Αν το κεφάλαιο της Κύπρου κλείσει στα πλαίσια των δρομολογούμενων εξελίξεων, την επόμενη κιόλας στιγμή ανοίγει το κεφάλαιο του διαμελισμού της Ελλάδας, και τότε δε θα υπάρχει χώρος για συγνώμες και δε θα υπάρχει λαός πρόθυμος να συγχωρήσει τους πρωταγωνιστές της εθνικής τραγωδίας...
Ο χρόνος μαζεύει επικίνδυνα. Το Κυπριακό εισέρχεται στην
τελική και πλέον επικίνδυνη φάση του, και μαζί με τις εξελίξεις που το αφορούν
- και οι οποίες σχετίζονται ευθέως με την προοπτική και εν τέλει με την ίδια την
ύπαρξη του Κυπριακού κράτους - μια σειρά από νέα προβλήματα και ασφυκτικά
δεδομένα, έρχονται να περιπλέξουν τη γεωπολιτική υπόσταση της Ελλάδας, και να φέρουν σύμπαντα τον Ελληνισμό
αντιμέτωπο με πολύ σοβαρές και ιστορικές προκλήσεις...
Το περιβάλλον μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται αυτή η ολέθρια
συναλλαγή την οποία επιχειρούν να εμφανίσουν ως διαπραγμάτευση, είναι αποκαλυπτικό
για το τι ακριβώς συμβαίνει αυτή την περίοδο πίσω από...
τις κλειστές πόρτες και
μακριά από τον ίδιο το λαό που τον αφορά.
Από τη μια μεριά
βρίσκεται τοποθετημένη η διαχρονική τουρκική στρατηγική που προωθείται μέσω
του εγκάθετου ανδρεικέλου της Άγκυρας στην κατεχόμενη Κύπρο…
Κι από την άλλη μια
ιδιαιτέρως ρευστή και άκρως τακτικίστικη προσέγγιση ενός εθνικού προβλήματος
που έχει ουσιαστικά αποβληθεί από την όποια εθνική στρατηγική της οποίας θα
έπρεπε να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της, και
στην οποία πρωταγωνιστούν, τόσο ο ανεκδιήγητος Αναστασιάδης που αναγορεύει
σε προσωπική ρεβάνς την επαναφορά της Ανανικής αθλιότητας εκδικούμενος
ουσιαστικά την ίδια την κοινωνία την οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, όσο και η κυβέρνηση των Αθηνών η οποία
ξεκομμένη πλήρως από την ουσία του πραγματικού διακυβεύματος, εξαντλεί τις προσπάθειές
της σε μια αγωνιώδη προσπάθεια συγκάλυψης και ρετουσαρίσματος της προδοσίας που
συντελείται, συμβάλλοντας έτσι στην απόπειρα να φέρει τον Κυπριακό αλλά και
σύμπαντα τον Ελληνισμό αντιμέτωπο με νέα επικίνδυνα και μη αναστρέψιμα
τετελεσμένα.
Ας δούμε τα τελευταία
δεδομένα:
Ο Μουσταφά Ακιντζί
μιλώντας στο «Αλ Τζαζίρα», επανέλαβε ότι
«αν
δεν κατοχυρωθεί η εκ περιτροπής προεδρία, δεν θα προχωρήσει η λύση» και
έθεσε το ενδεχόμενο μιας «επαναξιολόγησης»
των σημερινών δεδομένων σε «μια
δεκαπενταετία», με το σκεπτικό ότι τότε θα έχει φανεί ότι «από
τη φιλία της Τουρκίας κερδίζουν και οι δύο κοινότητες». Μιλώντας στην
ΕΡΤ, επίσης αναφέρθηκε σε «νέους τρόπους
κατανόησης» που πρέπει «να αναπτυχθούν» μεταξύ των δύο κοινοτήτων, αφού «η
δυσπιστία ακόμα υπάρχει». Και πρόσθεσε ότι η «αντίληψη περί ασφάλειας θα
αλλάξει σταδιακά και ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν θα δεχτούν τη λογική ότι από την
πρώτη μέρα δεν χρειάζονται (Τούρκοι) στρατιώτες και (τουρκικές) εγγυήσεις».
Την ίδια στιγμή, ο αναπληρωτής εκπρόσωπος της Κυπριακής
κυβέρνησης Βίκτωρας Παπαδόπουλος
είπε την Τρίτη ότι «οι όποιες δημόσιες θέσεις εκφράζονται από τουρκοκυπριακής πλευράς ως
προϋποθέσεις λύσης του Κυπριακού, όχι μόνο δεν μας βρίσκουν σύμφωνους, αλλά και
θεωρούμε ότι δεν υποβοηθούν ούτε τη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη ούτε
την επιδιωκόμενη λύση».
Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου, δήλωσε ανάμεσα σε άλλα ότι «την ώρα που διεξάγονται
συνομιλίες, οι πολλές δημόσιες δηλώσεις από μέρους των δύο πλευρών για τα υπό
συζήτηση θέματα όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά προκαλούν προβληματισμό»,
αλλά και ότι «μπροστά μας υπάρχει μια συμφωνημένη διαδικασία, η οποία πρέπει να
αξιοποιηθεί για να επιτευχθεί ο πάγιος στόχος της λύσης».
Την ίδια στιγμή,
«φουντώνει» η κουβέντα για μια πιθανή «αναμόρφωση» του ρόλου του τουρκικού
στρατού στην Κύπρο, π.χ. με τη δημιουργία
τουρκικής στρατιωτικής βάσης, ή μέσω συμμετοχής σε μια «πολυεθνική» δύναμη
που θα εποπτεύει την εφαρμογή της συμφωνίας, υπό την «αιγίδα» ακόμα και του
ΝΑΤΟ.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
- ΑΝΕΛ, ενόψει και της συνάντησης Τσίπρα - Ερντογάν, που δρομολογείται για
τις αρχές Γενάρη στο πλαίσιο των προετοιμασιών για τη Διάσκεψη για την Ασφάλεια
(που ξεκινά στις 12 Γενάρη με ανοιχτή ημερομηνία ολοκλήρωσης), ενσωματώνεται σε
ένα επικίνδυνο αλισβερίσι που ανατροφοδοτεί επικίνδυνα αδιέξοδα και ακυρώνει
στην πράξη ότι έχει απομείνει αλώβητο από τις όποιες εθνικές προτεραιότητες
έχουν διατυπωθεί διαχρονικά. Ενδεικτική είναι η ατζέντα με την οποία συνεχίζει
τις επαφές του το ελληνικό ΥΠΕΞ, μιλώντας μεν για κατάργηση των «αναχρονιστικών»
εγγυήσεων, αλλά εγείροντας άλλες
«εναλλακτικές» για την ασφάλεια και προεκτείνοντας, όπως φαίνεται, τη
συζήτηση και στην «αξιοποίηση» των ενεργειακών πόρων της περιοχής.
Γίνεται λοιπόν εύκολα κατανοητό ότι, η ιδιότυπη συνεύρεση της
Ελληνικής και της Ελληνοκυπριακής ηγεσίας, οδηγείται σταδιακά στην ολοκληρωτική
απεμπόληση και του τελευταίου ίχνους αντίστασης σε ότι δρομολογείται, νερώνοντας
καθημερινά όλο και περισσότερο τα συνολική της στάση, κι αυτό την ίδια στιγμή
που η Τουρκική στρατηγική διαχείριση αποσπά καινούρια στρατηγικά ωφελήματα που οδηγούν
στον πλήρη διεμβολισμό έως και την ολοκληρωτική κατάργηση της Κυπριακής
Δημοκρατίας, τη μετατροπή της σε Τουρκική περιφέρεια, και τη στρατηγική
αξιοποίησή της για το θεσμικό διεμβολισμό ολόκληρης της Ευρώπης.
Μπροστά σε αυτές τις νέες επικίνδυνες εξελίξεις, το μοναδικό
αντιστάθμισμα μπορεί να είναι η οργάνωση και το ξέσπασμα ενός κινήματος στην
Ελλάδα και πρωτίστως στην Κύπρο, που θα απαιτήσει την άμεση ανακοπή των
συντελούμενων διεργασιών, την άμεση αποκαθήλωση του επικίνδυνου Αναστασιάδη,
και φυσικά την άμεση αποχώρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και της Ελλάδας από κάθε διμερή ή
πολυμερή διαπραγμάτευση εφ όσον δε συμφωνούνται ως αδιαπραγμάτευτα τρία πράγματα:
- Η αδιαπραγμάτευτη ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας με μονοπρόσωπη και ενιαία υπόσταση, εθνική ταυτότητα, δημοκρατική διοίκηση και εθνικά κυρίαρχη πολιτική και διεθνή εκπροσώπηση, πέρα από διζωνικές λογικές που νομιμοποιούν την κατοχή και τις δυναμικές της διχοτόμησης…
- Η άμεση, πλήρης και οριστική αποχώρηση των δυνάμεων της ξένης κατοχής και η με κανέναν τρόπο εναλλακτική διασφάλιση της παραμονής και της εδραίωσης του όποιου κεκτημένου…
- Η οριστική παύση κάθε συζήτησης για διατήρηση του καθεστώτος των εγγυήσεων που διαιωνίζει την αιχμαλωσία και νομιμοποιεί το δικαίωμα των ξένων επεμβάσεων στο νησί.
Η παραμονή σε αυτή τη φαρσοκωμωδία, όχι μόνο δε συνιστά
υπεύθυνη στάση απέναντι στα διεθνώς προβλεπόμενα, αλλά – το χειρότερο –
προσδίδει νομιμότητα και διεθνή διασφάλιση στο κατοχικό καθεστώς
επισημοποιώντας τα κεκτημένα.
Ο κ. Κοτζιάς, αντί να καταγίνεται με αδιέξοδες προσωπικές πολιτικές
που στην ουσία δεν απονομιμοποιούν την ολέθρια διαχείριση ενός κορυφαίου
εθνικού προβλήματος, οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του, να μη συνεχίσει να
συγκαλύπτει το συντελούμενο έγκλημα, να αποκαλύψει τη βρώμικη αλήθεια στο λαό,
να ανακόψει ακόμη και με την παραίτησή του αυτή την βρώμικη και επικίνδυνη
διαδικασία.
Αν το κεφάλαιο της Κύπρου κλείσει στα πλαίσια των
δρομολογούμενων εξελίξεων, την επόμενη κιόλας στιγμή ανοίγει το κεφάλαιο του
διαμελισμού της Ελλάδας, και τότε δε θα υπάρχει χώρος για συγνώμες και δε θα
υπάρχει λαός πρόθυμος να συγχωρήσει τους πρωταγωνιστές της εθνικής τραγωδίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου