ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΜΙΚΡΑ ΥΠΟ-ΘΑΥΜΑΤΑ... ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΛΑ

Ανάμεσα στα προκατασκευασμένα άρθρα εφημερίδων που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας την προηγούμενη εβδομάδα αναπαράγοντας την επίθεση του Μάνεση και του κεφαλαίου απέναντι στην 9μηνη απεργία των εργατών στην "Ελληνική Χαλυβουργία", εμφανίστηκε και ένα άρθρο που ενημέρωνε τους αναγνώστες για το θαύμα της COSCO σε παραλληλισμό με το δράμα των χαλυβουργών. Η εισαγωγή του άρθρου είναι χαρακτηριστική:

"Στην ίδια γειτονιά της Αττικής, σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων, συνυπάρχουν δύο επιχειρήσεις που αποτυπώνουν τα δύο πρόσωπα της ελληνικής οικονομίας: από τη μια πλευρά, το οικονομικό επίτευγμα της κινέζικης Cosco στον Πειραιά, που δημιούργησε θέσεις εργασίας, και από την άλλη, ο κίνδυνος να μπει λουκέτο στο ιστορικό εργοστάσιο της Χαλυβουργίας Ελλάδος ελέω κρίσης αλλά και των... συνδικαλιστών."

Για λόγους συντομίας ας μην αναφερθούμε στον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών που δίνουν μάχη με θεούς και δαίμονες, αλλά ας πιάσουμε το θαύμα της COSCO που αποτελεί παράδειγμα προς αντιγραφή για νέους και παλιούς "επενδυτές".

Ποιο είναι το θαύμα της COSCO;

Πρώτο και μεγαλύτερο θαύμα είναι πως η επένδυση της COSCO και η δημιουργία κάποιων εκατοντάδων θέσεων εργασίας υπολείπονται κατά πολύ των 30.000 θέσεων εργασίας που χάθηκαν από ναυτιλιακές εταιρείες που έκλεισαν, από μικρές μεταφορικές εταιρείες που έβαλαν λουκέτο, από συσκευαστήρια που είδαν τον τζίρο τους να εξανεμίζεται.

Το μεγάλο θαύμα της COSCO αποτελείται από μικρά υπο-θαύματα που κάθε ένα από αυτά προσθέτει αίγλη στο καθεστώς της σύγχρονης δουλείας. 

Το υπόδειγμα της επένδυσης του κινέζικου μονοπωλίου έχει καθαρογραφεί πάνω σε σύμβαση εργασίας που περιλαμβάνει τους εξής όρους:...

Κάθε εργαζόμενος προσλαμβάνεται ως ανειδίκευτος εργάτης... διότι είναι πιο φτηνός.

Η εταιρεία έχει το δικαίωμα μετακίνησης χωρίς συμφωνία του εργαζόμενου... διότι ο εργαζόμενος δεν έχει ζωή.

Η υπέρβαση του ωραρίου μεταφράζεται ως οικειοθελής προσφορά... διότι η απλήρωτη εργασία είναι δύο φορές κέρδος.

Η αμοιβή είναι 40 ευρώ την ημέρα μαζί με τα επιδόματα, τις πρόσθετες αμοιβές για νυχτερινή εργασία, τις αργίες και τα εκτός έδρας. Στην αμοιβή επίσης περιλαμβάνονται και όλες οι κρατήσεις, εισφορές, φόροι κλπ. Οι εργαζόμενοι, αν και με ημερομίσθιο, πληρώνονται την τελευταία ημέρα του μήνα.

Η εταιρεία έχει δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης, αν παραβιαστεί ένας όρος ή ο εργαζόμενος απουσιάσει χωρίς άδεια 3 ημέρες, σε διάστημα ενός έτους. Αλίμονο δηλαδή στον εργάτη που θα απεργήσει..!

Σε περίπτωση ασθένειας του εργαζομένου, η εταιρεία δικαιούται να ελέγχει με γιατρό της δικής της επιλογής τον ασθενή.

Ο εργαζόμενος αναλαμβάνει έναντι της εταιρείας την υποχρέωση πίστης, δηλαδή δεσμεύεται με όρους μαφίας να μη λέει κουβέντα σε κανέναν για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της δουλειάς του.

Για αρκετούς εργαζόμενους υπάρχει καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας, με αποδοχές 300-400 ευρώ. Οι συμβάσεις είναι ημερήσιες και γίνονται μέσω εταιρείας που έχει συσταθεί γι' αυτό το σκοπό και μέσω πέντε υπεργολάβων.

Το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων είναι επινοικιασμένοι στη θυγατρική της COSCO, την ΣΕΠ, από την εταιρεία "Διακίνηση ΑΕ", θυγατρική της κατασκευαστικής εταιρείας ΕΛΓΕΚΑ.

Οι υπόλοιποι εργάζονται ανάλογα με το αν υπάρχει πλοίο, σε συνθήκες εργασίας χειρότερες από των "ελεύθερων λιμενεργατών" της δεκαετίας του '30, δηλαδή προσφερόμενοι σε εργασία σε ημερήσια βάση σε συμφωνία με την ΕΛΓΕΚΑ η οποία διαθέτει ενοικιαζόμενους εργαζόμενους ως τον αριθμό 19, ώστε να μην μπορούν να σχηματίσουν σωματείο.

Ολα τα παραπάνω, όπως είναι φυσικό, έφεραν πέρσι αύξηση στον κύκλο εργασιών κατά 7,26% την ίδια στιγμή που οι αμοιβές και τα έξοδα προσωπικού όπως τα ονοματίζουν μειώθηκαν κατά 7,65%.

Στις παραπάνω ειδυλλιακές συνθήκες μετράμε και κάμποσα εργατικά ατυχήματα διότι η υγεία και η ασφάλεια των εργατών κοστίζει. Η διαρκής εναλλαγή των εργαζομένων και η μικρή σύνθεση σε σχέση με τη λειτουργία των μηχανημάτων, υπονομεύει την ασφάλεια με σοβαρούς κινδύνους σε βάρος των εργαζομένων, της εγκατάστασης.

Η αναγκαία πολύμηνη εκπαίδευση πάνω στη λειτουργία μεγάλων μηχανημάτων συμπυκνώθηκε σε εκπαίδευση λίγων ημερών. Σύμφωνα με καταγγελίες, οι χειριστές ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα κάνει τις περισσότερες και τις πιο γρήγορες "κινήσεις" για να εξασφαλίσουν παραπάνω μέρες εργασίας. Επίσης στο λύσιμο και στο δέσιμο των εμπορευματοκιβωτίων, εργάζονται ανασφάλιστοι με 25 ευρώ μεροκάματο!

Για τα παπαγαλάκια των εργοδοτών. αλλά και για τους ιδίους τους βιομηχάνους αυτό είναι το θαύμα της COSCO. Αυτό το μέλλον θέλουν για εμάς και τα παιδιά μας. Είναι το θαύμα της μισθωτής σκλαβιάς, της σύγχρονης δουλείας.

Εμείς μιλάμε άλλη γλώσσα. Το παραπάνω ονομάζουμε γκέτο και από τα πιο άγρια. Είναι το γκέτο της COSCO που επιβεβαιώνει ότι η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου θέλει εργάτες-δούλους στα μονοπώλια.

Αυτή την πραγματικότητα θέλουν να διαμορφώσουν σε κάθε χώρο δουλειάς οι εργοδότες και τα κόμματά τους. Και όπου δεν τα καταφέρνουν έχουν στη διάθεσή τους τις δυνάμεις καταστολής και τη δικαιοσύνη.

Ο αγώνας των απεργών χαλυβουργών βάζει εμπόδια στα έτοιμα σχέδια που έχουν όλοι οι βιομήχανοι στα συρτάρια τους για το τσάκισμα των εργαζομένων κάθε εργοστασίου. Ο αγώνας τους αποτελεί φως δύναμης και αξιοπρέπειας για το πώς οι εργάτες ενωμένοι μπορούν να αγωνίζονται απέναντι σε αυτούς που πλουτίζουν εις βάρος μας...

ΣΕ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΙ ΧΟΛΗΣ Ο ΤΖΑΒΑΡΑΣ... ΙΕΡΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ (με ανύπαρκτους μισθούς)... ΘΕΑΡΑΣΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΠΙΟΥ ΓΕΝΝΑ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΥΣ.

Σε αντεργατικό παραλήρημα επιδόθηκε χτες το πρωί από τη ΝΕΤ ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, Κ. Τζαβάρας, με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στη Χαλυβουργία. Χωρίς ίχνος στοιχειώδους σεβασμού απέναντι σε εργαζόμενους που επί εννέα μήνες υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και την αξιοπρέπεια του συνόλου της εργατικής τάξης, ο υπουργός είπε τα εξής:

«Τίθεται ζήτημα της προστασίας του ελεύθερου φρονήματος του εργαζόμενου (...) Για την ίδια αιτία που πρέπει να προστατεύεται το δικαίωμα της απεργίας - και απεργία είναι το δικαίωμα που ασκείται κάτω από συγκεκριμένους όρους νομιμότητας- με την ίδια λογική το κράτος θα πρέπει να προστατεύει το δικαίωμα εκείνου που θέλει να εργαστεί (...) Τα ΜΑΤ είναι ένα θέμα που θα το εκτιμήσει αυτός που έχει το μονοπώλιο της κρατικής βίας (...) Το κράτος θα πρέπει να το αισθανθούμε και σαν φρουρό δικαιωμάτων που από τη στιγμή που υπάρχει αντίσταση από την κοινωνία τότε ο νόμος θα πρέπει να εφαρμοστεί. Και κάποιες φορές τα μέσα για να εφαρμοστεί ο νόμος είναι και τα ΜΑΤ (...) Απειλήθηκε (σ.σ. στη Χαλυβουργία) η ευταξία στη λειτουργία μιας παραγωγικής μονάδας όπου υπήρχε ένας αριθμός προσώπων που έπρεπε να πάει να δουλέψει (...) Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να καταλαμβάνει επιχειρήσεις γιατί το συμφέρον του εργαζόμενου ταυτίζεται με ένα συγκεκριμένο όριο που είναι η διατήρηση εν λειτουργία της επιχείρησης. Οταν μια επιχείρηση κλείσει αυτομάτως παύει και η εργασία (...) Αυτή η καταστροφική συμπεριφορά του να θέλουμε να καταστρέψουμε την επιχείρηση και τον επιχειρηματία, αυτό δεν είναι συνδικαλισμός, αυτό είναι βαρβαρότητα και απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα η οποιαδήποτε δημοκρατική πολιτεία πρέπει να δράσει (...)»!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ