Οι επιθετικές διεκδικήσεις της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και Κύπρου, όχι
μόνον δεν πρόκειται να σταματήσουν, αλλά θα εντείνονται συνεχώς, όσο
μάλιστα δεν υπάρχει η ανάλογη αντίδραση από ελληνικής πλευράς...
Ένα ενδιαφέρον άρθρο δημοσίευσε ο κ. Χρήστος Ιακώβου, Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών, στον «Φιλελεύθερο» της Λευκωσίας. Με τίτλο «Γιατί η Τουρκία διεκδικεί
το θαλάσσιο χώρο της Κύπρου;», παρατηρεί ότι...
η «σύμμαχός» μας, κατά τα
τελευταία χρόνια, έχει αυξήσει την ένταση σε ό,τι αφορά τις διεκδικήσεις
της στους θαλασσίους χώρους του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.
Είναι ενδιαφέρον, ότι ο αρθρογράφος καταπιάνεται με αυτό το θέμα,
επειδή συνηθίζουμε να αποδίδουμε την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας
μόνον στην πρόθεση προσπορισμού οικονομικών ωφελημάτων, και παραβλέπουμε
έναν κανόνα της γεωστρατηγικής. Ότι μια χώρα, που έχει σκοπό την
αναβίωση του οθωμανισμού και να καταστεί ισχυρή περιφερειακή δύναμη,
οφείλει να έχει υπεροπλία και στην θάλασσα. Ένας τομέας, στον οποίο η
Τουρκία ποτέ δεν διακρίθηκε.
Έτσι, η επιθετική συμπεριφορά της υπαγορεύεται από τη στρατηγική
προτεραιότητα της Τουρκίας να αυξήσει τη θαλάσσια ισχύ της, κάτι που θα
της επιτρέψει να διευρύνει ακόμη περισσότερο την θεμελιακή έννοια για
την εξωτερική της πολιτική, αυτή δηλαδή του «στρατηγικού βάθους», που
οραματίστηκε ο κ. Νταβούτογλου.
Αυτό που σήμερα περιορίζει την ανάπτυξη της τουρκικής θαλάσσιας ισχύος,
έγραψε ο κ. Ιακώβου, είναι το μειονέκτημα που προσδιορίζεται από την
ανισορροπία που προκαλείται από την ύπαρξη σε μεγάλη έκταση ακτογραμμής
της χώρας χωρίς όμως να έχει ελεύθερη πρόσβαση σε ανοικτή θάλασσα, τόσο
στο Αιγαίο, λόγω του ελλαδικού πλεονεκτήματος, όσο στην Α. Μεσόγειο,
λόγω της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αυτή η πραγματικότητα επιβάλει στην Τουρκία το «σύνδρομο της Συνθήκης
των Σεβρών», τη μειονεκτική γεωπολιτική θέση δηλαδή ότι είναι
εγκλωβισμένη στα δικά της χωρικά ύδατα λόγω του ότι τρία βασικά της
λιμάνια (Κωνσταντινούπολης, Σμύρνης και Μερσίνας) είναι από θαλάσσης
αποκλεισμένα καθώς επίσης παραμένει χωρίς πρόσβαση στις ναυτικές οδούς
που εξασφαλίζουν διασύνδεση της Τουρκίας με το δυτικό κόσμο και τη Μέση
Ανατολή. Ως εκ τούτου η Τουρκία παραμένει κράτος ξηράς, όπως επέβαλαν οι
δυτικές δυνάμεις με τη Συνθήκη των Σεβρών το 1920.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, οι επιθετικές διεκδικήσεις της Τουρκίας κατά της
Ελλάδας και Κύπρου, όχι μόνον δεν πρόκειται να σταματήσουν, αλλά θα
εντείνονται συνεχώς, όσο μάλιστα δεν υπάρχει η ανάλογη αντίδραση από
ελληνικής πλευράς. Η ελληνική κυβέρνηση δεν εξέδωσε εχθές καμιά
ανακοίνωση, τα δε μέτρα που πήρε η Κύπρος συνάδουν με την αδύναμη θέση
στην οποία βρίσκεται. Οι καταγγελίες στα διεθνή φόρα, δεν ανησυχούν την
Τουρκία, όπως έγραψα κι εχθές.
Ίσως, μια μικρή ενόχληση να αισθανθεί ο βουλιμικός γείτονας, από την μη
συναίνεση της Κυπριακής Δημοκρατίας στο άνοιγμα νέου κεφαλαίου στις
ενταξιακές διαδικασίες της Τουρκίας και το ενδεχόμενο προσφυγής στο
Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, κάτι που θεωρώ πως έπρεπε ήδη να
συμβεί, διότι ακόμη και αν φύγει σήμερα το Barbaros, τα ίχνη της
επίσκεψής του θα μείνουν. Ως προς τα εμπόδια για ένταξη στην Ε.Ε.,
μάλλον δεν την απασχολεί πλέον αυτή η προοπτική, με δεδομένα αφενός την
αντίδραση πολλών ευρωπαϊκών χωρών, και αφετέρου λόγω της στρατηγικής του
νεοθωμανισμού, στην οποία είναι προσανατολισμένη.
Φάνηκε πάντως, πως αυτές οι επαναλαμβανόμενες διακηρύξεις περί του
Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου-Ελλάδας, γίνονται για
επικοινωνιακούς λόγους, αφού η Ελλάδα ακόμη μια φορά απουσιάζει. Και
φυσικά, δεν υποστήριξα ποτέ ότι πρέπει να εμπλακούμε σε πόλεμο, όπως
λανθασμένα κατανόησε αναγνώστης που σχολίασε το χθεσινό σημείωμα, επειδή
υπάρχουν πολλά άλλα που μπορούν να γίνουν για να φτάσει ένα κράτος έως
τον πόλεμο.
Δεν είδα φερ’ ειπείν ούτε συμβολικές κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης
ως απάντηση στην ένοπλη επιθετική δραστηριότητα της Τουρκίας. Γιατί δεν
κλήθηκε στην Αθήνα ο Έλληνας πρεσβευτής από την Άγκυρα; Γιατί δεν
υποβλήθηκε ρηματική διακοίνωση στην Άγκυρα για την εχθρική ενέργεια;
Γιατί δεν κλήθηκε ο Τούρκος πρεσβευτής στην Αθήνα από το ελληνικό ΥΠΕΞ,
έστω και για τυπική διαμαρτυρία; Γιατί δεν ανακοινώθηκε η ματαίωση της
γελοίας ενέργειας στην οποία μας υπέβαλε ο κ. Γ. Παπανδρέου, περί κοινής
συνεδριάσεως των υπουργικών συμβουλίων Ελλάδας και Κύπρου; Γιατί δεν
έγινε άμεση καταγγελία στο ΝΑΤΟ, την στιγμή που τα πολεμικά πλοία που
βρίσκονται σε κυριαρχική θάλασσα της Κύπρου, θεωρούνται νατοϊκά; Γιατί
δεν αναστάλησαν όλες οι συνεδριάσεις των ελληνοτουρκικών επιτροπών, που
υποτίθεται ότι συνέρχονται για να επιλυθούν τα προβλήματά μας και να
συσφιγχτούν οι σχέσεις μας; Γιατί δεν απεσύρθησαν οι Έλληνες που
λαμβάνουν μέρος αυτές τις μέρες σε Ημερίδες και συνέδρια στην Τουρκία;
Και ακόμη περισσότερο: Για να καταδειχθεί η σοβαρότητα της κατάστασης,
γιατί δεν συγκάλεσε ο Πρόεδρος το συμβούλιο αρχηγών;
Σχετικό μας άρθρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου