Τα πρώτα ανοίγματα της νέας κυβέρνησης προς τη Ρωσία υποδηλώνουν τις προθέσεις της να εφαρμόσει μια νέα περίοδο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο πεδίο των Ελληνορωσικών σχέσεων...
Πρόκειται για ένα μάλλον απραγματοποίητο εθνικό εγχείρημα, το οποίο άπτεται στενά με τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας στην περιοχή της Μεσογείου.
Πρόκειται
για αυτό ακριβώς το γεγονός το οποίο από την εποχής της αυτοκράτορος
της Ρωσίας Αικατερίνης της Μεγάλης (1762-1796), αποτέλεσε το...
βασικό κίνητρο της προσπάθειας της Ρωσίας να προσεγγίσει την Ελλάδα για να δημιουργήσει πρόσβαση στις θερμές θάλασσες.
Αυτή την επιδίωξη απέτρεψε ήδη από την εποχή της Επτανήσου Πολιτείας (1807) η Μεγάλη Βρετανία, πολεμώντας με νύχια και δόντια εναντίον αυτού του ρωσικού σχεδίου. Μια
πολιτική, η οποία αρχίζει έκδηλα με τη δολοφονία του Καποδίστρια,
συνεχίζεται έκτοτε με αδιάπτωτο ενδιαφέρον έως την εποχή του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου, της Εθνικής Αντίστασης και του εμφυλίου. Ήταν η
εποχή, η αισχρή εποχή των Συμφωνιών για τη διανομή των Ζωνών επιρροής ανάμεσα στους Μεγάλους «συμμάχους», με τις οποίες η Ελλάδα καταχωρήθηκε στην Αγγλία, η οποία το 1947, με το «Δόγμα Τρούμαν» την μεταβίβασε στις ΗΠΑ.
Έκτοτε, κουμανταδόρος των θαλάσσιων περιοχών είναι οι ΗΠΑ, που διεκδικούν «κληρονομικά» δικαιώματα και έχουν το πάνω χέρι στα εσωτερικά της Ελλάδας, ενώ οι Ρώσοι – από την εποχή του Στάλιν – κάνουν την πάπια. Καταλήγοντας, προειδοποιώ την κυβέρνηση ότι: Αυτό το άνοιγμα είναι επικίνδυνο, γιατί διαταράσσει τις γεωπολιτικές παγιωμένες ισορροπίες στην περιοχή της Μεσογείου.
Αυτή η ολιγόλογη διαπίστωση αποτελεί το συμπέρασμα μιας
ιστορικής έρευνας την οποία διεξάγει ο γράφων με τον Δρ. Σπύρο
Δημητρίου, η οποία βρίσκεται προς το τέλος της και στηρίζεται σ’ ένα τεράστιο ιστορικό υλικό.
Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, το εγχείρημα είναι μάλλον απραγματοποίητο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου