ΟΛΟΙ ΑΦΟΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΑΥΓΟ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΤΟ ΕΚΚΟΛΑΨΑΝ

Δέκα μέρες πριν από τις εκλογές, τα επιτελεία των δυο πρώην με­γάλων κομμάτων θυμήθηκαν να ασχοληθούν φευγαλέα με την ύπαρ­ξη της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. 

Και εκεί μπήκε, έστω και καθυστερημένα, έστω και λειψά, το ερώτημα για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η ανησυ­χητική αύξηση της απήχησής της: με το να απομονωθεί πολιτικά ή με το να της δοθεί βήμα στον δημόσιο διάλογο με στόχο να εκτεθεί;

Δυστυχώς, από τη στιγμή που τα αντανακλαστικά του δικομματισμού αποδείχτηκαν ανεπαρκή και ενεργο­ποιήθηκαν μόνο όταν εντάθηκαν οι δι­αφαινόμενες απώλειές του προς τη συγκεκριμένη οργάνωση, είναι λογικό να μην υπάρξει τελικά μια οργανωμένη κι αποτελεσματική αντίδραση.

Αυτό που διαπίστωσαν εξαιρετικά αργά οι επιτελείς των δύο κομμάτων και για το οποίο είχε προειδοποιήσει η Αριστερά, είναι πως...

Η είσοδος μιας νεοναζιστικής οργάνωσης στη Βουλή δεν αποτελεί πλήγμα μόνο για τη «δη­μοκρατία των τύπων», ούτε ότι συγκρο­τούν διαρκή απειλή για την Αριστερά ή τους μετανάστες. Αυτό που γίνεται πλέ­ον ξεκάθαρο είναι ότι οι συγκεκριμένοι τύποι συνιστούν κίνδυνο για την ίδια την κοινωνία.

Μετά την απομάκρυνση...

Η Χρυσή Αυγή έτυχε μεγάλης προ­βολής από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ μόνο μετά το πέρας της εκλογικής διαδι­κασίας και συγκεκριμένα με το περί­φημο… «εγέρθουτο» που αναφώνη­σε προς τους δημοσιογράφους, λίγο πριν ξεκινήσει η καθιερωμένη συνέ­ντευξη Τύπου, μελλοντικός βουλευ­τής του κόμματος και πρώην «καλλι­τέχνης».

Το συγκεκριμένο βίντεο (στη Γερμανία απαγορεύτηκε η προβολή του!) κάνει τον γύρο του Διαδικτύου, ενώ και τα τηλεοπτικά πάνελ το βράδυ των εκλογών στέκονταν αμήχανα στη θέα του αντικοινωνικού τσούρμου μισάνθρωπων.

Οι εικόνες αλλά και η απάντηση των δημοσιογράφων στις προσταγές, οι δηλώσεις στελεχών του κόμματος στα ΜΜΕ, αλλά και οι ευθείες απειλές που ακολούθησαν προς τη δημοσιογράφο που «δεν έχει μάθει να δείχνει σεβα­σμό» ξεσήκωσαν έντονες αντιδράσεις.

Στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής, μάλιστα, αναρτήθηκε άρθρο 2.500 λέ­ξεων που αποκάλυπτε πολλές λεπτο­μέρειες της προσωπικής και επαγγελ­ματικής ζωής μιας άλλης δημοσιογρά­φου, για την αρθρογραφία της στην «Καθημερινή» σχετικά με τη Χρυσή Αυγή, το οποίο έκανε αναφορά ακόμη και στην κόρη της χωρίς κανέναν προ­φανή λόγο.

Άμεση ήταν και η αντίδραση της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ. Η ΕΣΗΕΑ στην ανακοίνωσή της καταδίκασε την ολο­κληρωτικής αντίληψης συμπεριφορά των μελών και του αρχηγού της «Χρυσής Αυγής» και επισήμανε πως «ο σε­βασμός στις δημοκρατικές κοινωνίες κατακτάται. Δεν επιβάλλεται. Επιβάλ­λεται μόνο στα ολοκληρωτικά καθε­στώτα, που επιδιώκουν ο κ. Μιχαλολιάκος και οι όμοιοί του, με τη βία και την καταστολή κάθε ελευθερίας».

Παράλληλα, το ζήτημα έφτασε μέ­χρι και στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία μέσω του Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο τόνισε πως δεν θα «δι­στάσει να αναλάβει δράση» εναντίον «όλων εκείνων οι οποίοι προσβάλλουν το κοινοτικό δίκαιο και τη θεμελιώδη χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Κανείς πιθανότατα δεν ενημέρωσε τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτρο­πής ότι στην Ελλάδα – με ευθύνη του δικομματισμού – ηγεμόνευσαν στην κεντρική πολιτική ατζέντα οι ακραίες εκδοχές του εθνικισμού, της ξενοφοβίας και της συνωμοσιολογίας, με χυδαίο τρόπο.

Η εκλογική επιτυχία της Χρυσής Αυ­γής απασχόλησε, όπως ήταν λογικό, και το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, το οποίο σε ανακοίνωσή του έκανε λόγο για «ισχυρό πλήγμα» στην ελληνική Δημοκρατία. «Έχουμε όλοι καθήκον να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας και να διαφυλάξουμε τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατί­ας και του ανθρωπισμού», σημειώνεται στην ανακοίνωση.

Ζητείται επαγρύπνηση

Ακόμα και σήμερα υπάρχουν διαφο­ρετικές προσεγγίσεις όσον αφορά στην εκλογική άνοδο της Χρυσής Αυγής. Κληθείς να σχολιάσει τα ποσοστά του νεοναζιστικού κόμματος, η Αλέκα Παπαρήγα εκτίμησε πως «δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα. Θα βάλουν γραβατούλα μέσα στη Βουλή και θα γί­νουν κοινοβουλευτικότατοι».

Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, ωστόσο, αποδεικνύεται ξεκάθαρα πως η περιθωριακή συμμορία που έγινε κόμμα με κοινοβουλευτική εκπροσώ­πηση δείχνει είτε ανήμπορη είτε αποφασισμένη να μην «ενσωματωθεί» προκειμένου να διεκδικήσει κάποιου είδους συστημικό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό.

Εξάλλου, στο παρελθόν η ελληνική Δικαιοσύνη έχει αποφανθεί τελεσίδι­κα για τον εγκληματικό χαρακτήρα της οργάνωσης και για τον λόγο αυτό τόσα χρόνια η νεοφασιστική γκρούπα «γλιστρούσε» στο σκοτάδι σκορπώντας τρόμο με τη δράση της.

Τα ερωτήματα για το πώς κατάφερε να γιγαντωθεί η Χρυσή Αυγή πλέον εί­ναι χρήσιμα μόνο για μελλοντικές φιλο­λογικές συζητήσεις. Το «αυγό του φι­διού» είναι εδώ και οι απόκρουση του φαινομένου συνιστά ζητούμενο. Μιας και δεν μπορεί μήτε να αγνοηθεί, μή­τε να αντιμετωπιστεί με ηθικολογίες, όπως επιχειρήθηκε μέχρι σήμερα.

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ