Αυτό που χαρακτηρίζει εσχάτως τις σχέσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, είναι ότι άλλα συμφωνούνται και άλλα τελικά γίνονται. Και αυτή η πραγματικότητα, αυτό το γεγονός, μας ανησυχεί δικαιολογημένα, έστω και αν ο κ. Αναστασιάδης μας διαβεβαιώνει ότι «δεν έχουν έδαφος πολλές εκ των ανησυχιών». Μακάρι...
του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Τι ακριβώς συμβαίνει είναι απλό και αφορά αυτήν καθ’ αυτήν την διαπραγμάτευση, αλλά και το «καθεστώς» (status) του κατοχικού ηγέτη στην Τουρκία, όπου αντιμετωπίζεται ως ο κύριος τίποτα. Στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, λοιπόν, και για να δείξει ότι...
δεν είναι «εργαλείο» της κατοχικής δύναμης, ο κ. Ακιντζί αποδέχεται διαδικασίες, οι οποίες στη συνέχεια απορρίπτονται από την Τουρκία.
Πρόκειται για μία συνηθισμένη πρακτική και το γνωρίζουν πλέον και οι πέτρες. Ότι ο κατοχικός ηγέτης ξέχασε -και δέχομαι ότι δεν μπορούσε να πράξει διαφορετικά- τις πραγματικές και διαχρονικές του θέσεις και αναγκαστικά εντάχθηκε στο τουρκικό μπλοκ που καθορίζει και την πολιτική στο Κυπριακό. Για να τον βγάζει από τη δύσκολη θέση, ο Πρόεδρος της Κύπρου υποχωρεί και δέχεται κάποια πράγματα, που για την πλευρά μας θα μπορούσαν στο μέλλον να αποδειχθούν και οδυνηρά. Αποδέχθηκε τώρα, επειδή απορρίφθηκε η με το «έτσι θέλω» απαίτηση του κ. Ακιντζί για να αντιπροσωπευθεί και η Ελλάδα στις συνομιλίες της Ελβετίας, να συζητηθούν και άλλα θέματα εκτός του εδαφικού. Ο κ. Αναστασιάδης δεν έπρεπε να εξυπηρετήσει τον κατοχικό ηγέτη, διότι στέλνει εντελώς λανθασμένα μηνύματα στον κυπριακό λαό. Πρώτο και πιο άσχημο μήνυμα, είναι ότι και να συμβεί στο τέλος πραγματοποιούνται οι επιθυμίες του κ. Ακιντζί. Ότι θέλει, ότι ζητήσει, ο Κύπριος Πρόεδρος του λέει ναι. Αυτή δυστυχώς είναι η εντύπωση που έχουμε όλοι, και ο κ. Αναστασιάδης πρέπει να πράξει κάτι γι’ αυτό. Επειγόντως μάλιστα, διότι χάνει την κοινή γνώμη, που θα την χρειαστεί σε περίπτωση που η όποια συμφωνία τεθεί σε δημοψήφισμα. Ο κατοχικός ηγέτης είναι μία υπόθεση χαμένη, και θα παραμείνει στη θέση του για όσο διάστημα παίζει το ρόλο που του έχει προκαθορίσει ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας. Είναι, όπως ανέφερα και παραπάνω, ένα εργαλείο και ο κ. Αναστασιάδης το γνωρίζει, διότι το ζει στις συνομιλίες.
Στην πραγματικότητα, ο Κύπριος ηγέτης συνομιλεί με την ‘Αγκυρα μέσω του κ. Ακιντζί, ο οποίος παίρνει και φέρνει μηνύματα. Αυτή είναι η δουλειά του, λαμβάνει αποφάσεις, είναι ένα άβουλο πιόνι της Τουρκίας. Τα περί «κυπριακής ιδιοκτησίας» των διαπραγματεύσεων είναι βλακείες. Αν αναλύσει κανείς με σοβαρότητα την κατάσταση θα καταλήξει και σε ένα άλλο συμπέρασμα. Ότι ο Ακιντζί είναι αναλώσιμος σαν τους προηγούμενους και δεν θα βγάλει την «πενταετία». Με λίγα λόγια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα ξυπνήσει ένα πρωί και θα αναζητά συνομιλητή. Εδώ που τα λέμε, ο κ. Ερντογάν «έφαγε» κυριολεκτικά τους πιο στενούς του συνεργάτες, τους ανθρώπους που τον βοήθησαν τα πέτρινα χρόνια της φυλακής και που τον ανέδειξαν Πρωθυπουργό και μετά Πρόεδρο, τον Ακιντζί θα σκεφθεί; Προσέξτε: Ο Αμντουλλάχ Γκιούλ, ο Αχμέτ Νταβούτογλου, ο Ιμάμης Γκιουλέν και άλλα δώδεκα στελέχη του ΑΚΡ, από τη μία στιγμή στην άλλη, μετατράπηκαν σε μισητούς εχθρούς για τον Ερντογάν… Είναι πολύ τυχεροί, ότι δεν τους φυλάκισε ακόμα. Επαναλαμβάνω: είναι οι άνθρωποι στους οποίους οφείλει αυτό που είναι σήμερα… Σημειώστε επίσης ότι ο Ακιντζί ήταν πάντα αντίπαλός του Ερντογάν, για πολλούς λόγους, με πρώτο και κυριότερο ότι τον θεωρεί «άθεο». Και αυτό είναι για τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας, έγκλημα. Ως γνωστόν, ο κατοχικός ηγέτης δεν είναι άνθρωπος των τζαμιών και των μουλάδων. Είναι ένας δυτικού τύπου πολιτικός, από αυτούς που χρησιμοποιεί το διεθνές σύστημα για να προωθεί τις θέσεις του και να ισοπεδώνει αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμε «πατρίδα και θρησκεία». Άρα δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον «μεγάλο ισλαμιστή ηγέτη» και θα παραμείνει κατοχικός ηγέτης όσο εξυπηρετεί τα τουρκικά σχέδια στην Κύπρο.
Επανερχόμενος στις συνομιλίες της Ελβετίας, εύχομαι να αντέξει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και να απορρίψει τους σχεδιασμούς των Βρετανών, που υποστηρίζουν οι Αμερικανοί και υλοποιεί ο Νορβηγός Άιντα. Το χρονοδιάγραμμα όντως προβλέπει διευθέτηση του Κυπριακού μέχρι το τέλος του χρόνου, παρά το γεγονός ότι δεν δικαιολογείται η αισιοδοξία των ξένων. Ακόμα και εάν ο Ερντογάν αποδεχθεί τις ελληνικές θέσεις στο θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας, ακόμα και εάν παραδώσει την Μόρφου με καθαρό καθεστώς, πολλά άλλα ζητήματα παραμένουν ανοικτά. Η τυχόν υποχώρηση της Τουρκίας -που δεν είναι ορατή αυτή τη στιγμή- θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο των σχεδιασμών της για αποχώρηση από το νέο μόρφωμα μέσα σε μία τριετία. Τα κατεχόμενα της Κύπρου είναι δεμένα στο τουρκικό άρμα. Όταν ο Ταγίπ Ερντογάν απαιτεί εδάφη γειτονικών χωρών, που δεν κατέχει σήμερα, θα αφήσει την κυπριακή γη που κατέλαβε μετά την προδοσία του 1974; Αποκλείεται…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκος Κοτζιάς πρόσφερε ελπίδα και ανακούφισε τον κυπριακό ελληνισμό. Το κείμενο που δημοσίευσε ο Φιλελεύθερος την περασμένη Κυριακή αποτελεί δόγμα που πρέπει να ακολουθήσουν οι πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία. Δεν νοείται παράδοση της Κύπρου στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας. «Εάν το καθεστώς εγγυήσεων και κατοχής παραμείνει (και ύστερα από μια συμφωνία για λύση του Κυπριακού), τότε η Κύπρος ως μέλος της ΕΕ θα είναι προτεκτοράτο μιας τρίτης δύναμης, ευρισκόμενης εκτός της Ενωσης. Αυτή η ξεκάθαρη θέση αποτελεί βασικό πυλώνα του ελληνικού δόγματος για την ασφάλεια», γράφει στο σημαντικό κείμενο του ο Έλληνας υπουργός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου