ΠΩΣ ΟΙ ΗΠΑ ΕΒΑΛΑΝ ΑΠΟ ΤΟ 1987 ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Το σύνθημα "Η Ελλάδα στους Έλληνες" συγκινεί ακόμη και συναρπάζει, όμως κατόρθωσαν “υπαλληλίσκοι απόγονοι” και ένα ελληνικό (;) πολιτικό προσωπικό ανάξιο των περιστάσεων, να το μεταμορφώσουν σε γραφή και ρήση κενού περιεχομένου. 

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι πατριώτες, όμως στις πολιτικές ηγεσίες και γενικά στο σύστημα εξουσίας βλέπουμε το αντίθετο. Πως και γιατί συμβαίνει αυτό; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα-απορία δικαιούται να την δώσει κάθε Έλληνας, αφού πρώτα ασκήσει έντονη αυτοκριτική. 

Στα πρακτικά της βουλής, τα οποία ακολουθούν, και τα οποία αφορούν τη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στις 6 Απριλίου του 1987, είναι δυνατόν να διαβάσει κανείς, και να κατανοήσει επαρκώς, το πόσο καλά γνώριζαν οι ελληνικές κυβερνήσεις την ύπαρξη του αιγαιακού ελληνικού πετρελαίου, αλλά συγχρόνως και το τι φοβήθηκαν και δεν προχώρησαν στην άντλησή του. Ποιά φοβικά σύνδρομα διακατέχουν αυτό το πολιτικό προσωπικό...

Το οποίο συμπεριφερόμενο ώς «συμπλεγματικό υπαλληλάκι» εμπορικού της δεκαετίας του 30, αδυνατούσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διασφαλίσει τα συμφέροντα του Ελληνικού Έθνους; Ως ερινύες δε, θα τους βασανίζουν, αυτούς τουλάχιστον οι οποίοι είχαν ή έχουν λίγη “τσίπα”. Η συνεδρίαση έγινε το 1987, αλλά είναι σαν να έγινε εχθές. Όποιος διαβάσει τα παρακάτω αποσπάσματα των πρακτικών της Βουλής, θα το θεωρήσει στη κυριολεξία ως μία “προφητεία”. Και όμως, ήταν η “γνώση”, που μέχρι σήμερα, επιμελώς έκρυβε το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, από τους πολίτες αυτής της χώρας. Μάλιστα, το εγκληματικά φερόμενο, ίδιο πολιτικό προσωπικό, σήμερα υιοθετεί την παράδοση της χώρας και την άλωσή της, παραχωρώντας Εθνική κυριαρχία, ξεπουλώντας κάθε εθνική περιουσία και παραδίδοντας τον δημόσιο πλούτο στα χέρια ξένων.

ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Δʼ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)
ΣΥΝΟΔΟΣ Βʼ
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
ΠΡΟΕΔΡΙΑ κ. ΓΙΑΝΝΗ Ν. ΑΛΕΥΡΑ
ΤΟΜΟΣ ΕΚΤΟΣ
Συνεδριάσεις 4Βʼ – ΡΣΤʼ
17 Μαρτίου 1987 – 27 Απριλίου 1987
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΑʼ -  6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1987 , Σελίδα, 5159

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Γιάννης Ν. Αλευράς).

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, χωρίς να θέλω να δημιουργήσω προβλήματα στην όλη διαδικασία, θέλω να γραφεί στα πρακτικά, να διατυπώσω κι εγώ τη διαμαρτυρία μου, διότι ξέρω ότι 4-5 συνάδελφοι, που είναι στην αίθουσα, πιθανώς δεν θα με ακούσουν, λόγω της κόπωσης. Διαμαρτύρομαι, λοιπόν κι εγώ, και ξεκινώ την ομιλία μου τονίζοντας, ότι αυτή δεν θα είναι κάποια ομιλία με συνέχεια, με συγκεκριμένη δομή. Θα αναφερθώ σε 3-4 σημαντικά κατά την άποψη μου ζητήματα, που εν τούτοις και αυτά είναι πτυχές του όλου ζητήματος, το οποίο συζητούμε σήμερα.

Στην αρχή θέλω να αναφερθώ για λίγο στο ιστορικό του θέματος.

Έχει γραφτεί στον ξένο Τύπο, αλλά και στον ελληνικό, ότι γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ʼ60, δηλαδή 2-3-5 χρόνια πριν από το 70, οι Αμερικανοί ολοκλήρωσαν τις έρευνες που έκαναν στην περιοχή μας για τα κοιτάσματα πετρελαίου και επεσήμαναν με τους δορυφόρους τους κοιτάσματα στο Βόρειο Αιγαίο. Ακολούθησε, η χαρτογράφηση αυτών των κοιτασμάτων με βάση τα στοιχεία που συνέλεξαν οι δορυφόροι και στην συνέχεια είχαμε από την πλευρά των Αμερικανών πάντοτε, την επεξεργασία των σχετικών στοιχείων.

Φαίνεται ότι οι Αμερικανοί έβγαλαν τα εξής περίπου συμπεράσματα: Ότι υπάρχουν κατʼ αρχήν κοιτάσματα πετρελαίου, πιθανώς πλούσια, και σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης του 1958, που αναφέρεται στα θέματα της υφαλοκρηπίδας, αλλά και σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης που ρυθμίζει τα ελληνοτουρκικά σύνορα, αυτά τα κοιτάσματα, είναι ελληνικά. Οι εκτιμήσεις που έγιναν θα πρέπει να ήσαν οι εξής:

Με την άντληση των πετρελαίων αυτών από τους ίδιους τους Έλληνες θα προέκυπτε μία ισχυροποίηση της Ελλάδος, ισχυροποίηση οικονομική, πολιτική και στρατιωτική.

Δεύτερο στοιχείο είναι, ότι αυτή η πρώτη εκτίμηση θα μπορούσε να οδηγήσει αργότερα σε μείωση ή και εξάλειψη της επιρροής των Αμερικανών στη Χώρα μας και επομένως θα προέκυπτε μακροπρόθεσμα μία ζημία στα πολιτικοστρατιωτικά, αλλά και οικονομικά συμφέροντα των Η.Π.Α.

Ακολούθησε η χάραξη της πολιτικής, από την πλευρά των Αμερικανών, στο συγκεκριμένο κρίσιμο χώρο του Αιγαίου με βάση αυτά τα δεδομένα. Έχει δημοσιευτεί στον ξένο Τύπο, έχει γραφτεί και έχει συζητηθεί και εδώ στην Ελλάδα, ότι κατά πάσα πιθανότητα, κατά πάσα βεβαιότητα θα έλεγα, οι Αμερικανοί έδωσαν αυτούς τους χάρτες στους Τούρκους, οι οποίοι στη συνέχεια τους δημοσίευσαν ως δικούς τους χάρτες. Είναι φυσικό να ξέρουμε όλοι, ότι οι Τούρκοι δεν είχαν δυνατότητες να βρουν τα πετρέλαια, ούτε φυσικά να φτιάξουν χάρτες, τους οποίους αργότερα δημοσίευσαν.

Αυτή είναι εργασία των Αμερικανών. Υπέδειξαν στη συνέχεια στους Τούρκους να θέσουν τις αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις τους. Από τότε υποστηρίζουν σε κάθε περίπτωση τις διεκδικήσεις αυτές των Τούρκων. Αυτά είναι γνωστά.

Τέλος θα ήθελα να επισημάνω, ότι καθοδηγούν τους Τούρκους στην κλιμάκωση των πιέσεων και στις διάφορες σχετικές μεθοδεύσεις.

Το τελευταίο που μπορούμε να πούμε είναι, ότι οι Αμερικανοί εξοπλίζουν τους Τούρκους με ρυθμούς τους οποίους δεν μπορεί να παρακολουθήσει η Χώρα μας. Οι Αμερικανοί δηλαδή, με απλά λόγια, προτίμησαν αυτή τη συνταγή της ανάμιξης των Τούρκων στις ελληνικές υποθέσεις, επειδή αυτή είναι μία δοκιμασμένη μέθοδος από τους Άγγλους στην Κύπρο και μάλιστα με πολλή επιτυχία. Η άποψη μου είναι, ότι εδώ έχει εφαρμοστεί η κλασική μέθοδος του διαίρει και βασίλευε.

Οι Τούρκοι, όταν θα πήραν αυτά τα στοιχεία, είναι φυσικό να ανησύχησαν, γιατί γνωρίζουν ότι μια Ελλάδα ισχυρή όχι μόνο δεν μπορεί να είναι αντικείμενο εκβιασμών, προκλήσεων και ληστείας, αλλά σύμφωνα και με τους δικούς τους πάγιους φόβους μπορεί αυτό να σημάνει το τέλος των ονείρων τους για μια νέα οθωμανική αυτοκρατορία και για άλλα τέτοια κωμικά πράγματα.

Έχουμε επομένως εδώ να παρατηρήσουμε, ότι αμερικανικά και τουρκικά συμφέροντα συμπίπτουν, και γιʼ αυτό ακριβώς υπάρχει ένα είδος κοινής πολιτικής και στενής συνεργασίας Αμερικανών και Τούρκων, αλλά φυσικά για διαφορετικούς λόγους. Όλες οι ενέργειες των Τούρκων από τότε έχουν ως αίτιο τους πιο πάνω λόγους και είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που αναφέραμε.

Επομένως, από δω και πέρα πρέπει να περιμένουμε ότι θα εξακολουθήσει η ίδια κατάσταση, και δεν πρέπει κανείς Έλληνας να αυταπατάται, ότι μπορεί να υπάρξουν καλές προθέσεις, διάλογος με αποτελέσματα και όλα τα σχετικά. Εκείνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι, ότι χρειάζεται επαγρύπνηση απʼ όλους, ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, διπλωματική επίθεση, διεθνή ερείσματα, ισχυρή οικονομία, ομοψυχία, δραστηριοποίηση όλων των εθνικών δυνάμεων, αποφασιστικότητα και ετοιμότητα για όλα τα ενδεχόμενα και λεπτοί χειρισμοί.

Αυτά αναφέρονται στο παλαιό ιστορικό του θέματος και νομίζω ότι ήταν χρήσιμο να αναφερθούν, για να μπορούμε να έχουμε τη γενική πορεία από παλαιότερα μέχρι σήμερα, γιατί έτσι ερμηνεύονται τα γεγονότα και είμαστε έτοιμοι να κάνουμε σωστές εκτιμήσεις και να πάρουμε σωστές αποφάσεις.

Ένα άλλο σημαντικό θέμα, που πρέπει να αναφέρω, είναι το πρακτικό της Βέρνης. Θυμάστε ότι τον Αύγουστο του 1976 υπήρξε μια συμφωνία των Υπουργών Εξωτερικών Μπίτσιου και Τσαγλαγιανγκίλ που οδήγησε στην Έναρξη ενός ελληνοτουρκικού διαλόγου. Αργότερα στις 2. 11. 76 υπήρξε μια συνάντηση Τζούνη και Μπριγκέλ και απʼ αυτή προέκυψε το πρακτικό της Βέρνης, που υπεγράφη στις 11 Νοεμβρίου. Το περιεχόμενο, ήταν δέσμευση και από τις δύο πλευρές για αποφυγή προκλήσεων στο χώρο του Αιγαίου κατά τη διάρκεια του διαλόγου....

ΑΕGEANTIMES