Ένας επικίνδυνος ασκός του Αιόλου ανοίγει στη Μέση Ανατολή...

Ας τολμήσουμε να διαβάσουμε πίσω από τις εμφανείς εξελίξεις στη Συρία οι οποίες βεβαίως δεν προσφέρονται ούτε για αλόγιστους πανηγυρισμούς, ούτε βεβαίως για πρόχειρες και στατικές προσεγγίσεις...

Του Κ. Κυριακόπουλου

Η επιτυχημένη έκβαση της συμφωμηνένης εκεχειρίας, προφανώς και είναι σημαντική (στο βαθμό που θα αποδειχτεί ανθεκτική και στο χρόνο) για το Συριακό λαό που αποδεκατίζεται αυτά τα χρόνια της ξένης δολοφονικής εισβολής. Ωστόσο, στο επίπεδο της συνολικότερης εκτίμησης των συντελούμενων θα πρέπει να έχουμε υπ οψιν μας τα εξής:

Πρώτον: Τα γεωπολιτικά στιγμιότυπα για να αξιολογούνται υπεύθυνα, δεν μπορούν να εκλαμβάνονται ως στιγμιότυπα. Δεν μπορούν να αξιολογούνται αυτοτελώς, αλλά πάντα σε συνάρτηση...

• με τις στρατηγικές επιδιώξεις των πρωταγωνιστών, 
• με το γεωστρατηγικό φορτίο που παραμένει εγκλωβισμένο στο... περιβάλλον μέσα στο οποίο συντελούνται, 
• με τη σαφέστερη κατά το δυνατόν απεικόνιση των γεωπολιτικών κεφαλαίων που άνοιξαν (ή που ενδεχομένως έκλεισαν) με τη διαμόρφωσή τους.

Δεύτερον: Τα γεωπολιτικά στιγμιότυπα δεν μπορούν κατά τη διαδικασία της αξιολόγησής τους να αποσυνδέονται από την ανάγκη να αποσαφηνίζεται ο βαθμός κατά τον οποίο αποκτούν πραγματική υπόσταση η έννοιες του πραγματικά "χαμένου" αλλά και του πραγματικα "κερδισμένου" στην αντιπαράθεση που εχει δρομολογηθεί.

Τρίτον: Τα γεωπολιτικά στιγμιότυπα προφανώς και δεν μπορούν να αξιολογούνται αποκομμένα από το γενικότερο γεωστρατηγικό περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννήθηκαν, ούτε βεβαίως από τη δυναμική των όποιων εξελίξεων τις οποίες ενδεχομένως τροφοδοτούν.

Από την άποψη αυτή, είναι ομολογουμένως πολύ βιαστικό να μιλήσει κανείς για οριστικούς νικητές και οριστικά ηττημένους, στο μέτωπο της Συρίας σταθμίζοντας αποκλειστικά και μόνο την εκεχειρία που συμφωνήθηκε, διότι έτσι ρισκάρει να καταστεί άθελά του μέρος της πολεμικής προπαγάνδας των πρωταγωνιστών.

Για ολους αυτούς τους λόγους λοιπόν θα επιχειρήσουμε να θέσουμε υπ όψιν των βιαστικών και των κάθε λογής πανηγυρτζήδων τις παρακάτω παραμέτρους:

Η δολοφονική επιδρομή στη Συρία, υπήρξε αποτέλεσμα συγκεκριμένης γεωστρατηγικής προσέγγισης στο περιβάλλον των ενεργειακών αγωγών.

Ερώτηση: Αυτά τα σχέδια έχουν εγκαταλειφθεί;;; Αντιστάθμισμα υπάρχει;;; Εναλλακτικές στρατηγικές τίθενται σε καθεστώς κλιμακωσης;;; Και αν ναι, τότε με ποιούς πρωταγωνιστές;;; ποιές ανίερες συμμαχίες;;; Ποιούς στόχους;;;

Η διαφαινόμενη εξέλιξη στη Συρία προσδιορίζεται κυρίως από τρία νεα στοιχεία:

Το Ιραν μπαίνει στο κάδρο, σ ένα περιβάλλον διόλου φιλικό με αυτή την εξέλιξη. Θα υπάρξουν αντιδράσεις, προβοκατσιες, τυχοδιωκτισμοί κλπ κι από ποιούς;;;

Το Ισραήλ σιωπά... Οι ανοχές του μαλλον δοκιμάζονται. Η θέση αυτού του κράτους φονιά, πόσο ειναι διασφαλισμένο οτι δε θα πυροδοτήσει νέα κόλαση στη Μέση Ανατολή;;;

Το κουρδικό όνειρο βγαίνει από το κάδρο. Τι θα σηματοδοτήσει την επόμενη περίοδο αυτή η μέχρι πρότινος μη αναμενόμενη εξέλιξη;;;

Η φαινομενική γεωστρατηγική "ήττα" τις Αμερικής, που θα την αναγκάσει να στρέψει το βλέμμα για να ρεφάρει;;; Με τι στόχους;;; Με ποιούς στόχους;;; Πόσο "κλειδωμένα" μπορούν να θεωρηθούν μακροπρόθεσμα τα όποια ωφελήματα για τη Ρωσική στρατηγική και διπλωματία που επιμένουν να επιδίδονται σε κοντόφθαλμες επιδόσεις;;;

Πόσο προβλέψιμη μπορεί να θεωρηθεί η επόμενη γεωστρατηγική κωλοτούμπα της Τουρκίας;;; Με πόσο φτηνά ανταλλάγματα δε θα υπάρξει μεταστροφή στον προσωποπαγή και υστερόβουλο τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται ο Ερντογάν τη διαχρονική τουρκική αλητεία;;;

Και το κύρος της υπογραφής ειρήνης των φανατικών ισλαμιστών;;; Μετά το ντοπάρισμα από το Αφγανισταν, το Ιράκ, και τώρα ο ISIS, για να μη μιλήσουμε και για την Μπόκο Χαράμ στην Αφρική, για ποιόν αφελή μπορεί να συνιστά παράγοντα πιυ μπορεί να εγγυηθεί το αμετάκλητο των όποιων συμφωνηθέντων;;;

Και τέλος πόσο δεδομένη θεωρείται η αποδοχή της νέας κατάστασης από το αμερικανικό κατεστημένο, και μάλιστα σε βαθμό που να αποκλείονται κάθε λογής τυχοδιωκτικές αντιδράσεις από τους πολεμοκάπηλους κύκλους του;;;

Εν κατακλείδι, μακρυά και πέρα από βιαστικούς πανηγυρισμούς, τα μόνα βέβαια είναι τα παρακάτω.

Πρώτον: Η διατήρηση της εκεχειρίας (αν κι εφ όσον εξασφαλιστεί) προφανώς και συνιστά λυτρωτική υπόθεση για τον ίδιο το Συριακό λαό που έχει πληρώσει βαρύτατο τίμημα.

Δεύτερον: Ο Ασαντ, προφανώς και βγαίνει ωφελημένος και πρωταγωνιστής των εξελίξεων εκτός απροόπτου φυσικά.

Τρίτον: Ο Ερντογάν διατηρεί για τον εαυτό του το ρόλο του γεωστρατηγικού μπαλαντέρ με όλους τους υπόλοιπους να έχουν κάθε λόγο να φοβούνται ή και να επενδύουν στην έλλειψη της μπέσας του...

Και κάπου εκεί τελειώνουν όλα...

Η ερμαφρόδιτη Ρωσική στρατηγική που δε δείχνει ικανή να δραπετεύσει πέρα από το εφήμερο, δείχνει να διαχειρίζεται ημιτελώς μια κατάσταση στην οποία είναι εύκολο να καταγράψεις με αρκετή δόση επιπολαιότητας "εκκρεμότητες" που κλείνουν. Ωστόσο...

Ειναι ωφελιμότερο να προσπαθήσουμε ολοι να διαισθανθούμε τα μεγάλα όσο και επικίνδυνα γεωπολιτικά κεφάλαια που το άνοιγμα τους μετά την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα δείχνει να επιταχύνεται.

Ας βαστάμε λοιπόν όλοι μας μικρό καλάθι. Πολύ δε περισσότερο που η εξουσία στη χώρα μας είναι παραδομένη σε χέρια ολίγιστων, ανεπαρκέστατων και προσκυνημένων...

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"