ΟΙ ΗΡΩΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΛΑΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΣΩΤΗΡΕΣ

Σήμερα, 70 χρόνια μετά, η Ιστορία ξαναγράφεται από την αρχή και οι λέξεις, οι έννοιες αποκτούν κι άλλο νόημα ακριβώς γιατί θέλουν το λαό να παραμένει απλός θεατής, να μη γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων...

Γι' αυτό κάνουν παρέλαση παλιοί και νέοι "σωτήρες". Γι' αυτό πάνε και έρχονται τα δήθεν "εθνικά συμφέροντα", οι "εθνικές υποθέσεις". Γι' αυτό και οι θυσίες πια δεν αφορούν στο τι ο καθένας εθελοντικά καταθέτει και για ποιο σκοπό, αλλά στο τι "από τα πάνω", του επιβάλλεται.

Ολα αυτά τα διάφορα δήθεν "εθνικοπατριωτικά" που εκστομίζουν κάθε τρεις και λίγο οι κυβερνώντες και...

οι προαλειφόμενοι να κυβερνήσουν, είναι τελικά γνώριμες εικόνες, έννοιες, λέξεις και νοήματα που συνήθως επιστρατεύει η άρχουσα τάξη για να αποπροσανατολίσει, να ξεγελάσει και να συμπαρασύρει την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα στους δικούς της στόχους και σκοπούς, κάτω από τη σημαία των δικών της ιδιοτελών, ταξικών συμφερόντων.

Γι' αυτό, άλλωστε, τα δικά της ταξικά συμφέροντα τα βαφτίζει εθνικά. Γι' αυτό τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα (...) παρουσιάζονται ως "θυσίες που θα πιάσουν τόπο". Γι' αυτό και οι νέοι κάθε φορά "σωτήρες" τα δικά της συμφέροντα έρχονται πάλι να σώσουν, επιβεβαιώνοντας (...) ότι το παλιό, το σάπιο, πάντα εμφανίζεται με τη μάσκα του νέου, πότε του αρυτίδωτου, πότε του μακιγιαρισμένου.

Ποια χώρα, ποιο έθνος έσωσε άραγε η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Ποια πατρίδα προχωράει μπροστά και σπάει τα δεσμά της, όπως το θέλει ο ελληνικός λαός, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό; Αυτοί που σώθηκαν, αυτοί που σώζονται είναι οι καπιταλιστές, οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Ολοι αυτοί, δηλαδή, που και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης εξακολουθούσαν να έχουν μεγάλη κερδοφορία, να γεμίζουν τα σεντούκια και τις τράπεζές τους με ματωμένα κέρδη. Είναι και όσοι μεγαλοεπιχειρηματίες, τώρα μόλις ανακάμπτουν από την κρίση, γιατί έχουν πλέον περισσότερα εργαλεία για την εξασφάλιση μεγαλύτερων κερδών.

Το πώς έγινε αυτό, το έχει ζήσει τα 6 τελευταία χρόνια ο λαός στο πετσί του. Μείωσαν στο ελάχιστο μισθούς και μεροκάματα, πήραν πίσω κατακτήσεις ποτισμένες με το αίμα του εργατικού κινήματος. Σμπαράλιασαν τα εργατικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα μέσα από ένα πλούσιο πλέον αντεργατικό οπλοστάσιο νόμων.

Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα παραμένουν δεμένοι με τις αλυσίδες της ανεργίας, της δουλειάς χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, των μόνιμων χαρατσιών και της αβάσταχτης άμεσης και έμμεσης φορολογίας.

Τελικά, ποιος βγαίνει στο ξέφωτο, όπως ισχυρίζεται ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος; Σίγουρα μόνο τα μονοπώλια, ένα τμήμα μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων σε συγκεκριμένους κλάδους και όχι βέβαια οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ, οι βιοπαλαιστές αγρότες, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, ο λαός, που θα συνεχίσει να ματώνει για να μην απειληθούν τα κέρδη των λίγων, για να είναι ισχυρή η δική τους, καπιταλιστική ανάπτυξη...

*Απόσπασμα από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στη Λαμία, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης από τον ΕΛΑΣ