Για να ξεκινήσουμε από τα μείζονα και να μην ξοδεύουμε τα λόγια μας άδικα, αυτό το συγκεκριμένο κράτος δεν διορθώνεται. Ξεχερσώνεται. Γκρεμίζεται. Εκ θεμελίων. Γιατί είναι δομημένο αυθαίρετα, για να εξυπηρετεί πελάτες και όχι πολίτες. Για να γκρεμίσεις χρειάζεσαι κατεδαφιστές και χτίστες. Υπάρχει λαός να το κάνει αυτό; Υπάρχει. Φάνηκε στο φως από το σκοτάδι των πυρκαγιών...
του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ -ΤΕΤΡΑΔΗ
Είναι η μισή Ελλάδα, που προσφέρεται ανοιχτόχερα. Τόσο ανοιχτόχερα, που είναι το μόνιμο θύμα της άλλης μισής Ελλάδας των λαμόγιων, που ζούν από το μόχθο, το φόρο, την αφέλεια, την ανεκτικότητα, την υπομονή και τη διαρκή προσφορά των Πολιτών και πάνω απ όλα των Ανθρώπων, που κατοικούν σ αυτόν τον τόπο. Που είναι πολλοί. Και κυρίως νέοι.
Το φως δεν είναι άλλο από την άδολη, μαζική, αυταπαρνητική, πρόθυμη προσφορά χιλιάδων ανθρώπων, που πρόστρεξαν από την πρώτη στιγμή εκεί που συνάνθρωποι κινδύνευαν, πονούσαν, χάνονταν, έψαχναν, πεινούσαν και έτρεμαν.
Το φως είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να καλύψουν το κενό του κράτους. Αν δεν είχε κενό το κράτος, είτε ως δήμος, ως περιφέρεια, ως υπουργείο, ως αστυνομία, ως...
