Η ΣΗΜΑΙΑ ΠΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΓΙΝΕ ΚΟΥΡΕΛΟΥ

H έλευση της τρόικας στην Αθήνα γίνεται σε συνθήκες πολιτικής και χρηματοπιστωτικής ασφυξίας για την Ελλάδα και την τρικομματική κυβέρνηση. 

Οι εκβιασμοί ώστε να «τρέξουν» όσο το δυνατόν περισσότερα μέτρα είσπραξης ρευστού χρήματος και διάλυσης του κράτους δεν είναι άγνωστοι: η «επόμενη δόση» και η απειλή «εξόδου από το ευρώ» βρίσκονται, όπως πάντα, σε πρώτο πλάνο.

Όμως ο κύριος αποδέκτης των εκβιασμών, όπως πάντα, δεν είναι η κυβέρνηση αλλά ο ελληνικός λαός: αυτός καλείται να αποδεχτεί τους όρους των δανειστών, να υποκύψει στις απαιτήσεις τους, όσο ανεδαφικές ή παράλογες κι αν είναι, όσο κόστος και αν συνεπάγονται.

Η ελληνική συγκυβέρνηση καλείται να αναλάβει τον ρόλο του εκτελεστή των... 

Απαιτήσεων αυτών, αλλά και τον ρόλο του παιδονόμου. Άλλωστε μπορεί, όπως έγραψε «Το Βήμα», οι υπάλληλοι της τρόικας να επιζητούν μια ειδικού τύπου περιορισμένη δημοκρατία, αλλά επισήμως την πολιτική εξουσία δεν την έχουν.

Γι’ αυτό εντεταλμένες να εκτελούν τα γούστα τους είναι οι εκάστοτε κυβερνήσεις - είτε πρόκειται για τις δύο προηγούμενες είτε για την παρούσα.

Κι αυτή την περίοδο, επειδή τα όλο και σκληρότερα μέτρα θα εφαρμόζονται εις βάρος μιας όλο και πιο εξαντλημένης και πιο απελπισμένης κοινωνίας, η εφαρμογή τους πλέον θα γίνεται διά ροπάλου. Αυτό το ρόπαλο η συγκυβέρνηση έδειξε ότι είναι διατεθειμένη να το κρατήσει γερά και μια πρώτη απόδειξη είναι ότι το κατέβασε με... φόρα στα κεφάλια των απεργών της Ελληνικής Χαλυβουργίας.

Αδύναμο υποχείριο

Το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η συγκυβέρνηση περιγράφεται συνοπτικά ως εξής: η εντεινόμενη κρίση του ευρώ, με επίκεντρο την Ισπανία, βάζει συνεχώς νέα δεδομένα στο αδιέξοδο της ευρωζώνης και στην αδυναμία της να διαχειριστεί την κρίση. Οι συνέπειες για την Ελλάδα είναι δύο:

♦ Τα προβλήματά της περνούν σε... τρίτη μοίρα και κανένα αίτημά της δεν γίνεται αποδεκτό.

♦  Η όξυνση της κρίσης και η αύξηση του ρίσκου διαχείρισης του ευρώ για τη Γερμανία μειώνει συνεχώς το κόστος της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Οι Ευρωπαίοι το υπενθυμίζουν συνεχώς και οι εκβιασμοί εστιάζονται όλο και περισσότερο εκεί.

♦ Η κυβέρνηση, πανικόβλητη από την αδυναμία της να κερδίσει έστω λίγο πολιτικό χρόνο, σπεύδει να προσαρμοστεί πλήρως και να φανεί «βασιλικότερη του βασιλέως». Εν τέλει δείχνει να επιλέγει, αντί της διαπραγμάτευσης - και ίσως της σύγκρουσης - με τους θρασύτατους εκπροσώπους της τρόικας, τη μετωπική σύγκρουση με τον ελληνικό λαό.

Νέα απειλή χρεοκοπίας

Τελευταίο επεισόδιο απειλής είναι το δημοσίευμα του «Spiegel», που ανήγγειλε πως το ΔΝΤ σχεδιάζει να μην συμμετάσχει σε νέο δάνειο προς την Ελλάδα, θεωρώντας πιθανή την πτώχευσή της ακόμη και τον Σεπτέμβριο.

Το δημοσίευμα αυτό, παρά τη χλιαρή διάψευση του ΔΝΤ, συνάδει πλήρως με την απάντηση του επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ προ ημερών ότι δεν γνωρίζει αν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα συμμετείχε σε ένα νέο δάνειο προς την Ελλάδα.

Στο... πνεύμα Γιούνκερ και «Spiegel» ήλθε και το δημοσίευμα της επίσης γερμανικής εφημερίδας «Sueddeutsche Zeitung», που υποστηρίζει ότι η Μέρκελ είναι αδιανόητο να εμφανιστεί στη γερμανική Βουλή και να ζητήσει για τρίτη φορά δάνειο προς την Ελλάδα.

Προς τι όμως η... καούρα για το αν θα εγκριθεί ένα τρίτο δάνειο προς τη χώρα μας; Κατ’ αρχάς αν δινόταν στην Ελλάδα η περίφημη επιμήκυνση, αυτή θα είχε συνέπεια να απαιτηθεί και νέο δάνειο, του οποίου το ύψος εκτιμάται κοντά στα 50 δισ. ευρώ.

Όπως σημειώνει το «Spiegel»: «Πολλές κυβερνήσεις της Ευρωζώνης δεν είναι πλέον διατεθειμένες να επωμιστούν νέα βάρη της Ελλάδας, ενώ χώρες όπως η Ολλανδία και η Φινλανδία έχουν συνδέσει τη δική τους βοήθεια με τη συμμετοχή του ΔΝΤ». Συνεπώς «ο κίνδυνος εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη κρίνεται πλέον στις χώρες της Ευρωζώνης ως διαχειρίσιμος».

Δηλαδή «καλύτερα να σας “σουτάρουμε” παρά να σας δανείσουμε».

Πολιτική κουρελού

Κάπως έτσι αποδεικνύεται… κουρελού η σημαία της «επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου», την οποία σήκωσαν προεκλογικά τα κόμματα της συγκυβέρνησης (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ). Άλλωστε τα ίδια κόμματα την υποβίβασαν σε ένα απλό «παρακαλετό» για χρονική επιμήκυνση εφαρμογής του Μνημονίου πριν προσγειωθούν όλοι μαζί στην απλή συμμόρφωση με την τρόικα.

Αυτό που ήξεραν και δεν έλεγαν τα παλικάρια της συγκυβέρνησης ήταν ότι η επιμήκυνση θα επέφερε νέα δάνεια, τα οποία οι δανειστές δεν πρόκειται να δώσουν - αν τα δώσουν - χωρίς πολύ ισχυρά εμπράγματα ανταλλάγματα και εγγυήσεις.

Για τους επιμελείς αναγνώστες του «Π» δεν είναι άγνωστο ότι ακόμη και το περίφημο PSI (η αναδιάρθρωση χρέους με πρωτεργάτες τούς Παπαδήμο και Βενιζέλο) άφηνε πίσω της μια μεγάλη χρηματοδοτική τρύπα επειδή ο περιγραφόμενος στόχος περί μείωσης του χρέους ως ποσοστό επί του ΑΕΠ στο 120% ήταν απλώς ανέφικτος. Συνεπώς το τρίτο δάνειο θα ερχόταν ως απότοκο ακόμη και του PSI.

Εξ ου και η επαναδιαπραγμάτευση ήταν εξαρχής μια απάτη.

Παγιδευμένη στα ερείπια των Mνημονίων η συγκυβέρνηση

Επί της ουσίας η συγκυβέρνηση, παρότι γνωρίζει άριστα την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και των απαιτήσεων της τρόικας, βρίσκεται παγιδευμένη στα ερείπια της εφαρμογής των Μνημονίων και «ανακαλύπτει» ότι η πολιτική «παράγκα» της επαναδιαπραγμάτευσης έχει μια τρύπια στέγη που μπάζει από παντού καθώς δεν γίνεται αποδεκτή.

Η περιορισμένη εκδοχή της επιμήκυνσης προαπαιτεί νέα δάνεια τα οποία οι δανειστές δεν είναι πρόθυμοι να δώσουν εν μέσω της θύελλας που προκαλεί η ισπανική κατάρρευση. Αντιθέτως οι απαιτήσεις των δανειστών είναι σαφείς:

♦ Πάρτε τώρα τα μέτρα των 11,5 δισ.

♦ Πάρτε όσα μέτρα θα ζητηθούν από Σεπτέμβριο, όταν η έκθεση της τρόικας θα διαπιστώσει νέες δημοσιονομικές απο-

κλίσεις και θα χρεώσει επισήμως «καθυστερήσεις».

♦ Ξεπατώστε τους Έλληνες, εξαφανίστε τους μισθούς και τις συντάξεις, παραδώσετε μας και τα μποξεράκια σας και συντρίψτε κάθε είδους αντίσταση, αντίρρηση και διαφωνία.

♦ Πουλήστε κοψοχρονιά (δηλαδή χαρίστε στους φίλους μας) ό,τι έχει απομείνει από επιχειρήσεις και δημόσια περιουσία.

♦  Μέχρι να κάνετε όλα αυτά, θα σας πηγαίνουμε... χοροπηδώντας - και δέρνοντας.

Και ύστερα; Τότε, όπως λένε και οι Γερμανοί φίλοι μας, κόψτε τον λαιμό σας. Έτσι κι αλλιώς εσείς καίγεστε να μείνετε στο ευρώ - για εμάς το κόστος της εξόδου είναι εδώ και πολύ καιρό διαχειρίσιμο.

Απέναντι στις όλο και πιο παράλογες απαιτήσεις των δανειστών η συγκυβέρνηση είναι αδύναμη. Έχοντας πορευθεί προεκλογικά με μια (αυτ)απάτη, μη έχοντας ένα «Σχέδιο Β΄» ώστε να οδηγήσει αυτή τους δανειστές σε διαπραγμάτευση, τώρα πρέπει να εκτελέσει κάθε εντολή τους.

Η βίαιη είσοδος της αστυνομίας σε μια ιδιωτική εταιρεία -Ελληνική Χαλυβουργία - προκειμένου να σταματήσει απεργία εργαζομένων δεν ήταν παρά μόνον η αρχή. Η εφαρμογή των παραλογισμών που αποτελούν την ατζέντα των τροϊκανών απαιτεί σύγκρουση με την ελληνική κοινωνία.

Αν, όπως όλα δείχνουν, η τρικομματική συγκυβέρνηση αναλάβει ρόλο «μπάτσου» της τρόικας, τότε θα φέρει όλο το βάρος της ευθύνης - και θα πληρώσει το τίμημα που της αναλογεί και της αρμόζει...

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ