Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

ΩΡΕΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

Αν η αυριανή μέρα δε θέλουμε να είναι απλώς ένας σταθμός για καταμέτρηση της έκτασης της εμπιστοσύνης που επιδείχτηκε, αλλά αφετηρία για κορυφαίες πολιτικές και εθνικές ανατροπές, τότε αύριο πρέπει να μπει οριστικά ταφόπλακα στα «πρέπει», και να ανοίξουν καινούριες σελίδες επικής κοινωνικής και εθνικής αντίστασης αυτού του λαού...


Ώρα ευθύνης λοιπόν η 12η αυριανή. Το πανελλαδικό συλλαλητήριο που οργανώνεται με την πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, εκ των πραγμάτων θα είναι σταθμός μιας ομολογουμένως επίπονης προσπάθειας που συντελέστηκε καθ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας του.

Μα το σπουδαίο δεν είναι ν αποτελέσει σταθμό, αλλά ν αποτελέσει αφετηρία για τη γενικευμένη αφύπνιση της καταδυναστευομένης κοινωνίας, μιας κοινωνίας που επείγει να εμπνευστεί από τους φυσικούς ηγέτες της και να διαλύσει τα δεσμά που την καθήλωσαν άβουλη και υποταγμένη.

Λίγο αργά το θυμηθήκαμε???
Πιθανόν ναι. Όμως οτιδήποτε θυμηθεί κανείς που θα τον βοηθήσει να αντισταθεί, πριν προλάβει να κάνει το τελευταίο βήμα για να παραδοθεί στο κενό, είναι ωφέλιμο.  Ας το κάνουμε. Στο επόμενο βήμα η ζωή θα έχει φύγει απ τα χέρια μας, και αν δε το ανακόψουμε δε θα υπάρχουν περιθώρια επιστροφής.

Μα με το ΠΑΜΕ???
Προφανώς με το ΠΑΜΕ. Βλέπετε κανέναν άλλον να μπαίνει μπροστά??? Αν ναι, τότε να τον ακολουθήσουμε όλοι μας. Καλοθελητές υπήρξαν κάμποσοι τις μέρες που πέρασαν, και...
βάλθηκαν να κάνουν το σκατό τους παξιμάδι και ν αποδείξουν πως αυτό το συλλαλητήριο είναι μια οικογενειακή υπόθεση του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ.

Ας πούμε πως είναι έτσι…
Και ποιος πρέπει να ντρέπεται στην τελική βρε λεβέντες??? Αυτοί που μπήκαν μπροστά και το οργάνωσαν, ή όλοι κείνοι που δεν τόλμησαν ούτε την τελευταία στιγμή ν ακολουθήσουν??? Τι διαφορετικό είχαν να αντιπροτείνουν στην κοινωνία οι επικριτές του εκτός από την παραμονή της στον καναπέ, και γιατί δε το διοργάνωσαν???

Και τι θα γίνει λοιπόν με τη συμμετοχή μας σ ένα συλλαλητήριο???
Τίποτε απολύτως αν ο σκοπός μας είναι να το μετατρέψουμε σε έναν μεσημεριανό περίπατο στη χειμωνιάτικη Αθήνα. Οι ρομαντικοί περίπατοι άλλωστε, ουδέποτε σηματοδότησαν κάτι… Ουδέποτε δρομολόγησαν ανατροπές.

Επομένως???
Επομένως να… Εγώ κι εσύ θα πρέπει να βγούμε επιτέλους από το καβούκι μας, δηλώνοντας πρόθυμοι αλλά και έτοιμοι να πάρουμε στα χέρια μας τη ζωή μας. Σ αυτούς που εκχωρήσαμε με την ανοχή μας το δικαίωμα να τη διαχειρίζονται, το ντροπιασμένο χέρι τους θα πρέπει να κοπεί. Και πρώτα απ όλα πρέπει να κοπεί ο ψευτοτσαμπουκάς τους. Να τους πέσει η μαγκιά μαζί με τα σώβρακα, βλέποντας την κοινωνία να επαναφυπνίζεται και να ξαναβγαίνει μαχητικά στους δρόμους.

  • Οι «παρκαρισμένοι» στην αίθουσα αναμονής που περιμένουν τη σειρά τους να κυβερνήσουν, πρέπει να θυμηθούν πως υπάρχουμε και πως ακόμη δεν έχουμε πει την τελευταία μας λέξη.
  • Οι συμμορίες των «συμμάχων» μας, θα πρέπει να νοιώσουν πως το  παιχνίδι δεν τέλειωσε, και πως αυτός ο λαός δεν είναι διατεθειμένος να παραδοθεί βορά στις ορέξεις τους, επειδή κιότεψαν οι προσκυνημένοι του ηγέτες.
  • Η αλητεία της Ανατολής και του Βορρά θα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως αυτή η πατρίδα εκτός από δωσίλογους που είναι έτοιμοι να παραδώσουν τα πάντα, έχει κι έναν λαό που είναι απρόθυμος να παραδώσει τα ιερά και τα όσια της.
Ώρα ευθύνης λοιπόν η 12η αυριανή…
Πρωτίστως για όλους εμάς αν θέλουμε να ξαναγίνουμε πρωταγωνιστές στην ιστορία και τη ζωή μας.
Ώρα να το ξανασκεφτούν καλύτερα όλοι εκείνοι που μας ταπείνωσαν, αλλά κι αυτοί που χλευάζουν την ανάγκη αυτού του λαού να εμπνευστεί μέσα από τις ίδιες του τις δυνάμεις.
Ώρα ευθύνης και για τους διοργανωτές του αυριανού συλλαλητηρίου, που οφείλουν να βρουν τον τρόπο να κεφαλαιοποιήσουν την εμπιστοσύνη των αποφασισμένων να αγωνιστούν, και να μη την εκτονώσουν με φλύαρες και αδιέξοδες νουθεσίες.

Αν η αυριανή μέρα δε θέλουμε να είναι απλώς ένας σταθμός για καταμέτρηση της έκτασης της εμπιστοσύνης που επιδείχτηκε, αλλά αφετηρία για κορυφαίες πολιτικές και εθνικές ανατροπές, τότε αύριο πρέπει να μπει οριστικά ταφόπλακα στα «πρέπει», και να ανοίξουν καινούριες σελίδες επικής κοινωνικής και εθνικής αντίστασης αυτού του λαού.

  • Οι καλύτερε μέρες χάθηκαν, από τη στιγμή που κανείς δεν αντιστάθηκε στις πρακτικές που σηματοδότησαν τις λογικές της λιγότερης πατρίδας.
  • Οι καλύτερες μέρες θα έρθουν, μαζί με την εθνική υπερηφάνεια και τον αγώνα για την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας μας.
Ώρα ευθύνης λοιπόν. Ευθύνης για όλους. Ευθύνης για όλα.
Ώρα να διαδηλώσουμε όλοι μαζί, πως δε μας αρκούν οι καλοί διοργανωτές. Εμπνευστές κι ηγέτες της πανεθνικής μας εξέγερσης είναι αυτό που έχουμε ανάγκη. Αυτό είναι που τρέμουν τα ανδρείκελα που ξεπουλούν την πατρίδα, και όχι την τάδε ή τη δείνα συλλογική σύμβαση. Γκέκε ή να το ξαναπώ???

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου