Στην πολιτική πιάτσα μοστράρει ως η υπεύθυνη και νηφάλια
φωνή ενός σεβάσμιου πολιτικού γέροντα…
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα άθλιο πολιτικό
ανοσιούργημα παντός καιρού, για έναν αδίστακτο Δούρειο ίππο σε βάρος της ίδιας του
της χώρας. Για το πλέον ίσως ξεφωνημένο πολιτικό ανδρείκελο, που...
διέψευσε με το
πιο τραγικό τρόπο τις προσδοκίες των αφελών, και οδήγησε στον αφανισμό το
πολιτικό του τσίρκο.
Η «επιβράβευση» της δόλιας πορείας του, ήταν ο εκλογικός του
καταποντισμός, και η αναζήτηση οχήματος με στόχο την προσωπική πολιτική του
επιβίωση, συνιστά την επιβεβαίωση της πολιτικής του φαιδρότητας σε όλο της το
μεγαλείο.
Μιλάμε για το Φανούρη του πολιτικού σαλτιμπαγκισμού, το χρήσιμο
χαμαιλέοντα της κατοχικής διοίκησης, που
με το κατάπτυστο «αριστερό» του πρόσημο, αναβίωσε τον κατάπτυστο τσιριμωκισμό στη
σύγχρονη κατεχόμενη Ελλάδα.
Αφού ξερογλύφτηκε κάμποσο με την ιδέα – που συνιστά
ταυτόχρονα και κορυφαία πολιτική προστυχιά – να χρηστεί πρώτος πολίτης της χώρας
αν και αποτελεί τον απόλυτο συμβολισμό του Mr. τίποτα, επιδόθηκε στη συνέχεια και εκ του ασφαλούς, σε ένα
ρεσιτάλ υποκρισίας – άρνησης αυτού του ρόλου, αυτοεξευτελιζόμενος, αλλά αυτό
ουδόλως απασχολεί ένα πολιτικό ερπετό της κατοχικής πολιτικής αθλιότητας.
Τώρα φλερτάρει με την ιδέα της τιμητικής του παρουσίας στο
ψηφοδέλτιο του ασύλου των ανιάτων» (ΣΥΡΙΖΑ) με στόχο διπλό:
- Την προσωπική πολιτική του επιβίωση, από ένα κόμμα που δείχνει πρόθυμο να του την εξασφαλίσει «επιβραβεύοντας» έτσι τον ορισμό της πολιτικής ελεεινότητας. Και…
- Στο επαναπλασάρισμα της θλιβερής του φιγούρας ως υποψηφίου για την Προεδρεία της Δημοκρατίας, μετά τις εθνικές εκλογές, και με πρωτοβουλία αυτή τη φορά του ΣΥΡΙΖΑ, βεβαίως… βεβαίως.
Αδίστακτος και ξεδιάντροπος λοιπόν ο Φανούρης, επιχειρεί γι
ακόμη μια φορά να εξαργυρώσει της υπηρεσίες που προσέφερε στην κατοχική
διοίκηση, στοχεύοντας με θράσος στην ανώτατη πολιτειακή επιβράβευση, μιας χώρας
που όχι μόνο αρνήθηκε να δικάσει και να καταδικάσει την πρώτη γενιά των
δωσιλόγων τη μαύρη περίοδο της ένοπλης γερμανικής κατοχής, αλλά δε δίστασε να τους
χρησιμοποιήσει για να επανδρώσει τους μηχανισμούς του μετεμφυλιακού κράτους.
Κατάπτυστο και ελεεινό όμως και το άσυλο ανιάτων του ΣΥΡΙΖΑ,
που στο όνομα της εξασφάλισης της ανάδειξής του στην κυβερνητική εξουσία, όχι
μονάχα δε διστάζει να προσφέρει πολιτική στέγη στο δόλιο τσιριμωκισμό, αλλά
μέσω αυτής της επιλογής, καταθέτει διαπιστευτήρια υποταγής στην ίδια την
κατοχική διοίκηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου