Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ... Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΕΛΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΣΑ(χλα)ΜΑΡΕΣ

Ατράνταχτες αποδείξεις για το πώς το ελληνικό κράτος αντιλαμβάνεται –ή μάλλον δεν αντιλαμβάνεται - την επιχειρηματικότητα, δηλαδή την πραγματική οικονομία...

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΡΑΚΗ

Η βιομηχανία ΑΒΓΔ είναι εγκατεστημένη στη ΒΙΠΕ του Κιλκίς, στο Σταυροχώρι. Χρησιμοποιεί εγχώριες πρώτες ύλες για να παράγει και διαθέτει τα προϊόντα της σχεδόν αποκλειστικά στο εξωτερικό. Αγοράζει, δηλαδή, με ΦΠΑ και...

πουλάει χωρίς ΦΠΑ. Έτσι στο τέλος του μήνα δημιουργείται πάντα πιστωτικό αποτέλεσμα και η εταιρία έχει λαμβάνειν από το δημόσιο. Μια διαδικασία που φτάνει και τους δέκα μήνες, αφού για την επιστροφή των χρημάτων απαιτείται φορολογικός έλεγχος, ασφαλιστική ενημερότητα και πιθανός συμψηφισμός, ακόμη και για υποχρεώσεις που δεν έχουν λήξει, αλλά έχουν ρυθμιστεί με δόσεις.

Η εταιρεία ΕΖΗΘ βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και απασχολεί 90 άτομα. Καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές για εργοδότες και εργαζομένους, το 0,45% των οποίων πηγαίνουν στον ειδικό Λογαριασμό για την Απασχόληση και την Επαγγελματική Κατάρτιση. Ο ΛΑΕΚ δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να εκπαιδεύουν στελέχη και εργαζομένους μέσω πιστοποιημένων από τον ΟΑΕΔ διαδικασιών, αλλά η επιστροφή των χρημάτων παίρνει μερικά χρόνια. Για τα σεμινάρια του 2011 το σύστημα του ΛΑΕΚ «άνοιξε» το 2013 και η εξόφληση δεν έχει γίνει ακόμη. Όσο για το 2012 και το 2013 είναι χρονιές που ακόμη δεν έχουν έρθει για το ΛΑΕΚ.     

Τα δύο αυτά απολύτως πραγματικά παραδείγματα αφορούν χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, όπου σχεδόν όλες οι παραγωγικές επιχειρήσεις κάνουν εξαγωγές. Ξεπερνούν κατά πολύ την έννοια της γραφειοκρατίας και συνιστούν πρόσθετες ατράνταχτες αποδείξεις του τρόπου με τον οποίο το ελληνικό κράτος αντιλαμβάνεται –ή μάλλον δεν αντιλαμβάνεται- την επιχειρηματικότητα, δηλαδή την πραγματική οικονομία. Χωρίς θεωρητικά σχήματα εξηγούν γιατί η σοβιετοποίηση του διοικητικού μηχανισμού του κράτους οδήγησε τελικά στην κατάρρευση του συστήματος.

Περιγράφουν το πώς οι... θεματοφύλακες των δημόσιων οικονομικών, οχυρωμένοι πίσω από την ανάγκη της δημοσιονομικής πειθαρχίας, υπονομεύουν κάθε προσπάθεια ανάτασης και ανάπτυξης. Είναι αυτοί που με μονολιθικό τρόπο αγωνίζονται για το συμφέρον του δημοσίου με τον χειρότερο τρόπο. Ανταγωνίζονται τον ιδιωτικό τομέα και αδιαφορούν πλήρως για το δημόσιο συμφέρον.

Τα τελευταία χρόνια η περιορισμένη ρευστότητα στραγγαλίζει τις επιχειρήσεις. Οι δυσκολίες των τραπεζών, τα ανεξόφλητα χρέη του δημοσίου προς τους ιδιώτες, η μείωση των εισοδημάτων, η υψηλή ανεργία και η πτώση της κατανάλωσης τροφοδοτεί έναν φαύλο κύκλο και δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες στην αγορά. Σε αυτό το σκηνικό τα ακρωνύμια ΦΠΑ και ΛΑΕΚ είναι δύο από τα πολλά φαντάσματα που στοιχειώνουν. Πολύ περισσότερο που και τα δύο αφορούν χρήματα, τα οποία οι επιχειρήσεις καταβάλουν τοις μετρητοίς και περιμένουν να πάρουν πίσω κάποτε.

Ειδικά με το ΦΠΑ η τρέλα είναι απερίγραπτη. Σημειώστε: Από τις 11 Σεπτεμβρίου 2014 ισχύει καινούργια διαδικασία, σύμφωνα με την οποία εκτός από τον φορολογικό έλεγχο οι επιχειρήσεις που έχουν πιστωτικό ΦΠΑ πρέπει να ελέγχονται μέσω του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών (ΚΕΑΟ) και των ασφαλιστικών ταμείων, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν ασφαλιστικές οφειλές και να γίνονται αυτόματοι συμψηφισμοί. Στην πράξη όμως –όπως καταγγέλλουν οι εξαγωγείς- διαπιστώνεται ότι οι εμπλεκόμενοι –η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων, το ΚΕΑΟ και τα ασφαλιστικά ταμεία- δεν έχουν ετοιμότητα για την εφαρμογή του νέου μέτρου και η διαδικασία να καθυστερεί σημαντικά. 

Φθάσαμε έτσι στο παράδοξο να έχουν σταλεί από τις ΔΟΥ στις επιχειρήσεις ατομικές ειδοποιήσεις για επιστροφή φόρου και αυτές να μη μπορούν να εισπράξουν τα χρήματα που τόσο έχουν ανάγκη, αλλά η καταβολή ή ο συμψηφισμός να μεταφέρεται για το μέλλον σε διάστημα μάλιστα δύο και πλέον μηνών, που προστίθενται στους έξι, οκτώ ή δέκα προηγούμενους!

Σε απλά ελληνικά όλο αυτό περιγράφεται με τη φράση «ένα βήμα μπρος και δύο πίσω»…  

ΒΟΡΕΙΑ