ΕΝΑ ΤΡΙΣ ΦΟΡΤΙΟ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ "ΚΟΙΝΟΦΕΛΗ ΙΔΡΥΜΑΤΑ" ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Στο εξωφρενικό ποσό του 1 τρις ευρώ φθάνουν τα κόκκινα δάνεια στην Ευρώπη. Κόκκινα δάνεια θεωρούνται αυτά  που δεν αποπληρώνονται.
 

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΡΡΗ

Το στοιχείο είναι ενδεικτικό του τι συμβαίνει στους ισολογισμούς των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Αυτά τα χρήματα εννοείται ότι αποτελούν μαύρες τρύπες στους ισολογισμούς  και θα λείψουν από τις τράπεζες, που θα πρέπει να τα αντικαταστήσουν μέχρι δεκάρας (αφού πρόκειται για χρήματα που έχουν  κυκλοφορήσει στην αγορά ασχέτως αν τα είχαν οι τράπεζες όταν τα δάνεισαν), και  θα ζητήσουν βέβαια στη συνέχεια να διασωθούν. 

Από ποιους άραγε; Δεν ξέρω αν πάει κάπου το μυαλό σας...
 

Μπορεί λοιπόν εύκολα να προβλέψει κανείς το... 

Τι θα συμβεί στις χώρες της ΕΕ στο επόμενο διάστημα. Ο λογαριασμός του 1 τρις θα μεταφερθεί από τα "κοινωφελή" ιδρύματα στις πλάτες των λαών της Ευρώπης.

Δεν θέλει και πολλή σκέψη για να δει κανείς ότι ο τρόπος "ανάπτυξης" που επιλέχθηκε από τον καπιταλισμό τα τελευταία 20 χρόνια (ήταν φυσιολογική εξέλιξη αφού δεν υπήρχε άλλος δρόμος που να βελτιώνει τόσο τις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου και αυτό διαφημιζόταν μετά μανίας τότε) τώρα αφήνει ερείπια πίσω του.

Θα ξαναπούμε ότι οι τράπεζες είχαν τη δυνατότητα να δανείζουν 20, 30 και 40 φορές ακόμη (π.χ. η γερμανική DB) τα ίδια κεφάλαιά τους με αποτέλεσμα στις σημερινές συνθήκες να είναι όλες χρεοκοπημένες. Το γεγονός ότι στην κορυφή των κόκκινων δανείων βρίσκονται η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία έχει λίγη μόνο σημασία και έχει να κάνει βέβαια με την κρίση που έχει κτυπήσει πρώτα τις χώρες του Νότου.
Είδα σήμερα σε κάποιο οικονομικό σαιτ να γράφεται ότι το κράτος στην Ελλάδα έχει προξενήσει ζημιά 100 δις στις Ελληνικές τράπεζες που είναι αθώες περιστερές!

 Η αλήθεια είναι ακριβώς η αντίθετη. Η καπιταλιστική κρίση του τελευταίου διαστήματος, που είναι πράγματι κρίση συσσώρευσης,  εκδηλώνεται κυρίως ως τραπεζική, εννοώ πως έχει εκεί την αφετηρία της.

Στον τρόπο δηλαδή δανεισμού που έδινε τρελά κέρδη στις τράπεζες (και τους απανταχού Κροίσους μεγαλομετόχους τους καπιταλιστές) αδιαφορώντας για το τι θα γινόταν αν κάπου,  με κάποιο τρόπο, ξεκινούσε μια κρίση που θα έβαζε σε ανησυχία τους διαχειριστές χαρτοφυλακίων.

Όταν αυτό συνέβη με την κρίση ακινήτων στις ΗΠΑ, η συνέχεια ήταν απλώς το ξετύλιγμα του κουβαριού. Οι  τράπεζες που είχαν αρχικά πρόβλημα άρχισαν να ξεπουλάνε άρον άρον στοιχεία από τα χαρτοφυλάκια τους που θεωρούσαν επικίνδυνα με αποτέλεσμα την πρόκληση ντόμινο. Τέτοια ήταν τα κρατικά ομόλογα χωρών με πρώτη την Ελλάδα.

Τώρα οι τράπεζες ζητάνε και τα ρέστα. Σε λίγο να δείτε τι θα ζητήσουν. Την κεφαλή μας επί πίνακι κυριολεκτικά.

giorgossarris.blogspot.gr