ΣΤΗΝΟΥΝ ΔΟΚΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΦΕΛΕΙΣ... ΣΤΟΧΟΣ: ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ

Όλα τούτα τα ελεγχόμενα δημιουργήματα της αντιμνημονιακής φαμφάρας, δεν αποτελούν παρά μονάχα πρόθυμα και υποταγμένα πολιτικά μορφώματα, μασκαρεμένα με μια ψευδεπίγραφη δημοφιλία και εντεταλμένα να χρησιμεύσουν ως δόκανο για τους αφελείς από τους χορογράφους που επιδιώκουν μια κοινωνία χειραγωγούμενη, καθηλωμένη μα πάνω απ όλα πολιτικά ακίνδυνη για τους στρατηγικούς τους σχεδιασμούς.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Στο λεξιλόγιο της κατευθυνόμενης μαζικής πολιτικής χειραγώγησης, τρείς είναι οι λέξεις που έχουν την τιμητική τους. α) Δημοσκοπήσεις, β) Αντιμνημονιακό μέτωπο και γ) Εκλογές.

Φαινομενικά δείχνουν να έχουν μια σχετική αυτοτέλεια και μια αυτοτελή δυναμική ως προς το νοηματικό τους φορτίο. Επί της ουσίας όμως αλληλοσυμπληρώνονται σε μια απόλυτα χορογραφημένη συνεργασία που έχει ένα στόχο τριπλό:

α) Να εμβολίσουν την πολιτική σκέψη της κοινωνίας, πλασάροντάς της συγκεκριμένης ταυτότητας διεξόδους – αυταπάτες.

β) Να χαλιναγωγήσουν την πολιτική δράση της κοινωνίας, προσφέροντάς της διαχειρίσιμες (από τους χορογράφους) εναλλακτικές πολιτικές επιλογές. Και…

γ) Να τροφοδοτήσουν μια ομιχλώδη ασπίδα που να καθιστά αόριστη και ασαφή τη μοναδική πραγματική διέξοδο, που δεν είναι άλλη από την ασυμβίβαστη εξέγερσή της...

Ποια είναι η κυρίαρχη επιδίωξη???

Το μείγμα των υλικών σ αυτή την πολιτική – στρατηγική τους επιδίωξη, συνίσταται και αποσκοπεί στο πλασάρισμα της εξής εν πολλοίς κυρίαρχης συλλογιστικής.

«Τιμωρείστε εκλογικά αυτούς που διέψευσαν τις προσδοκίες σας… Γίνετε «πρωταγωνιστές» των εξελίξεων επιβάλλοντας συμμαχικές πολιτικές λύσεις τιμωρώντας εκείνους που συμπεριφέρθηκαν με αλαζονεία και έπαρση κατά το παρελθόν… Και εκτονώστε τη μαχητικότητα και την οργή σας σε καρικατούρες πολιτικών αλλαγών με «αντιμνημονιακή» φυσιογνωμία.»

Τι επιδιώκουν μέσα από αυτή τη συλλογιστική???

Την εκτόνωση οργής και αιτημάτων σε μια ελεγχόμενη εξέλιξη που θα αποσκοπεί δια της μεθόδου του Χότζα, να απαλύνει ορισμένες από τις εκδηλώσεις μιας ολέθριας πολιτικής και μαζί μ αυτό να απαλύνει και τον καημό της καταδυναστευόμενης κοινωνίας.

Στα πλαίσια αυτής της ελεγχόμενης διαχείρισης, αυτό που περισσεύει είναι η προθυμία των χορογράφων να θυσιάσουν τα απολύτως ξεφωνημένα πολιτικά τους ανδρείκελα, αντικαθιστώντας τα με ανδρείκελα «νέας κοπής» - περισσότερο δημοφιλή – προκειμένου να μη θυσιάσουν τίποτε από την ουσία των εφαρμοζόμενων πολιτικών τους.

Έτσι, η κοινωνία θα έχει καταστεί συμμέτοχος των «αλλαγών», και μέσω αυτής της «συμμετοχής» της, θα την καταστήσουν ουσιαστικά συνένοχο στον ευνουχισμό και την καταστροφή της.

Γι αυτό και το πρώτο πολιτικό συμπέρασμα είναι πως, όλα τούτα τα ελεγχόμενα δημιουργήματα της αντιμνημονιακής φαμφάρας, δεν αποτελούν παρά μονάχα πρόθυμα και υποταγμένα πολιτικά μορφώματα μασκαρεμένα με μια ψευδεπίγραφη δημοφιλία, εντεταλμένα να χρησιμεύσουν ως δόκανο για τους αφελείς από τους χορογράφους που επιδιώκουν μια κοινωνία χειραγωγούμενη, καθηλωμένη μα πάνω απ όλα πολιτικά ακίνδυνη για τους στρατηγικούς τους σχεδιασμούς.

Που βρίσκεται η λύση???

Σε συνθήκες γενικευμένης πολιτικής επίθεσης που αποσκοπεί στην ανασύνταξη ενός πολιτικού συστήματος το οποίο ασφυκτιά μέσα στα εγγενή αδιέξοδά του, αυτό που επιδιώκεται είναι η πολιτική και θεσμική του αναθωράκιση και αναδόμηση, με στόχο τη διασφάλιση της απρόσκοπτης συνέχισης των  κυρίαρχων πολιτικών του επιλογών.

Σε αυτές επομένως τις συνθήκες, η μοναδική πραγματική διέξοδος, δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στην καθολική εξέγερση της κοινωνίας στη βάση ενός προγράμματος επιδιώξεων που δε αποσκοπεί στο ρετουσάρισμα αλλά στη συθέμελη ανατροπή του.

Αυτή η κοινωνία, οφείλει και πρέπει να αντιπαραθέσει τη δική της φωνή απέναντι στις φωνές των σειρήνων που επιχειρούν να τη σαγηνεύσουν με γλυκανάλατη συνθηματολογία. και αυτή φωνή οφείλει να είναι σαφής και ξεκάθαρη.

Θα την καλούν να ανατρέψει ανδρείκελα…

Οφείλει όμως να ανατρέψει κυρίαρχες πολιτικές επιλογές, διότι διαφορετικά θα αντικαταστήσει τα ξεφωνημένα ανδρείκελα με καινούρια.

Θα την καλούν να τιμωρήσει πολιτικούς εγκληματίες…

Οφείλει όμως να ανατρέψει την βάση των εγκληματικών πολιτικών που τους γέννησαν, αν δε θέλει να συνεχίσουν να αναπαράγονται σε βάρος της αντίστοιχοι πολιτικοί εγκληματίες και στο μέλλον.

Θα την καλέσουν να αποδειχθεί τελικά μεγαλόθυμη απέναντι σε όλους εκείνους που ασέλγησαν σε βάρος της καθημερινότητας και της αξιοπρέπειάς της…

Οφείλει όμως να αναγορευθεί σε ανελέητο τιμωρό, καταδεικνύοντας έτσι την αποφασιστικότητά της να μην ανεχθεί ανάλογα φαινόμενα στο μέλλον.

Και μέσα από αυτή την αποφασιστικότητα… Και υπό το πρίσμα μιας απόλυτα στοχευμένης πολιτικής νηφαλιότητας… Οφείλει να αναδείξει τους ηγέτες, όχι του συμβιβασμού, αλλά του ασυμβίβαστου ξεσηκωμού της.

Εκείνους που δε θα δημαγωγήσουν ελεγχόμενα καταγγέλλοντας πολιτικά ανδρείκελα, αλλά θα είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στην ανατροπή των κυρίαρχων πολιτικών προκειμένου να μπει ο τόπος σε μια πραγματικά διαφορετική πορεία.

Το δεύτερο πολιτικό συμπέρασμα λοιπόν, είναι πως λύση βιώσιμη, ουσιαστική, διαχρονική και εποικοδομητικά επιθετική, δεν μπορεί να υπάρξει ρετουσάροντας τη σαπίλα και τα πολιτικά της υλικά.

Λύση θα υπάρξει μόνο με στοχευμένη πολιτική εξέγερση που θα την ανατρέψει οριστικά και θα αλλάξει τους όρους και τη θέση των πρωταγωνιστών στο πολιτικό παιχνίδι.