Κι όμως... αυτό το πράμα, πολλοί επιμένουν να το αποκαλούν ηγέτη...

Και κάποιοι άλλοι, ακόμη πιο φαιδροί, φλερτάρουν εμμονικά με την ιδέα ότι αυτό το πράμα, μπορεί να αποτελέσει την μελλοντική ελπίδα του έθνους μας...

 

Διότι για όλους αυτούς, το γεγονός ότι αυτό το πράμα επεχείρησε να διαχειριστεί μ έναν τρόπο διαφορετικό ορισμένα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, συνιστά πράξη ηρωισμού στην οποία οφείλουμε παντοτινή αναγνώριση. Όμως όλοι αυτοί ξεχνούν πως οι ήρωες...

δεν αναδεικνύονται όταν οι πράξεις τους εκπορεύονται από άγνοια κινδύνου. Αναδεικνύονται και καταξιώνονται όταν έχουν απόλυτη επίγνωση και παρ όλα αυτά επιμένουν και επιμένουν ανυποχώρητοι.

Και οι πραγματικοί ηγέτες, οφείλουν να είναι ανυποχώρητοι. Και αυτό το πράμα, υπήρξε ηγέτης μιας χώρας. Και σήμερα κυκλοφορεί στο παρασκήνιο ως ο Mr Τίποτα. Άβουλος... Άτολμος... Άφωνος... Ανύπαρκτος.

Τι είναι στην πραγματικότητα αυτό το πράμα??? Η εικόνα του Μπαρμπανίκου που ακολουθεί, τα λέει όλα...