ΔΙΑΡΚΗ ΟΜΗΡΙΑ ΓΙΑ ΜΙΚΡΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΦΕΡΝΕΙ Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΓΙΑ ΤΑ «ΚΟΚΚΙΝΑ» ΔΑΝΕΙΑ

ΤΟ ΠΑΝΩ ΧΕΡΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ - Ως «ανάσα» για χιλιάδες υπερχρεωμένες μικροεπιχειρήσεις διαφημίζει η κυβέρνηση το νέο νομοσχέδιο για τη ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων... 

Το οποίο αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή εντός ημερών και προβλέπει μεταξύ άλλων διαγραφή κεφαλαίου και τόκων υπό αυστηρότατες προϋποθέσεις για ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

Στην πραγματικότητα, το νέο πόνημα του κυβερνητικού επιτελείου, το οποίο...

είδε το φως της δημοσιότητας την Τετάρτη 29 Οκτωβρίου, έρχεται να συμπληρώσει το αντιδραστικό νομικό οπλοστάσιο προς όφελος των τραπεζών.

Πιο συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο, το οποίο φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο: «Μέτρα για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης και την ενίσχυση της απασχόλησης: κίνητρα για την ρύθμιση χρεών μικρών επιχειρήσεων και επαγγελματιών και έκτακτες διαδικασίες ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων», προβλέπει την υπαγωγή υπό αυστηρότατες προϋποθέσεις σε διαδικασία ρύθμισης ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τράπεζες, εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία μικρών επιχειρήσεων και επαγγελματιών, οι οποίοι έχουν κύκλο εργασιών κάτω από 2,5 εκατ. ευρώ.

ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ

Τον πρώτο λόγο στις διαδικασίες ρύθμισης των οφειλών, θα έχουν οι τράπεζες, καθώς το νομοσχέδιο δεν προβλέπει κανένα πλαίσιο αρχών και κανόνων, δίνοντας στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα την απόλυτη ευχέρεια να αποφασίζουν για τους όρους του διακανονισμού.

Η διάταξη του εν λόγω νομοσχεδίου είναι ρητή (αρ. 2, παρ. 5): «Το χρηματοδοτικό ίδρυμα παρέχει την αιτούμενη διαγραφή και ρύθμιση κατά τη διακριτική του ευχέρεια σύμφωνα με κριτήρια το οποία επιλέγει για την αξιολόγηση της ικανότητας του αιτούμενου την διαγραφή να αντεπεξέλθει στις ρυθμισθείσες υποχρεώσεις. Σε άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας το χρηματοδοτικό ίδρυμα μπορεί να παράσχει διαγραφή ή / και ρύθμιση υπό διαφορετικούς όρους από τους περιλαμβανόμενους στην αίτηση ή και να αρνηθεί συνολικά τη διαγραφή ή / και ρύθμιση».

ΔΡΑΚΟΝΤΙΟΙ ΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΓΩΓΗ ΣΕ ΡΥΘΜΙΣΗ – ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

Με λίγα λόγια, οι τράπεζες θα αποκτούν την απόλυτη ευχέρεια τόσο ως προς τη διαγραφή κεφαλαίου και τόκων όσο και ως προς τον τρόπο ρύθμισης, ενώ το ύψος των πιστώσεων ανά οφειλέτη δεν προβλέπεται να ξεπερνά τις 500.000 ευρώ.

Οι ενδιαφερόμενοι μικροεπιχειρηματίες θα πρέπει να υποβάλλουν τις αιτήσεις διαγραφής απαιτήσεων προς τις τράπεζες, όπου η τράπεζα θα ζητά την καθαρή περιουσιακή θέση του οφειλέτη, βεβαίωση για την παροχή στοιχείων στην περίπτωση ύπαρξης ομοειδούς επιχείρησης που ξεκίνησε να λειτουργεί μετά την 1η Ιανουαρίου του 2010 και αν αυτήν την ασκεί συγγενής πρώτου βαθμού ή σύζυγος του οφειλέτη καθώς και πλήρη στοιχεία ακινήτων αν αυτά μεταβιβάστηκαν μετά την 1η Ιανουαρίου του 2010.

Αν η τράπεζα δώσει το «πράσινο» φως τότε αμέσως ο οφειλέτης αποκτά δικαίωμα και στη διαγραφή προστίμων και προσαυξήσεων του δημοσίου, σημείο το οποίο είναι αρκετά θολό αφού οι οφειλές δεν κατηγοριοποιούνται ανάλογα με την προέλευσή τους. Παραδείγματος χάριν, η ρύθμιση των οφειλών μικροεπαγγελματιών στον ΟΑΕΕ δεν μπορεί να έχει την ίδια τύχη με τις οφειλές επιχειρήσεων στο ΙΚΑ, αφού στην πρώτη περίπτωση ο ίδιος ο επαγγελματίας δεν μπορεί να ασφαλίσει τον ίδιο του τον εαυτό και την οικογένειά του, ενώ στην περίπτωση του ΙΚΑ έχει ήδη παρακρατηθεί ένα σημαντικό ποσοστό από τους μισθούς των εργαζομένων.

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΡΙΖΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Σε κάθε περίπτωση, η νέα κυβερνητική ρύθμιση που βρίσκεται στο συρτάρι της κυβέρνησης δεν απαντά στο πρόβλημα χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων της πόλης και της υπαίθρου. Τα ληξιπρόθεσμα δάνεια των μικροεπιχειρήσεων και των φτωχών αγροτών πρέπει να τύχουν μια ειδικής αντιμετώπισης, η οποία θα στοχεύει αφενός στην ανακούφιση αφετέρου στην υποβοήθηση τους.

Η επιτυχία και των δύο αυτών στόχων είναι αναγκαία ώστε να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, ενώ απαραίτητο συστατικό πρέπει να είναι ένα αντικειμενικό πλαίσιο κριτηρίων, το οποίο θα προβλέπει ακόμα και την ριζική διαγραφή χρεών.

Η επίλυση της υπερχρέωσης των λαϊκών νοικοκυριών και των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων, δεν θα πρέπει να εξαντληθεί σε μέτρα καλύτερης διαχείρισης του προβλήματος και φυσικά δεν πρέπει να ενισχύει την θέση του μεγάλου πολυεθνικού και εγχώριου κεφαλαίου.

Αντίθετα, απαιτούνται ριζοσπαστικότερες αλλαγές στα πλαίσια ενός σχεδίου προοδευτικής εξόδου από την κρίση, με βασικούς άξονες την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση τραπεζών και την παραγωγική και οικολογική ανασυγκρότηση, η οποία θα προσανατολίζεται στην ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

ΙΣΚΡΑ