ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΣοσιαΛΗΣΤΕΣ ή... βαρβαρότητα!!! Με αφορμή τις επικείμενες εκλογές στη Γαλλία, ακούγεται από ολοένα και περισσότερες πλευρές (σ.σ.: ορισμένες μάλιστα συστήνονται και ως «αντισυστημικές»...) ότι τη «λύση» στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαοί της Ευρώπης από τις πολιτικές της λιτότητας, θα τη φέρουν οι... «σοσιαλιστές».

του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Ως εκ τούτου, θέλουν να μας παρουσιάσουν ως... επίκαιρο το ίδιο εκείνο ρυτιδιασμένο και σκουριασμένο «δίλημμα»:  «Κεντροαριστερά» ή «κεντροδεξιά»;...

Στις παρούσες συνθήκες αυτοί που επαναφέρουν το ίδιο σκοροφαγωμένο «δίλημμα», πέρα από το ποιον καθεστωτικό κομματικό στρατό υπηρετούν, εκείνο που βασικά και εξ αντικειμένου έρχονται να καλλιεργήσουν είναι την απάτη περί  «κακού» και «καλού» καπιταλισμού.

Και ποιος είναι ο «καλός» καπιταλισμός; Μα, φυσικά, εκείνος ο καπιταλισμός που έχει τον «καλό» διαχειριστή, εν προκειμένω τον σοσιαλδημοκράτη διαχειριστή.

Πρόκειται για το ίδιο ξεθωριασμένο παραμύθι που ειδικά ο ελληνικός λαός το έχει δει με τη μορφή «διλήμματος» να επανέρχεται με άπειρες παραλλαγές που, μεταξύ άλλων, περιλάμβαναν από τη διαμάχη του «φωτός» με το «σκότος» μέχρι τη διαπάλη της «δεξιάς» με την «αντι-δεξιά».

Απομένει, επομένως, όσοι υποστηρίζουν την παραπάνω άποψη, να μας εξηγήσουν:

Στην Ισπανία, ο Θαπατέρο που μόλις λίγες μέρες πριν αποχωρήσει από την πρωθυπουργία έβαλε την υπογραφή του στο πιο επαχθές πρόγραμμα λιτότητας κατά του ισπανικού λαού, «σοσιαλιστής» δεν είναι;..

Ο Σόκρατες που λίγες μέρες πριν από τις εκλογές στην Πορτογαλία συνυπέγραψε με τον νυν πρωθυπουργό της Πορτογαλίας, τον Κοέλιο, ότι όποιος κι αν εκλέγετο θα εφάρμοζε - όπως και εφαρμόζει - την πολιτική του εκεί μνημονίου, «σοσιαλιστής» δεν είναι;

Το έτερο σκέλος της συγκυβέρνησης της Ιρλανδίας, που συνομολόγησε το μνημόνιο, οι σοσιαλδημοκράτες δεν ήταν; Η παρούσα συγκυβέρνηση που εφαρμόζει το μνημόνιο, σύμπραξη της κεντροδεξιάς με το «κεντροαριστερό» Εργατικό Κόμμα δεν είναι;

Στην Ελλάδα, των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων, των εφαρμοστικών και των χαρατσιών, οι επικεφαλής της λαίλαπας και της λεηλασίας, το ΠΑΣΟΚ και οι δικοί μας «σοσιαλιστές» δεν είναι; Αυτοί, δηλαδή, που έχουν συνάψει κυβερνητική κολεγιά με τη ΝΔ υπό τον τραπεζίτη Παπαδήμο...

Στη Γερμανία, η υπερδεκαετής λιτότητα «έργο» του «κοκκινοπράσινου» συνασπισμού των σοσιαλδημοκρατών του Σρέντερ και των Πράσινων δεν είναι; Η κ. Μέρκελ καγκελάριος της συγκυβέρνησης του «μεγάλου συνασπισμού» με τους σοσιαλδημοκράτες δεν ανεδείχθη;

Στην Ιταλία, το Δημοκρατικό Κόμμα που έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης και στηρίζει τον... τεχνοκράτη Μόντι, το κόμμα της «κεντροαριστεράς» δεν είναι;

Επίσης:

Τη δεκαετία του '90, την πολιτική της Συνθήκης του Μάαστριχτ, την πολιτική δηλαδή της ελεύθερης κίνησης του κεφαλαίου που αποτελεί λίπασμα για την εκδήλωση της κρίσης υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου, οι 13 στις 15 τότε χώρες της ΕΕ που την εφάρμοζαν, κυβερνήσεις της «κεντροαριστεράς» δεν ήταν;

Την πολιτική της ΟΝΕ και του ευρώ, που σήμερα πήρε τη μορφή ακόμα και της «συνταγματοποίησης» της λιτότητας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μέσω της ρήτρας (!) απαγόρευσης των ελλειμμάτων, οι «κεντροαριστεροί» της ΕΕ δεν την καθόρισαν;

Σημερα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αυτή η... δημοκρατική θεραπαινίδα της «νεοφιλελεύθερης» Κομισιόν, από το σοσιαλδημοκράτη Σουλτς δεν προεδρεύεται;

Εν κατακλείδι, το παραμύθι της «κακής» κεντροδεξιάς και της «καλής» κεντροαριστεράς, των «κακών» νεοφιλελεύθερων και των «καλών» σοσιαλδημοκρατών, φαίνεται ότι έχει ακόμα πέραση.

Αλλά μόνο στο μυαλό ορισμένων εγχώριων διακινητών του.

Οι οποίοι θα πρέπει να βρίσκονται σε πολύ θλιβερή θέση, όταν σε τούτες μάλιστα τις εποχές, τις εποχές της ΠΑΣΟΚΟΝεοδημοκρατικής συγκυβέρνησης, αναγκάζονται να καταφεύγουν σε τέτοιους - αυταπόδεικτα αστείους - ισχυρισμούς.