Λάθη δέν συγχωροῦνται πλέον. Ὁ Λαός τούς καλεῖ νά ὑπογράψουν τό δικό του συμβόλαιο μέ τούς δικούς του, εὐτυχῶς, ὅρους. Μακάρι νά μή αἰσθανθῇ πικραμένος καί πάλι προδομένος, γιατί τά ἀποτελέσματα θά εἶναι ὀλέθρια.
Καθώς πλησιάζουν οἱ ἐκλογές καί παρακολουθοῦμε τίς πολλές συζητήσεις,
πού γίνονται στά τηλεοπτικά παράθυρα καί τίς ὁμιλίες καί ἐξαγγελίες τῶν
πολιτικῶν ἀρχηγῶν, προβληματιζόμεθα ἀκούοντας νά μιλᾶνε μόνο καί μόνο
γιά τήν οἰκονομία, κάτι βεβαίως πού θεωρεῖται ἀπαραίτητο, καθ’ ὅσον
πρέπει τό τοπίο νά ἐξυγιανθῇ καί νά προχωρήσῃ ἡ χώρα, ἀφοῦ τά καταφέρει
νά βγῇ ἀπό τό φοβερό τέλμα, στό ὁποῖο ὁδηγήθηκε, ὡς μή ὤφελε, μέσα ἀπό
τό «ξεπούλημα» πού τῆς ἐπιβλήθηκε.
Ἐμεῖς εὐχόμεθα, νά πᾶνε ὅλα καλά καί ἡ θηλειά, πού σφίγγει τόν λαιμό τῆς Πατρίδος μας, ἀπό τούς δανειστάς, πού ὅπως εὐστόχως ἔχει εἰπωθῇ κατήντησαν δυνάστες, νά λυθῇ καί νά ἐλευθερωθοῦμε.
Ὅμως, δέν ξέρω ἄν ἔχομε ἀντιληφθῆ, ὅτι ἡ χώρα ἔφτασε στά χάλια αὐτά καί στήν ἀθλιότητα, στό χεῖλος τῆς καταστροφῆς καί τήν οἰκονομική κρίση ἐξ αἰτίας τῆς φοβερᾶς πνευματικῆς καί ἠθικῆς σήψεως, ἡ ὁποία κατέφαγε τό μεδούλι αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ κατά τά τελευταῖα χρόνια.
Πρέπει λοιπόν, σέ ὅλους ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά πάρουν στά χέρια τους τίς τύχες τοῦ Λαοῦ μας, τίς τύχες τῆς Ἑλλάδος νά τούς ὑπενθυμίσομε, ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι μιά ὑπερήφανη χώρα καί αὐτός ὁ Λαός ἔχει μιά ξεχωριστή πορεία, ἰδιαιτερότητα καί ἰδιοπροσωπεία...
Δέν εἶμαι πεπεισμένος, ἐάν οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ἐπιδόξων ἀρχόντων ἔχουν ἀσχοληθῇ ἤ θέλουν νά ἀσχοληθοῦν μέ τούς τομεῖς αὐτούς, τούς ὁποίους ἔχουν παραθεωρήσει καί ἐν πολλοῖς ἀπαξιώσει.
Εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ἄν δέν προσέξουν, ἄν δέν προσέξομε, τίς πνευματικές πτυχές τοῦ ζητήματος καί ἄν δέν πειστοῦμε, ὅτι πρέπει νά θέσομε τόν δάχτυλον ἐπί τόν τύπον τῶν ἥλων, τίποτε δέν θά ἐπιτύχομε καί θά κλαίομε πάλι πάνω σέ ἐρείπια καί θά ἀτενίσομε χειρότερο χάος ἐνώπιόν μας μέ ὀλέθριες καί καταστρεπτικές συνέπειες γιά τόν τόπο μας.
Ἔτσι λοιπόν, τούς καλοῦμε νά ἀγωνιστοῦν νά θεμελιώσουν, ὅτι ξεθεμελιώθηκε τόσα χρόνια σ’ αὐτό τόν τόπο καί νά ὑποσχεθοῦν στόν Λαό, ὁ ὁποῖος ἀναμένει ὄχι μόνο τήν ἔξοδο ἀπό τήν οἰκονομική κρίση, ἡ ὁποία πολύ τόν βασανίζει ἤ ἄν θέλετε τόν ἔχει γονατίσει, ἀλλά καί τήν ἀνόρθωση ἀπό τό φοβερό πτῶμα, στό ὁποῖο κάποιοι ἐσκεμμένα τόν ὁδήγησαν γιά νά τοῦ τσακίσουν τό ἠθικό.
Ξεκάθαρα καί μέ γλῶσσα πεπαρρησιασμένη τούς συνιστῶμε νά λάβουν ὑπ’ ὄψη τους, ἅπαντες καί νά ἀγωνιστοῦν γιά:
α) Τήν πίστη αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ, ὁ ὁποῖος πάντοτε ἐστήριξε τήν πορεία του στόν ἀληθινό Θεό. Αὐτή ἡ πίστη δυστυχῶς περιφρονήθηκε καί ἀγνοήθηκε μέ ἀποτέλεσμα νά πληγωθῇ ἀφάνταστα ὁ θρησκευόμενος Ἕλληνας. Ἡ Ἐκκλησία περιθωριοποιήθηκε καί ἀδικήθηκε, συκοφαντήθηκε καί χλευάστηκε. Καί ὅμως, αὐτή ἡ Ἐκκλησία ἡ μεγάλη μας μάνα, στάθηκε μεγαλόψυχη στόν πόνο καί τό δάκρυ αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ. Αὐτή στέκεται καί τώρα, δίπλα στόν ἄνθρωπο πού ὑποφέρει ἀπό τήν πνευματική καί ὑλική ἔνδεια. Σ’ αὐτή τή μάνα μόνο, πλέον, ὁ Λαός ἔχει ἐμπιστοσύνη καί καταφεύγει μέ τήν βεβαιότητα τῆς ἀπαντοχῆς, τῆς στοργῆς καί τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης. Ἄν οἱ κρατοῦντες συνεχίσουν νά συμπεριφέρονται ἀπαξιωτικά στήν Ἐκκλησία, τότε ὁ Λαός θά ἀπαξιώσῃ ἀκόμα πιό πολύ αὐτούς τούς ἰδίους.
β) Γιά τήν Παράδοση τοῦ τόπου μας, ἡ ὁποία εἶναι ξεχωριστή καί δίνει στούς ἀνθρώπους τήν δική της πνοή, ὥστε νά στέκονται στά πόδια τους σέ καιρούς δύσκολους. Τό ξεθεμέλιωμα τῆς Παράδοσής μας τά τελευταῖα χρόνια ὁδήγησε τόν Λαό στόν ἀποπροσανατολισμό, ἀφοῦ υἱοθετήθηκαν ξένα πρότυπα ζωῆς, ἐν πολλοῖς ἀνεφάρμοστα στόν τόπο μας.
Δυστυχῶς ἔθεσαν κάποιοι ἐσχάτως σάν στόχο τους, τήν ἀλλοίωση τῆς παράδοσης καί τῆς πολιτιστικῆς ταυτότητος τοῦ τόπου μας καί ἀπεμπόλησαν τήν πνευματική του αὐτοσυνειδησία. Μέ τό πρόσχημα δῆθεν τῆς προόδου ἀπομόνωσαν τά ζωτικά στοιχεῖα, πού ἐπί αἰῶνες ἔθρεψαν καί στήριξαν αὐτόν τόν Λαό καί σέρβιραν στούς Ἕλληνες μιά νέα τάξη πραγμάτων ξένη μέ τήν ψυχοσύνθεσή τους.
γ) Γιά τήν ἰδιοπροσωπεία μας, τήν ὁποία συστηματικά οἱ ἔχοντες τίς εὐθύνες τοῦ Λαοῦ ἀγνόησαν καί ἠθέλησαν νά τοῦ τήν ἀφαιρέσουν, μή ὑπολογίζοντας τά φρικτά ἀποτελέσματα, τά ὁποῖα ἔφεραν τήν θλιβερή κατάντια στήν Ἑλληνική κοινωνία. Διαλύθηκε ἡ οἰκογένεια, οἱ πνευματικοί δεσμοί καί τόσα ἄλλα γιά τά ὁποῖα ὅλοι θρηνοῦμε καί κανείς δέν ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη. Υἱοθετήθηκε μιά εἰκονοκλαστική πολιτική ἀποδυναμώσεως τῶν βασικῶν κυττάρων τῆς κοινωνίας μας.
δ) Τήν παιδεία καί τήν γλῶσσα, πού ἀλύπητα τήν χτύπησαν φερέφωνα ξένων δυνάμεων, οἱ ὁποῖες ἤθελαν καί θέλουν τήν Ἑλλάδα νά σέρνεται στά πόδια τους. Κατάφεραν πολλά μέσα ἀπό τίς δικές μας ἀνοχές καί τό δικό μας γκρέμισμα τῶν ἱερῶν καί ὁσίων.
ε) Τήν ἱστορία μας, ἡ ὁποία ἔχει γραφῆ μέ τό αἷμα ἡρώων καί μαρτύρων. Ποιός λαός, ἀλήθεια, ἀρνεῖται τήν ἱστορία του, τούς ἀγῶνες καί τίς θυσίες του καί μάλιστα σέ προσφορά αἵματος γιά τήν ἐλευθερία τήν δική του, ἀλλά καί ἄλλων λαῶν; Συνετελέσθη ἔγκλημα μέ τήν παραχάραξη τῆς ἱστορίας μας καί τήν διαστρέβλωσή της. Ποτέ δέν συνέβη στόν κόσμο, αὐτό πού συνέβη στήν Ἑλλάδα τελευταῖα. Κανείς λαός δέν διαγράφει τούς ἀγῶνες τῶν ἡρώων του, τῶν πατέρων του, ὅπως κάναμε ἐμεῖς. Τά γεγονότα τῶν τελευταίων ἐτῶν βοοῦν, τά βιβλία στά ὁποῖα ἐγράφησαν ψεύδη μαρτυροῦν καί τά κόκκαλα τῶν ἡρώων γιά ὅλα αὐτά, τρίζουν.
στ) Τήν ἠθική πού κατελύθη καί ἔτσι ὁδηγηθήκαμε σέ ναυάγια καί συντρίμμια.
ζ) Τήν ὕπαιθρο, πού διαλύθηκε καί ἀργοπεθαίνει. Πῶς θά διορθώσομε αὐτό τό τραγικό λάθος, πού ἔγινε μέ σύστημα, ὥστε νά διαλυθῇ ὁ βασικός κορμός τῆς Ἑλλάδος, νά ἐγκαταλειφθῇ ἡ γῆ μας, ἡ θάλασσά μας καί τά βουνά μας; Καταστράφηκε ὁ βασικός πυρήνας, ἡ σπονδυλική στήλη τῆς Ἑλλάδος.
Ἀκόμα θέλομε νά ἐπισημάνομε καί νά τονίσομε, ὅτι πρέπει:
η) Νά προσέξουν τίς μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις, πού τίς κατάπιαν οἱ ἑταιρεῖες μαμούθ καί κατεδίκασαν τούς Ἕλληνες στήν φτώχεια καί τήν ταπείνωση. Ἔκλεισαν καί συνεχίζουν νά βάζουν λουκέτα πολλά καταστήματα, τά ὁποῖα συντηροῦσαν οἰκογένειες, πού τώρα πένονται.
θ) Ἀκόμη νά ὑψώσουν φωνή ἔναντι τῶν συγχρόνων ἐκμεταλλευτῶν τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι μπῆκαν στά πόδια μας, γιατί δέν καταφέραμε ἐμεῖς νά τακτοποιήσομε τά τοῦ οἴκου μας. Πρῶτα ὁ Ἕλληνας καί μετά αὐτοί.
Στήν πόλη πού θρηνεῖ συνέχεια θύματα σέ ἕνα φονικό δρόμο, πού ἡ ἐγκληματική ἀδιαφορία ὅλων τῶν ὑπευθύνων τόν ἔχει ἐγκαταλείψει στήν τύχη του. Στέρεψαν τά μάτια μας ἀπό τά δάκρυα γιά τά θύματα τοῦ δρόμου – καρμανιόλα.
Στήν πόλη πού δέν μπορεῖ νά χαρῇ τήν θάλασσά της, στήν πόλη τῆς ἀνεργίας, τῆς φτώχειας, τοῦ μεταναστευτικοῦ προβλήματος.
Δέν ἐπαιτοῦμε, ἀλλά ἀπαιτοῦμε νά δοθῇ ἡ δέουσα προσοχή γιά τήν ἐπίλυση τῶν δεινῶν προβλημάτων, πού μαστίζουν τήν κοινωνία μας καί τήν Πατρίδα μας.
Θά μπορούσαμε νά ἀναφέρομε πολύ περισσότερα. Ὅμως περιοριζόμεθα σέ αὐτά, ἐνδεικτικά καί μόνο, θέλοντας νά θέσομε τούς πολιτικούς πρό τῶν εὐθυνῶν τους.
Πιστεύω, ὅτι ἔχουν κατανοήσει, ὅτι οἱ καιροί ἄλλαξαν. Ὁ Λαός ἀπεγοητεύθη, ἐπροδόθη, ἐταπεινώθη, ἀγανάκτησε. Λάθη δέν συγχωροῦνται πλέον. Ὁ Λαός τούς καλεῖ νά ὑπογράψουν τό δικό του συμβόλαιο μέ τούς δικούς του, εὐτυχῶς, ὅρους.
Μετά τίς ἐκλογές αὐτός ὁ Λαός θά ἀπαιτήσῃ τήν ἐφαρμογή τῶν ὅρων καί θά ζητήσῃ τόν λόγο γιά τήν πορεία τοῦ συμβολαίου.
Μακάρι νά μή αἰσθανθῇ πικραμένος καί πάλι προδομένος, γιατί τά ἀποτελέσματα θά εἶναι ὀλέθρια. Ὅλοι τό γνωρίζομε αὐτό πολύ καλά.
ΡΟΜΦΑΙΑ
Ἐμεῖς εὐχόμεθα, νά πᾶνε ὅλα καλά καί ἡ θηλειά, πού σφίγγει τόν λαιμό τῆς Πατρίδος μας, ἀπό τούς δανειστάς, πού ὅπως εὐστόχως ἔχει εἰπωθῇ κατήντησαν δυνάστες, νά λυθῇ καί νά ἐλευθερωθοῦμε.
Ὅμως, δέν ξέρω ἄν ἔχομε ἀντιληφθῆ, ὅτι ἡ χώρα ἔφτασε στά χάλια αὐτά καί στήν ἀθλιότητα, στό χεῖλος τῆς καταστροφῆς καί τήν οἰκονομική κρίση ἐξ αἰτίας τῆς φοβερᾶς πνευματικῆς καί ἠθικῆς σήψεως, ἡ ὁποία κατέφαγε τό μεδούλι αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ κατά τά τελευταῖα χρόνια.
Πρέπει λοιπόν, σέ ὅλους ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά πάρουν στά χέρια τους τίς τύχες τοῦ Λαοῦ μας, τίς τύχες τῆς Ἑλλάδος νά τούς ὑπενθυμίσομε, ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι μιά ὑπερήφανη χώρα καί αὐτός ὁ Λαός ἔχει μιά ξεχωριστή πορεία, ἰδιαιτερότητα καί ἰδιοπροσωπεία...
Δέν εἶμαι πεπεισμένος, ἐάν οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ἐπιδόξων ἀρχόντων ἔχουν ἀσχοληθῇ ἤ θέλουν νά ἀσχοληθοῦν μέ τούς τομεῖς αὐτούς, τούς ὁποίους ἔχουν παραθεωρήσει καί ἐν πολλοῖς ἀπαξιώσει.
Εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ἄν δέν προσέξουν, ἄν δέν προσέξομε, τίς πνευματικές πτυχές τοῦ ζητήματος καί ἄν δέν πειστοῦμε, ὅτι πρέπει νά θέσομε τόν δάχτυλον ἐπί τόν τύπον τῶν ἥλων, τίποτε δέν θά ἐπιτύχομε καί θά κλαίομε πάλι πάνω σέ ἐρείπια καί θά ἀτενίσομε χειρότερο χάος ἐνώπιόν μας μέ ὀλέθριες καί καταστρεπτικές συνέπειες γιά τόν τόπο μας.
Ἔτσι λοιπόν, τούς καλοῦμε νά ἀγωνιστοῦν νά θεμελιώσουν, ὅτι ξεθεμελιώθηκε τόσα χρόνια σ’ αὐτό τόν τόπο καί νά ὑποσχεθοῦν στόν Λαό, ὁ ὁποῖος ἀναμένει ὄχι μόνο τήν ἔξοδο ἀπό τήν οἰκονομική κρίση, ἡ ὁποία πολύ τόν βασανίζει ἤ ἄν θέλετε τόν ἔχει γονατίσει, ἀλλά καί τήν ἀνόρθωση ἀπό τό φοβερό πτῶμα, στό ὁποῖο κάποιοι ἐσκεμμένα τόν ὁδήγησαν γιά νά τοῦ τσακίσουν τό ἠθικό.
Ξεκάθαρα καί μέ γλῶσσα πεπαρρησιασμένη τούς συνιστῶμε νά λάβουν ὑπ’ ὄψη τους, ἅπαντες καί νά ἀγωνιστοῦν γιά:
α) Τήν πίστη αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ, ὁ ὁποῖος πάντοτε ἐστήριξε τήν πορεία του στόν ἀληθινό Θεό. Αὐτή ἡ πίστη δυστυχῶς περιφρονήθηκε καί ἀγνοήθηκε μέ ἀποτέλεσμα νά πληγωθῇ ἀφάνταστα ὁ θρησκευόμενος Ἕλληνας. Ἡ Ἐκκλησία περιθωριοποιήθηκε καί ἀδικήθηκε, συκοφαντήθηκε καί χλευάστηκε. Καί ὅμως, αὐτή ἡ Ἐκκλησία ἡ μεγάλη μας μάνα, στάθηκε μεγαλόψυχη στόν πόνο καί τό δάκρυ αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ. Αὐτή στέκεται καί τώρα, δίπλα στόν ἄνθρωπο πού ὑποφέρει ἀπό τήν πνευματική καί ὑλική ἔνδεια. Σ’ αὐτή τή μάνα μόνο, πλέον, ὁ Λαός ἔχει ἐμπιστοσύνη καί καταφεύγει μέ τήν βεβαιότητα τῆς ἀπαντοχῆς, τῆς στοργῆς καί τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης. Ἄν οἱ κρατοῦντες συνεχίσουν νά συμπεριφέρονται ἀπαξιωτικά στήν Ἐκκλησία, τότε ὁ Λαός θά ἀπαξιώσῃ ἀκόμα πιό πολύ αὐτούς τούς ἰδίους.
β) Γιά τήν Παράδοση τοῦ τόπου μας, ἡ ὁποία εἶναι ξεχωριστή καί δίνει στούς ἀνθρώπους τήν δική της πνοή, ὥστε νά στέκονται στά πόδια τους σέ καιρούς δύσκολους. Τό ξεθεμέλιωμα τῆς Παράδοσής μας τά τελευταῖα χρόνια ὁδήγησε τόν Λαό στόν ἀποπροσανατολισμό, ἀφοῦ υἱοθετήθηκαν ξένα πρότυπα ζωῆς, ἐν πολλοῖς ἀνεφάρμοστα στόν τόπο μας.
Δυστυχῶς ἔθεσαν κάποιοι ἐσχάτως σάν στόχο τους, τήν ἀλλοίωση τῆς παράδοσης καί τῆς πολιτιστικῆς ταυτότητος τοῦ τόπου μας καί ἀπεμπόλησαν τήν πνευματική του αὐτοσυνειδησία. Μέ τό πρόσχημα δῆθεν τῆς προόδου ἀπομόνωσαν τά ζωτικά στοιχεῖα, πού ἐπί αἰῶνες ἔθρεψαν καί στήριξαν αὐτόν τόν Λαό καί σέρβιραν στούς Ἕλληνες μιά νέα τάξη πραγμάτων ξένη μέ τήν ψυχοσύνθεσή τους.
γ) Γιά τήν ἰδιοπροσωπεία μας, τήν ὁποία συστηματικά οἱ ἔχοντες τίς εὐθύνες τοῦ Λαοῦ ἀγνόησαν καί ἠθέλησαν νά τοῦ τήν ἀφαιρέσουν, μή ὑπολογίζοντας τά φρικτά ἀποτελέσματα, τά ὁποῖα ἔφεραν τήν θλιβερή κατάντια στήν Ἑλληνική κοινωνία. Διαλύθηκε ἡ οἰκογένεια, οἱ πνευματικοί δεσμοί καί τόσα ἄλλα γιά τά ὁποῖα ὅλοι θρηνοῦμε καί κανείς δέν ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη. Υἱοθετήθηκε μιά εἰκονοκλαστική πολιτική ἀποδυναμώσεως τῶν βασικῶν κυττάρων τῆς κοινωνίας μας.
δ) Τήν παιδεία καί τήν γλῶσσα, πού ἀλύπητα τήν χτύπησαν φερέφωνα ξένων δυνάμεων, οἱ ὁποῖες ἤθελαν καί θέλουν τήν Ἑλλάδα νά σέρνεται στά πόδια τους. Κατάφεραν πολλά μέσα ἀπό τίς δικές μας ἀνοχές καί τό δικό μας γκρέμισμα τῶν ἱερῶν καί ὁσίων.
ε) Τήν ἱστορία μας, ἡ ὁποία ἔχει γραφῆ μέ τό αἷμα ἡρώων καί μαρτύρων. Ποιός λαός, ἀλήθεια, ἀρνεῖται τήν ἱστορία του, τούς ἀγῶνες καί τίς θυσίες του καί μάλιστα σέ προσφορά αἵματος γιά τήν ἐλευθερία τήν δική του, ἀλλά καί ἄλλων λαῶν; Συνετελέσθη ἔγκλημα μέ τήν παραχάραξη τῆς ἱστορίας μας καί τήν διαστρέβλωσή της. Ποτέ δέν συνέβη στόν κόσμο, αὐτό πού συνέβη στήν Ἑλλάδα τελευταῖα. Κανείς λαός δέν διαγράφει τούς ἀγῶνες τῶν ἡρώων του, τῶν πατέρων του, ὅπως κάναμε ἐμεῖς. Τά γεγονότα τῶν τελευταίων ἐτῶν βοοῦν, τά βιβλία στά ὁποῖα ἐγράφησαν ψεύδη μαρτυροῦν καί τά κόκκαλα τῶν ἡρώων γιά ὅλα αὐτά, τρίζουν.
στ) Τήν ἠθική πού κατελύθη καί ἔτσι ὁδηγηθήκαμε σέ ναυάγια καί συντρίμμια.
ζ) Τήν ὕπαιθρο, πού διαλύθηκε καί ἀργοπεθαίνει. Πῶς θά διορθώσομε αὐτό τό τραγικό λάθος, πού ἔγινε μέ σύστημα, ὥστε νά διαλυθῇ ὁ βασικός κορμός τῆς Ἑλλάδος, νά ἐγκαταλειφθῇ ἡ γῆ μας, ἡ θάλασσά μας καί τά βουνά μας; Καταστράφηκε ὁ βασικός πυρήνας, ἡ σπονδυλική στήλη τῆς Ἑλλάδος.
Ἀκόμα θέλομε νά ἐπισημάνομε καί νά τονίσομε, ὅτι πρέπει:
η) Νά προσέξουν τίς μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις, πού τίς κατάπιαν οἱ ἑταιρεῖες μαμούθ καί κατεδίκασαν τούς Ἕλληνες στήν φτώχεια καί τήν ταπείνωση. Ἔκλεισαν καί συνεχίζουν νά βάζουν λουκέτα πολλά καταστήματα, τά ὁποῖα συντηροῦσαν οἰκογένειες, πού τώρα πένονται.
θ) Ἀκόμη νά ὑψώσουν φωνή ἔναντι τῶν συγχρόνων ἐκμεταλλευτῶν τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι μπῆκαν στά πόδια μας, γιατί δέν καταφέραμε ἐμεῖς νά τακτοποιήσομε τά τοῦ οἴκου μας. Πρῶτα ὁ Ἕλληνας καί μετά αὐτοί.
- Τέλος θά ἤθελα νά ἀναφερθῶ καί στήν Πάτρα, στήν πόλη πού ὅλοι ἀγαπᾶμε, καί πού τόσα περιμένει χωρίς μέχρι τώρα νά τά ἔχει ἀπολαύσῃ.
Στήν πόλη πού θρηνεῖ συνέχεια θύματα σέ ἕνα φονικό δρόμο, πού ἡ ἐγκληματική ἀδιαφορία ὅλων τῶν ὑπευθύνων τόν ἔχει ἐγκαταλείψει στήν τύχη του. Στέρεψαν τά μάτια μας ἀπό τά δάκρυα γιά τά θύματα τοῦ δρόμου – καρμανιόλα.
Στήν πόλη πού δέν μπορεῖ νά χαρῇ τήν θάλασσά της, στήν πόλη τῆς ἀνεργίας, τῆς φτώχειας, τοῦ μεταναστευτικοῦ προβλήματος.
Δέν ἐπαιτοῦμε, ἀλλά ἀπαιτοῦμε νά δοθῇ ἡ δέουσα προσοχή γιά τήν ἐπίλυση τῶν δεινῶν προβλημάτων, πού μαστίζουν τήν κοινωνία μας καί τήν Πατρίδα μας.
Θά μπορούσαμε νά ἀναφέρομε πολύ περισσότερα. Ὅμως περιοριζόμεθα σέ αὐτά, ἐνδεικτικά καί μόνο, θέλοντας νά θέσομε τούς πολιτικούς πρό τῶν εὐθυνῶν τους.
Πιστεύω, ὅτι ἔχουν κατανοήσει, ὅτι οἱ καιροί ἄλλαξαν. Ὁ Λαός ἀπεγοητεύθη, ἐπροδόθη, ἐταπεινώθη, ἀγανάκτησε. Λάθη δέν συγχωροῦνται πλέον. Ὁ Λαός τούς καλεῖ νά ὑπογράψουν τό δικό του συμβόλαιο μέ τούς δικούς του, εὐτυχῶς, ὅρους.
Μετά τίς ἐκλογές αὐτός ὁ Λαός θά ἀπαιτήσῃ τήν ἐφαρμογή τῶν ὅρων καί θά ζητήσῃ τόν λόγο γιά τήν πορεία τοῦ συμβολαίου.
Μακάρι νά μή αἰσθανθῇ πικραμένος καί πάλι προδομένος, γιατί τά ἀποτελέσματα θά εἶναι ὀλέθρια. Ὅλοι τό γνωρίζομε αὐτό πολύ καλά.
ΡΟΜΦΑΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου