Όπως είναι γνωστό υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις και συνεπώς σοβαρές εκκρεμότητες για την αξιοπιστία της λύσης στο θέμα της Διακυβέρνησης, όπως για παράδειγμα αυτό που απαιτεί η τουρκική πλευρά για το δικαίωμα βέτο και ακόμη περισσότερο εκείνο της εκ περιτροπής προεδρίας, για το οποίο ο κατοχικός ηγέτης φροντίζει που και που να δηλώνει ότι ο πρόεδρος Αναστασιάδης το έχει ήδη δεχθεί αλλά δεν το δηλώνει δημοσίως...
του ΧΡΗΣΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ
Εάν ο πρόεδρος το έχει αποδεχθεί και δεν το ομολογεί τότε είναι υπόλογος έναντι του λαού για τις δεσμεύσεις που έλαβε δημοσίως. Αν, από την άλλη, δεν το έχει δεχθεί τότε οφείλει να διαψεύσει τον Ακιντζί και να του υποδείξει εμφαντικώς όπως...
παύσει με τις δηλώσεις του να τον υποσκάπτει στο εσωτερικό μέτωπο. Επιπλέον, εάν ο ενθουσιασμός που εκπέμπουν και οι δύο μετά τον πρώτο γύρο συνομιλιών στην Ελβετία είναι ουσιαστικός τότε θα πρέπει ο πρόεδρος Αναστασιάδης να ενημερώσει το λαό και όχι να φοβάται τη σύγκλιση του εθνικού συμβουλίου. Αφού είναι τόσο σίγουρος ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς τότε γιατί αποφεύγει το διάλογο με τα κόμματα και κρύβεται πίσω από διαδικαστικά τερτίπια. Εάν όμως αυτός ο ενθουσιασμός δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα τότε ας αναλογιστεί ο πρόεδρος ποιες αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να έχει στην δική του αξιοπιστία αλλά και στην ελληνική πλευρά γενικώτερα.
Η τουρκική πλευρά αλλά και ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ ουσιαστικώς εξέθεσαν τον Νίκο Αναστασιάδη λέγοντας ότι αυτός ζήτησε διακοπή των συνομιλιών για μία εβδομάδα, προκειμένου να διαβουλευθεί με την ελλαδική κυβέρνηση και τα κόμματα, με τα οποία δεν θέλησε να συνομιλήσει στο εθνικό συμβούλιο. Είναι πλέον αντιληπτό ότι ο Αναστασιάδης, με την επαναλαμβανόμενη δημόσια ρητορική του, ότι δηλαδή μπορεί να πετύχει συμφωνία λύσης μέχρι το τέλος του 2016, έχει εγκλωβιστεί σε τεχνητά χρονοδιαγράμματα με τον Ακιντζί να κατευθύνει τα πράγματα εκεί που θέλει η Τουρκία. Το σκηνικό αυτό θυμίζει την παγίδα στην οποία έπεσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος το 2004, με την τουρκική πλευρά να ακολουθεί την ίδια τακτική.
Η τουρκική πλευρά φαίνεται να μην ανησυχεί, αφού πάνω – κάτω θα εμφανιστεί μία νέα παραλλαγή του Σχεδίου Ανάν με ελάχιστες διαφορές. Συνεπώς, οι Τούρκοι δεν έχουν λόγο να ανησυχούν. Αυτή που θα πρέπει να ανησυχεί είναι η ελληνική πλευρά, που βλέπει αυτή τη στιγμή να εξελίσσεται μία τραγωδία, με τον πρόεδρο Αναστασιάδη να αποδεσμεύεται από τις δεσμεύσεις του έναντι του λαού να μην επαναφέρει το Σχέδιο Ανάν και σταδιακώς να γίνεται δεσμώτης μίας διαδικασίας, η οποία θα οδηγήσει σε ένα σχέδιο που θα απορριφθεί εκ νέου από την ελληνική πλευρά, με όλες τις αρνητικές παρενέργειες που αυτό συνεπάγεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου