανόητο για τη συνέχεια του κράτους να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Είναι προσβολή στον ελληνικό λαό για την απόφασή του, είναι προσβολή προς τους κορυφαίους πολιτικούς θεσμούς και τη λογική του δημοκρατικού πολιτεύματος, είναι σκέτη θλίψη… Είναι κρίμα.
Οσο για τις αιτιάσεις ότι δήθεν δεν τον ήθελαν να είναι εκεί, ελέγχονται ως απολύτως ανακριβείς. Όμως, ακόμα κι αν ήταν αλήθεια, που όλες οι πληροφορίες δείχνουν ότι δεν είναι, και πάλι ο πρώην πρωθυπουργός θα έπρεπε να είναι στη θέση του και να παραδώσει την εξουσία. Πρόκειται για μία πράξη που δεν επιδέχεται καμία δικαιολογία.
Από την άλλη πλευρά, ο Αλέξης Τσίπρας κινήθηκε χθες, πρώτη ημέρα της πρωθυπουργίας του, στον αντίποδα τέτοιων εντυπώσεων: η κατάθεση στεφάνου στην Καισαριανή ήταν μια μεγάλη και πολλαπλής σημασίας συμβολική κίνηση: τα είπε όλα.
Αντίστοιχα σημαντική, ήταν και η επίσκεψη στον αρχιεπίσκοπο Αθηνών σε συνδυασμό με την απόφαση για πολιτικό όρκο. Με αυτό το συνδυασμό κινήσεων, ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχε και να μην προσβάλει την εκκλησία και τους ανθρώπους που θέλουν τον οφειλόμενο σεβασμό σε αυτήν, αλλά, ταυτόχρονα, και να διακηρύξει ότι μένει πιστός στις πεποιθήσεις του στο ακέραιο: δεν είναι λίγο.
Ετσι, στο τέλος, πήγε με μεγάλη άνεση στο άδειο Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο και ήδη γέμισε από την ελπίδα πλήθους Ελλήνων ότι, επιτέλους, μία κυβέρνηση έχει χαρακτηριστικά πλατιάς ιδεολογικής σύνθεσης και αποφασιστικότητας με συγκολλητική ουσία τον αγώνα για την πατρίδα. Και ότι θα παλέψει αληθινά για αυτό τον τόπο, με τρόπο διαφορετικό από το να θεωρεί ότι πρέπει να λέει «ναι» σε όλα όσα τόσα χρόνια κατέστρεψαν συστηματικά την Ελλάδα.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Πρόκειται για ενέργεια άνευ προηγουμένου, που δείχνει πολλά – και σίγουρα, ανάμεσά τους, το γεγονός ότι...
τα περί ευρωπαικής αντίληψης της πολιτικής κάθε άλλο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Είναι αδιανόητο για τη συνέχεια του κράτους να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Είναι προσβολή στον ελληνικό λαό για την απόφασή του, είναι προσβολή προς τους κορυφαίους πολιτικούς θεσμούς και τη λογική του δημοκρατικού πολιτεύματος, είναι σκέτη θλίψη… Είναι κρίμα.
Οσο για τις αιτιάσεις ότι δήθεν δεν τον ήθελαν να είναι εκεί, ελέγχονται ως απολύτως ανακριβείς. Όμως, ακόμα κι αν ήταν αλήθεια, που όλες οι πληροφορίες δείχνουν ότι δεν είναι, και πάλι ο πρώην πρωθυπουργός θα έπρεπε να είναι στη θέση του και να παραδώσει την εξουσία. Πρόκειται για μία πράξη που δεν επιδέχεται καμία δικαιολογία.
Από την άλλη πλευρά, ο Αλέξης Τσίπρας κινήθηκε χθες, πρώτη ημέρα της πρωθυπουργίας του, στον αντίποδα τέτοιων εντυπώσεων: η κατάθεση στεφάνου στην Καισαριανή ήταν μια μεγάλη και πολλαπλής σημασίας συμβολική κίνηση: τα είπε όλα.
Αντίστοιχα σημαντική, ήταν και η επίσκεψη στον αρχιεπίσκοπο Αθηνών σε συνδυασμό με την απόφαση για πολιτικό όρκο. Με αυτό το συνδυασμό κινήσεων, ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχε και να μην προσβάλει την εκκλησία και τους ανθρώπους που θέλουν τον οφειλόμενο σεβασμό σε αυτήν, αλλά, ταυτόχρονα, και να διακηρύξει ότι μένει πιστός στις πεποιθήσεις του στο ακέραιο: δεν είναι λίγο.
Ετσι, στο τέλος, πήγε με μεγάλη άνεση στο άδειο Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο και ήδη γέμισε από την ελπίδα πλήθους Ελλήνων ότι, επιτέλους, μία κυβέρνηση έχει χαρακτηριστικά πλατιάς ιδεολογικής σύνθεσης και αποφασιστικότητας με συγκολλητική ουσία τον αγώνα για την πατρίδα. Και ότι θα παλέψει αληθινά για αυτό τον τόπο, με τρόπο διαφορετικό από το να θεωρεί ότι πρέπει να λέει «ναι» σε όλα όσα τόσα χρόνια κατέστρεψαν συστηματικά την Ελλάδα.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου