ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΤΕ… ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΗΚΑΤΕ ΑΡΑΓΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ???

Οι οδυνηρές συνέπειές θα ενταθούν. Θα σημαδέψουν ανεξίτηλα τη ζωή μας. Θα καταστρέψουν τον τόπο μας. Θα ακυρώσουν την ελπίδα, το όνειρο, την προσδοκία την προοπτική μας. 

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Όχι γιατί δεν καταλάβαμε επαρκώς τι είναι αυτό που μας συμβαίνει, αλλά γιατί οι επίδοξοι – νεόκοποι και παλαιότεροι «σωτήρες» μας – επιμένουν συνειδητά ή πλανημένα, στην ίδια αδιέξοδη συλλογιστική, που η αποστολή της δεν είναι να λύσει αλλά να ανατροφοδοτεί το πρόβλημα και τις ολέθριες επιπτώσεις του στη ζωή μας.

Είναι φανερό πλέον πως οι επιλογές τους δεν έφεραν την πολυπόθητη διέξοδο και την πολυσυζητημένη «σωτηρία».

Αυτό που έκαναν, ήταν να παραδώσουν την πατρίδα μας σιδηροδέσμια στο κρεβάτι του Προκρούστη, και το λαό της στα κρεματόρια που έστησαν οι πολιτικές και οικονομικές συμμορίες του πλανήτη.

Κορόιδεψαν… Φόβισαν… Εξαπάτησαν… Έπαιξαν το πιο ύπουλο και δόλιο παιχνίδι με την ελπίδα του λαού μας για ζωή…

Εξαπατούσαν και ταυτόχρονα ξεπουλούσαν. Την περηφάνια μας. Τη γη μας. Την αξιοπρέπεια των πολιτών. Υποθήκευσαν τα όνειρα και τις ελπίδες των παιδιών μας.

Ο ρόλος τους ήταν δόλιος. Ήταν απόλυτα χορογραφημένος. Λατρεύτηκαν (όσο λατρεύτηκαν) ως ηγέτες, αλλά σύντομα αποδείχτηκε πως ήταν απλώς μαριονέτες σ ένα παιχνίδι επικίνδυνο με σκηνοθέτες αδίστακτους και με φινάλε εφιαλτικό.

Η «σωτηρία» που υποσχέθηκαν, και που κατήντησε στο στόμα τους η πλέον απαξιωμένη λέξη, σύντομα αποδείχτηκε πως δεν ήταν τίποτε περισσότερο παρά μια σφιχτοδεμένη θηλιά στο λαιμό ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας.

Ο δανεισμός έφερε καινούριο δανεισμό…

Η υποτέλεια έφερε το απόλυτο ξεβράκωμα…

Ο δισταγμός και η ατολμία μας, οι αυταπάτες και η αδιέξοδη υπομονή μας, γεμίζουν καθημερινά τους δρόμους και τα νεκροταφεία με δολοφονημένους συμπολίτες μας…

Οι ελεεινοί συνεχίζουν απτόητοι την ίδια δοκιμασμένη συνταγή. Φόβος και απόγνωση. Αυτό προωθούν. Σ αυτό επενδύουν. Αυτή τη λογική πριμοδοτούν. Και με αυτό το ύπουλο όπλο δολοφονούν κάθε ελπίδα.

Μετά από δύο και παραπάνω χρόνια ανελέητης επίθεσης με θύμα τον πολίτη…

Μετά την αποκάλυψη του οχετού των σκανδάλων, της διαφθοράς και του κατασπαταλημένου πολιτικού χρήματος…

Μετά το εφιαλτικό πισωγύρισμα της ζωής μας σε συνθήκες μεσοπολέμου..

Καταλήξαμε και πάλι στον ίδιο παρονομαστή.

Να τι πλασάρουν…

-Με επιπλέον δανεισμό και άτυπη στάση πληρωμών αναζητούν χρήματα για μισθούς και συντάξεις…

-Φόβοι για κραχ στα μέσα του καλοκαιριού…

-Ακόμη και αν δοθεί στην ώρα της η επόμενη δόση, τα χρήματα θα πάνε στους νταβατζήδες δανειστές και όχι στα ταμεία του κράτους…

Αναλογιστήκατε τι σημαίνουν όλα αυτά???

-Παίρνουν καινούριο δάνειο για να καλύψουν τα λεφτά μας τα οποία έφαγαν και δεν τιμωρήθηκε κανείς.

-Αυτό το δάνειο, θα υποθηκεύσει ακόμη πιο βαθειά τη ζωή μας και θα κληθεί να το αποπληρώσει η κοινωνία που στέγνωσε από δουλειά, από λεφτά και από ελπίδα.

Ο αδιέξοδος φαύλος κύκλος της καταστροφής έχει ήδη αρχίσει…

Και οι οδυνηρές συνέπειές του θα ενταθούν. Θα σημαδέψουν ανεξίτηλα τη ζωή μας. Θα καταστρέψουν τον τόπο μας. Θα ακυρώσουν την ελπίδα, το όνειρο, την προσδοκία την προοπτική μας.

Όχι γιατί δεν καταλάβαμε επαρκώς τι είναι αυτό που μας συμβαίνει, αλλά γιατί οι επίδοξοι – νεόκοποι και παλαιότεροι «σωτήρες» μας – επιμένουν συνειδητά ή πλανημένα, στην ίδια αδιέξοδη συλλογιστική, που η αποστολή της δεν είναι να λύσει αλλά να ανατροφοδοτεί το πρόβλημα και τις ολέθριες επιπτώσεις του στη ζωή μας.

Υποκρίνονται ότι αντιπαλεύουν το μνημόνιο της καταστροφής, και στην πράξη φλερτάρουν με τους επιτελείς που το επέβαλαν…

Υποκρίνονται ότι αντιπροτείνουν μια διαφορετική πολιτική διέξοδο, ενώ στην πράξη υποτάσσονται στις κυρίαρχες πολιτικές που γέννησαν και ανατροφοδοτούν τα μνημόνια και την κοινωνική δυστυχία…

Υποκρίνονται πως θα συγκρουστούν με την κοινωνική αδικία, ενώ στην πράξη φλερτάρουν στο κοινωνικό σαβουάρ βιβρ, με τα φίδια του ΣΕΒ που υπαγόρευαν πολιτικές προσδίδοντας πολιτική ασπίδα στην προάσπιση του καθεστώτος του εργασιακού Μεσαίωνα…

Υποκρίνονται πως είναι φορείς ασυμβίβαστης αντίστασης με ότι εδραίωσε την πολιτική και οικονομική κακοδαιμονία, ενώ την ίδια στιγμή δίνουν καθημερινά όρκους πίστης και αφοσίωσης στους πολιτικούς θεσμούς που ισχυροποιούν τη στυγνότητα και αναγορεύουν σε πολιτικό και θεσμικό κεκτημένο την ανεξέλεγκτη ασυδοσία.

Η υποκρισία, η πολιτική διγλωσσία, και η κάθε λογής αναντιστοιχία των διακηρύξεων με τις κυοφορούμενες πρακτικές, δε συνιστούν πολιτική αντίσταση αλλά πολιτική εξαπάτηση και δόλια απόπειρα χειραγώγησης της κοινωνικής ελπίδας και προσδοκίας.

Θυμηθείτε και συνειδητοποιείστε…

Θυμηθείτε τους μεγαλόστομους γυρολόγους που εμφανίστηκαν διαλαλώντας «σωτηρία», και αναλογιστείτε που κατήντησαν.

Κάποιοι από δαύτους επέλεξαν να καταντήσουν Φιλιππινέζες του Καρατζαφέρη, προσβλέποντας σε μια εδρούλα σε ένα συμβιβασμένο κοινοβούλιο… Τον πούλο!!!

Κάποιοι άλλοι αφού απέτυχαν να πείσουν για την πραγματική πολιτική τους λεβεντιά, αναζητούν όψιμες συμμαχίες για τις επόμενες εκλογές, προσβλέποντας και αυτοί στην πολυπόθητη εδρούλα… Τον πούλο!!!

Υπήρξαν κι εκείνοι που προσωρινά έπεισαν, αλλά το πρώτο τους μέλημα ήταν το παζάρι για τη νομή της εξουσίας… Ξεβρακώθηκαν… Τον πούλο!!!

Υπάρχουν βεβαίως και αυτοί που – ελέω της αφέλειάς σου – φλερτάρουν με την πολιτική εξουσία.

Όχι για να ανατρέψουν την πραγματική εξουσία, αλλά για να την διαχειριστούν για λογαριασμό των πραγματικών αφεντικών…

Όχι για να ανατρέψουν τους πολιτικοοικονομικούς θεσμούς εθνικής υποτέλειας και κοινωνικής καταδυνάστευσης, αλλά για να διευκολύνουν την απρόσκοπτη υλοποίηση του σχεδίου εκείνων που τους εμπνεύστηκαν και συγκρότησαν αυτούς τους θεσμούς…

Όχι για να χειραφετήσουν τη ζωή μας με τρόπο που θα καθιστά την κοινωνία πρωταγωνιστή, αλλά με μεθόδους που θα εκφυλίζουν τα οράματα και τις προσδοκίες της…

Γι αυτό και μπήκαν στο παιχνίδι των πολιτικών εκπτώσεων κουτσουρεύοντας διακηρύξεις, πολιτικά συνθήματα, και κουρεύοντας οτιδήποτε επιχειρείται από τα κέντρα εξουσίας και τα ΜΜΕ να εμφανιστεί ως αντισυμβατικό και «αταίριαστο» με το κυρίαρχο σύστημα.

Η μέθοδος δεν είναι καινούρια. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο πρώτος διδάξας, και το αδιαφιλονίκητο συνώνυμο της εκτεταμένης πολιτικής εξαπάτησης.

Και φυσικά η εξέλιξη δε θα είναι διαφορετική. Τα συνθήματα σταδιακά θα εκφυλίζονται… Οι πολιτικοί πρωταγωνιστές σταδιακά θα αλλοτριώνονται και θα ενσωματώνονται στα καλούπια που τους ετοίμασαν… Η κοινωνία σταδιακά θα συνειδητοποιεί πως προδόθηκε γι ακόμη μια φορά… Και ο σχεδιασμός των ισχυρών θα συνεχίσει να υλοποιείται απερίσπαστα.

Το μόνο καινούριο αυτή τη φορά, θα είναι οι ταχύτατοι ρυθμοί μέσα από τους οποίους θα αποκαλύπτονται και θα ξεγυμνώνονται οι πολιτικοί κατεργαραίοι.

Η εκρηκτικότητα των προβλημάτων, αλλά και οι αδίστακτη απαίτηση των ισχυρών, για την καθολική ανασύνταξη του πολιτικοοικονομικού σκηνικού, δε θα αφήσουν σημαντικά περιθώρια, ούτε στην πολιτική εξαπάτηση για να κάνει ανεμπόδιστη τον περίπατό της, αλλά ούτε και στην πολιτική αφέλεια  για να ερωτοτροπεί με ανεκπλήρωτες προσδοκίες όπως στο παρελθόν.

Η κυβέρνηση του δοκιμαστικού σωλήνα που θα προκύψει μετά τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου, θα καταρρεύσει σύντομα μέσα στα πρωτοφανή αδιέξοδά της.

Η κοινωνία οφείλει να ετοιμάζεται. Όχι μονάχα για τις μεγάλες μάχες και συγκρούσεις που πρόκειται να ακολουθήσουν, αλλά πρωτίστως για την ανάγκη να αναδείξει και να αναγορεύσει σε πρωταγωνιστή τον εαυτό της αλλά και εκείνον τον πολιτικό σχηματισμό που θα ηγηθεί και θα δρομολογήσει τον κοινωνικό της ξεσηκωμό.

Έναν σχηματισμό που θα πρέπει να τον αναδείξει από τα ίδια τα σπλάχνα της και δε θα τον αναζητήσει ανάμεσα  στα σκοπίμως δημιουργηθέντα αναχώματα, που δεν προσβλέπουν στην πολιτική της χειραφέτηση αλλά στον πολιτικό της ευνουχισμό, στο συμβιβασμό και στις πολιτικές αυταπάτες.

Η κυβέρνηση που θα αναδειχτεί, θα είναι μια στρογγυλεμένη κυβέρνηση συμβιβασμού που θα αποσκοπεί στην εκτόνωση της λαϊκής οργής, εμπορευόμενη ελπίδα και αυταπάτες.

Η ημερομηνία λήξης της είναι κοντά. Κι ακόμη κοντύτερα πρέπει να είναι η ημερομηνία που θα δοθεί το σύνθημα για την ανατροπή της.

Οι βιαστικοί πανηγυρισμοί, θα πρέπει σύντομα να μετατραπούν σε πανάκριβο τίμημα για όλους εκείνους που θα επιχειρήσουν να παίξουν με την ελπίδα και την αξιοπρέπεια των πολιτών. Η εκρηκτικότητα των προβλημάτων δε θα πιστώσει με χρόνο το πολιτικό μασκάρεμα και την υποκρισία.

Γι αυτό το ενδεχόμενο τρέμουν και ανησυχούν.

Γι αυτό και επιχειρούν να νεκραναστήσουν τα νεοφιλελεύθερα μέτωπα.

Γι αυτό και συνεχίζουν να στήνουν πολιτικές εφεδρείες – αναχώματα που να εκφυλίζουν τη λαϊκή οργή.

Και αυτός ακριβώς ο τρόμος τους είναι που πρέπει να μετατραπεί σε πραγματικό εφιάλτη.

Και να θυμάστε...

Η ανασύνταξη του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος δεν ολοκληρώθηκε μπροστά στις επικείμενες εκλογές του Ιουνίου. 
Η πραγματική ανασύνταξη θα ξεκινήσει αμέσως μετά τις εκλογές. Και το σημαντικότερο...


Η κοινωνική δυναμική που θα προκύψει αμέσως μετά τις εκλογές, θα είναι το λίπασμα που θα αναδείξει τον πολιτικό ηγέτη του πολιτικού της ξεσηκωμού.


Κανένας συμβιβασμός και καμιά πολιτική λαθροχειρία δεν μπορεί να ανακόψει αυτή την εξέλιξη...