Ο σοσιαλισμός γεννήθηκε στα χρόνια της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης ως ένα κίνημα πατριωτικό και κοινωνικό. Δηλαδή ως ένα κίνημα που αγωνιζόταν για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Ο σοσιαλισμός είναι το πρωτότοκο τέκνο του Διαφωτισμού...
του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ
Ο σοσιαλισμός δεν υπήρξε ποτέ ένα κίνημα της εργατικής τάξης με τη «στενή» έννοια που δίνουν σε αυτή οι κομμουνιστές.
Είναι ένα κίνημα που εκφράζει ολόκληρο τον κόσμο της εργασίας απέναντι στην ολιγαρχία, τους κηφήνες, δηλαδή απέναντι σε...
εκείνους τους ολίγους που ζουν εις βάρος των πολλών.
Με άλλα λόγια, ο σοσιαλισμός εκφράζει όχι μόνο το «προλεταριάτο» αλλά και τη μεσαία τάξη. Για να είμαστε ιστορικά συνεπείς και ακριβείς, ο σοσιαλισμός είναι κυρίως το κίνημα της μεσαίας τάξης, της δυναμικής εκείνης τάξης ανθρώπων που επιθυμεί ένα καλύτερο αύριο, μια καλύτερη ζωή και τα διεκδικεί.
Ο σοσιαλισμός αγωνίζεται για Δικαιοσύνη και όχι για «το δίκιο που είναι νόμος του εργάτη». Το δίκιο είναι δίκιο και μπορεί ο εργάτης να έχει και άδικο.
Ο σοσιαλισμός δεν υποδαυλίζει το θυμικό (κατώτερα ένστικτα) των ανθρώπων, όπως κάνει ο κομμουνισμός, αλλά αγωνίζεται για τη διάδοση και επικράτηση της λογικής, δηλαδή του Ορθού Λόγου.
Ο σοσιαλισμός δεν υπόσχεται στους ανθρώπους «επίγειους παραδείσους», δεν είναι θρησκεία (όπως ο κομμουνισμός), ο σοσιαλισμός καλεί τους ανθρώπους να πορευτούν τον δύσκολο δρόμο, της προσπάθειας και του αγώνα, δεν κατέχει την «αλήθεια», δεν έχει δόγμα, έχει αξίες (αξιακό σύστημα) και προάγει τη λογική αμφισβήτηση, την έρευνα και την πρόοδο.
Ο σοσιαλισμός δεν είναι «σωτηριολογικός», δεν αγωνίζεται για να «σώσει» τον κόσμο, οι σοσιαλιστές δεν παριστάνουν τους μεσσίες. Ο σοσιαλιστής αγωνίζεται για ό,τι αγαπά, να ωφελούνται και οι υπόλοιποι είναι απλώς η συνέπεια.
Ο σοσιαλιστής δεν έχει μίσος, ούτε ταξικό ούτε άλλο. Ο σοσιαλιστής δεν μισεί!
Ο σοσιαλισμός δεν αποδέχεται «δικτατορίες προλεταριάτων» δεν διαχωρίζει τις τυραννίδες σε «καλές» και «κακές».
Κατάληξη του σοσιαλισμού, «ιδανική του κοινωνία», είναι η Άμεση Δημοκρατία, η πραγματική Δημοκρατία, όχι ως μια ουτοπία, αλλά ως μια Πολιτεία στην οποία οι άνθρωποι συνεχώς θα ασκούνται και θα προσπαθούν την Αρετή.
Και τι είναι Αρετή; Αρετή είναι να ζεις σύμφωνα προς τους Νόμους της Φύσεως.
Ο σοσιαλισμός δεν είναι οπαδός της αθεΐας. Είναι πολέμιος της δεισιδαιμονίας, των ιερατείων και των ψεύτικων θρησκειών που έπλασαν οι τυραννίες για να καταδυναστεύουν τους ανθρώπους.
Όταν η Γαλλική Επανάσταση κατάργησε τον χριστιανισμό δεν έβαλε στη θέση του ως υποκατάστατο όπως έκαναν οι σοβιετικοί τη μούμια του Λένιν για να την προσκυνούν οι «πιστοί» του κομμουνισμού.
Γκρέμισε τη δεισιδαιμονία που είχαν επιβάλλει στον λαό βασιλείς και ιερατεία και εισήγαγε την πολιτική λατρεία του Υπερτάτου Όντους, δηλαδή του Θεού της Φιλοσοφίας, ως μια λογική και φυσική θρησκεία που προκύπτει λογικά μέσα από τις επιστήμες και την ελευθερία της σκέψης.
Ο σοσιαλισμός, με άλλα λόγια, προσπάθησε στη γέννησή του να αποκαταστήσει το κάλλος της αθηναϊκής δημοκρατίας και την ισχύ της δημοκρατικής Ρώμης. Αυτός είναι ο σοσιαλισμός.
Οι διαστροφές που ακολούθησαν, στο όνομα του σοσιαλισμού, όπως ο μαρξισμός και η σοσιαλδημοκρατία, αυτό που κατάφεραν δυστυχώς για τους ανθρώπους ήταν τη διάδοση της πολιτικής δεισιδαιμονίας, που ήρθε να αντικαταστήσει την προηγούμενη θρησκευτική δεισιδαιμονία και όχι να ανατρέψει και να απελευθερώσει.
Για αυτό και οι κομμουνιστές παντού απέτυχαν. Για αυτό η σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε αφασία. Για αυτό και ο νεοφιλελευθερισμός παριστάνει τον νικητή.
Για αυτό και η ανθρωπότητα ασφυκτιά σε αδιέξοδο.
Ζητούμενο, λοιπόν, στην εποχή μας -όπως και σε κάθε εποχή- είναι ο σοσιαλισμός, ο κοινωνισμός στα ελληνικά.
Ο κοινωνισμός αγωνίζεται για Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη. Δεν προσπαθεί, όμως, να επιβάλλει τις αξίες του με το ζόρι. Ο σοσιαλισμός – κοινωνισμός αγωνίζεται για ό,τι αγαπά, να ωφελούνται και οι υπόλοιποι είναι απλώς η συνέπεια.
Ο κοινωνισμός είναι η πραγματική αγάπη… Όχι η γενικά και αόριστη αγάπη των θρησκειών. Είναι η αγάπη όμοια με την Αρετή, δηλαδή να ζεις εναρμονισμένος με τους Νόμους της Φύσεως. Και από αυτούς τους Νόμους της Φύσεως εκπορεύονται η Δικαιοσύνη, η Αλληλεγγύη και η Ελευθερία που κηρύττει ο σοσιαλισμός.
Ο σοσιαλισμός είναι ο δύσκολος δρόμος, σε κάθε βήμα, γιατί ζητά από τον άνθρωπο να σταθεί όρθιος και να εναρμονιστεί με το συμπαντικό του περιβάλλον… Ο σοσιαλισμός δεν σε θέλει να μείνεις όπως είσαι, σε θέλει καλύτερο!
Αυτά τα ολίγα περί σοσιαλισμού, τροφή προς σκέψη και φυσικά προς αμφισβήτηση…
Ο Φιλελευθερισμός-καπιταλισμός στην πραγματικότητα γεννήθηκε στα χρόνια της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης……. και όχι ο σοσιαλισμός……ήταν το τέλος της μικρής φεουδοκρατίας και η ανάδειξη του ιδιωτικού καπιταλισμού……..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα περί ισότητας-ελευθερία-αδελφοσύνης κλπ ήταν η μεγαλύτερη απάτη της ανθρώπινης ιστορίας……………..ποτέ δεν υπήρξε ισότητα-ελευθερία-αδελφοσύνη στην ανθρώπινη ιστορία……. απορώ πως δεν το έχετε καταλάβει ακόμα !!!
Ποτέ δεν υπήρξε πραγματικός Σοσιαλισμός-Κομμουνισμός παρά μόνο καπιταλισμός ……..ούτε μάλλον θα υπάρξει…….απλά στην Ρωσία είχαμε κρατικό καπιταλισμό….ενώ στην δύση ιδιωτικό……….
Δυστυχώς ο άνθρωπος ήταν,είναι και θα είναι ένας λύκος για τον συνάνθρωπό του…….που στην πρώτη ευκαιρία θα τον κατασπαράξει………
Dune