Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΤΑΡΡΕΙ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Τραβάνε τα μαλλιά τους οι Γερμανοί με τη στάση των βασικών υποψηφίων για την προεδρία της Γαλλίας απέναντι στην ΕΕ. Εξω φρενών έχουν γίνει στο Βερολίνο. 

του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Ο σοσιαλιστής υποψήφιος Φρανσουά Ολάντ επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία ότι αν εκλεγεί πρόεδρος, πράγμα πιθανότατο, θα απαιτήσει επαναδιαπραγμάτευση του Δημοσιονομικού Συμφώνου (αυτού που καθορίζει ως ανώτατο όριο του ελλείμματος σε όλες τις χώρες της ΕΕ το... 0,5%!), ένα σύμφωνο το οποίο συνομολόγησαν 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των χωρών της ΕΕ μόλις στις 2 Μαρτίου.

Η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, το ποσοστό της οποίας αναμένεται να κυμανθεί μεταξύ του 15% και του 20% των ψήφων, κατεβαίνει στις προεδρικές εκλογές με κύριο σύνθημά της την αποχώρηση της Γαλλίας από το... ευρώ!

Το τελειωτικό χτύπημα όμως για τη γερμανική κυβέρνηση και τη γερμανική ελίτ ήρθε από τον εν ενεργεία πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί. Θέλοντας και αυτός να συμπλεύσει με το επικρατούν κλίμα στις διαθέσεις των Γάλλων ψηφοφόρων, στην πανηγυρική ομιλία του στις 11 Μαρτίου με την οποία κήρυξε την έναρξη της προεκλογικής του εκστρατείας ζήτησε την επαναδιαπραγμάτευση της συνθήκης του Σένγκεν που επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση ατόμων σε όλες τις χώρες που την έχουν υπογράψει και απείλησε με αναστολή της συμμετοχής της Γαλλίας σε αυτήν!..

Εκανε κι άλλο «έγκλημα καθοσίωσης» στα μάτια των Γερμανών ο Σαρκοζί. Στις αρχές του χρόνου είχε παρακαλέσει την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ να του συμπαρασταθεί στην προσπάθειά του να επανεκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας, συμμετέχοντας σε κάποιες σημαντικές προεκλογικές συγκεντρώσεις του. Η Μέρκελ συναίνεσε ευχαρίστως και πραγματικά στις 6 Φεβρουαρίου εξέφρασε δημοσίως την υποστήριξή της στον ομοϊδεάτη της Σαρκοζί, ενώ παράλληλα απέρριψε αίτημα του σοσιαλιστή υποψήφιου Φρανσουά Ολάντ να έχει κάποια συνάντηση μαζί της.

Οι δημοσκοπήσεις όμως έδειξαν ότι το να εμφανίζεται ο Σαρκοζί ως ο υποψήφιος πρόεδρος που εμπιστεύονται οι Γερμανοί του προκαλούσε ζημιά και μάλιστα μεγάλη και όχι όφελος, όπως υπολόγιζε. Ετσι ο δεξιός Γάλλος πρόεδρος άλλαξε ριζικά γραμμή. Στις 14 Μαρτίου αποποιήθηκε δημοσίως κάθε κοινή προεκλογική εμφάνιση με τη Μέρκελ, δηλώνοντας ότι «η προεκλογική εκστρατεία είναι αποκλειστική υπόθεση των Γάλλων».

«Η καγκελάριος είναι εξοργισμένη με τη συμπεριφορά του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί» γράφει το γερμανικό περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ» στο τεύχος που κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα. «Μόλις η Μέρκελ έμαθε για την ανάκληση της πρόσκλησης (σ.σ.: να μιλήσει σε προεκλογικές συγκεντρώσεις του Σαρκοζί) έβριζε τον απρόβλεπτο χαρακτήρα του Γάλλου ενώπιον εμπίστων της» προσθέτει το γερμανικό περιοδικό.

«Η Ανγκελα Μέρκελ είναι προσβεβλημένη που δεν την προσκάλεσε ούτε σε μια προεκλογική συγκέντρωση του ο Σαρκοζί» τιτλοφορούσε σχετικό ρεπορτάζ και η γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ».

Το σοβαρό πολιτικό θέμα όμως δεν είναι η ψύχρανση των σχέσεων Μέρκελ - Σαρκοζί. Αυτό που έχει πολύ μεγαλύτερο πολιτικό βάρος είναι το γεγονός ότι ο Γάλλος πρόεδρος δεν τολμάει να εμφανίσει δίπλα του τη Γερμανίδα καγκελάριο για να μην καταποντιστεί στις εκλογές. Αυτό σημαίνει ότι η υποβόσκουσα δυσφορία του γαλλικού λαού κατά της Γερμανίας και της γερμανοκρατούμενης ΕΕ έχει προσλάβει πολύ μεγάλες διαστάσεις.

«Η στάση των υποψηφίων στις προεδρικές εκλογές αποπροσανατολίζει τις Βρυξέλλες. Οι ευρωπαϊκοί κύκλοι αναρωτιούνται ποια μύγα τσίμπησε τους Γάλλους πολιτικούς» αναφέρει στους τίτλους άλλου ρεπορτάζ της η γαλλική «Μοντ».

Η οπτική αυτή γωνία τοποθετεί τα πράγματα ανάποδα. Δεν είναι οι Γάλλοι πολιτικοί που πρωτοστάτησαν σε αυτή την αντι-ΕΕ στροφή της προεκλογικής εκστρατείας. Αντιθέτως, με πρωτεργάτη τον Σαρκοζί, ο οποίος αρχικά επιχείρησε να βασίσει την καμπάνια του στη μίμηση του «γερμανικού μοντέλου», οι Γάλλοι πολιτικοί προσπάθησαν να προβάλουν την εικόνα της «γερμανογαλλικής Ευρώπης».

Μόνο όταν διαπίστωσαν την εντονότατη δυσαρέσκεια των Γάλλων ψηφοφόρων για την πορεία της ευρωπαϊκής οικοδόμησης άλλαξαν στάση και αρνούνται θεμελιώδεις πυλώνες της ΕΕ για να επιβιώσουν πολιτικά.

Σοσιαλιστές
Με απομόνωση τους απειλεί το Βερολίνο

ΕΦΡΙΞΕ η δεξιά γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» με τα όσα ακούει από τους Γάλλους. «Μπορεί η Γαλλία να επιτρέψει στον εαυτό της έναν ευρωπαϊκό μοναχικό δρόμο, σαν αυτόν που βάζει ως προοπτική ο Ολάντ με την «αναπτυξιακή πολιτική» του;» έγραφε σε ανάλυσή της στο φύλλο της Κυριακής και συνέχιζε: «Ο σοσιαλιστής υποσχέθηκε στους Γάλλους να ενδυναμώσει τον δημόσιο τομέα. Να δημιουργήσει 50.000 νέες θέσεις στα σχολεία, να δημιουργήσει στον δημόσιο τομέα 150.000 «θέσεις εργασίας του μέλλοντος» για νεοεισερχόμενους στον επαγγελματικό βίο, να δημιουργήσει 5.000 θέσεις στη δικαιοσύνη, τη χωροφυλακή και την αστυνομία. Δεν μιλάει καθόλου για περικοπές δαπανών, θέλει να γεμίσει τα κρατικά ταμεία με αυξήσεις φόρων, αρνείται κάθε φρένο στο δημόσιο χρέος».

ΕΘΝΟΣ