Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ

Η σωτηρία της πατρίδας, δε θα προκύψει μέσα από τις δικές τους βρώμικες διαδρομές. Κι αυτό το ξέρουν καλά αυτοί που σήμερα θριαμβολογούν για την υποτιθέμενη πετυχεσσά του περιβόητου PSI.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Και όσο αυτή η θριαμβολογία γνωρίζει την κορύφωσή της, τόσο πίσω από της σκόνη που σηκώνουν σκόπιμα οι εντεταλμένοι προπαγανδιστές, τα βρώμικα επιτελεία τους συνεχίζουν να συνωμοτούν ανεμπόδιστα για το στραγγάλισμα και του τελευταίου ίχνους αξιοπρέπειας του παρατημένου στο έλεός τους Έλληνα πολίτη.

Την πολυδιαφημισμένη «οικονομική βοήθεια» την καταγράφουν ως δυσβάσταχτη υποχρέωση στις πλάτες ακόμη των αγέννητων εγγονών μας.

Το ρευστό χρήμα όμως, πιστώνεται ως επιβράβευση στα θησαυροφυλάκια των τραπεζιτών, επειδή συνόδευσαν τις κοινωνικές αποταμιεύσεις στον μπαρμπέρη – Προκρούστη που όλα τα σφάζει στο όνομα των ισχυρών.

Ας τολμήσουμε να δούμε την κραυγαλέα αντίθεση των ημερών, για να συνειδητοποιήσουμε μέσα απ αυτήν καλύτερα το χαρακτήρα αυτού του κράτους...

Με πρόσχημα τη μη κατάρρευση, οι τράπεζες θα επιδοτηθούν άμεσα για τη συμμετοχή τους στην …κουρευτική διαδικασία. Δηλαδή θα επιδοτηθεί - στο όνομα πάντα της μη κατάρρευσης – το δικαίωμά τους να εισπράττουν τοκογλυφικά επιτόκια της τάξης του 15% στα δάνεια και τις χορηγήσεις, την ίδια στιγμή που «χαρίζουν» το αστρονομικό ποσό του 0,2% στις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών... ΤΡΑΓΙΚΟ???

Στον αντίποδα τώρα – και πάντα μέσα στα πλαίσια της πατριδοσωτήριας πολιτικής των συγκυβερνητών και συνενόχων – οι αδίστακτοι δολοφόνοι της προσωπικής αξιοπρέπειας απλώνουν το βρώμικο χέρι τους (με συνενόχους και πάλι τις τράπεζες – στους μισθούς και τις συντάξεις των πολιτών που ήδη καταληστεύθηκαν, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ντε – φάκτο αφαίμαξη (είσπραξη το ονομάζουν) των κατοχικών χαρατσιών που επέβαλαν στην κοινωνία η οποία αδυνατεί πλέον να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις βιοποριστικές ανάγκες της... ΜΑΓΙΚΟ???

Να θυμίσουμε τώρα και το αυτονόητο???

Σ αυτό τον ρημαγμένο τόπο, μισθούς και συντάξεις δεν εισπράττουν οι Βαρδινογιανναίοι της κοινωνίας μας, και το μίνιμουμ όριο των 1000 ευρώ που σκοπεύουν να αφήσουν στις ρημαγμένες καταθέσεις, δεν είναι το υπόλοιπο που θα καθορίσει το βιοπορισμό των Λάτσηδων αυτής της πατρίδας.

Δεν αμείβονται όλοι αυτοί με τον κατώτατο μισθό που οδήγησαν στο κρεβάτι του Προκρούστη.

Μιλάμε λοιπόν για ένα ανελέητο πογκρόμ με στόχο το φτωχό μεροκαματιάρη και τον μικροεπαγγελματία που χρεοκοπεί καθημερινά, υπό το βάρος των δυσεκπλήρωτων υποχρεώσεών του.

Μιλάμε επομένως για μια πολιτική κατάφορα ταξική, και για μια πολιτική αλητεία που έχει επιλέξει με ποιους θα πορευτεί στη «σωσμένη» πατρίδα, και ποιους θα στείλει στον Καιάδα του κοινωνικού αφανισμού.

Όποιος λοιπόν αυτή την αλήθεια θέλει να την προσπερνά και πολύ περισσότερο να την απαξιώνει, δεν ασκεί πολιτική αντιπολίτευση αλλά πολιτική λαθροχειρία.

Επιχειρεί να αναδείξει δημοφιλή συνθήματα με στόχο την προσωπική του πολιτική ανέλιξη, αλλά ξορκίζει συστηματικά και ενσυνείδητα το σημείο κλειδί γύρω από το οποίο θα πρέπει να ορθωθεί ένα αποφασιστικό και πολιτικά στοχευμένο κίνημα πραγματικής αντίστασης που ΚΑΙ πραγματικά θα σαρώσει ΚΑΙ αποφασιστικά θα ανατρέψει τα κυρίαρχα συμφέροντα και την πολιτική τους καβάτζα.

ΤΑΞΙΚΟ ή ΕΘΝΙΚΟ???

Πρόκειται για ένα δίλημμα αυθαίρετο και σκόπιμα κατασκευασμένο. Και η επίκλησή του δε συνιστά ΟΥΤΕ τεκμήριο πολιτικής ή άλλης συνέπειας, ΟΥΤΕ φυσικά μέτρο της επαναστατικότητας ή της φιλοπατρίας κανενός.

Η κατευθυνόμενη επίκλησή του συνιστά αποκλειστικά και μόνο εκδήλωση μιας κοντόφθαλμης προσέγγισης της πολιτικής πραγματικότητας, και φυσικά μέτρο τόσο της βλακείας όσο και της πολιτικής ανευθυνότητας των θλιβερών του εμπνευστών.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που οι χορογράφοι αυτής της εφιαλτικής πολιτικής, συνδύασαν τον ταξικό χαρακτήρα της επίθεσής τους, με ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος του αξιακού συστήματος της Ελληνικής εθνικής συνείδησης, και μάλιστα με μια επίθεση πολυεπίπεδη και σχεδιασμένη άψογα μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια.

Δε θα καταπιαστούμε με αναλυτικά παραδείγματα για να αποδείξουμε των ισχυρισμών μας το αληθές.

Θα επισημάνουμε απλώς ότι οι Ρεπούσηδες, οι Δραγώνες και οι λοιποί αστέρες του εθνομηδενισμού, δεν εμφανίστηκαν στο πολιτικό στερέωμα (μαζί με τα εφιαλτικά οικονομικά κ.ά μέτρα) για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των Βαρδινογιάννηδων, αλλά για να δηλητηριάσουν την ψυχή της νέας γενιάς.

Η εντεταλμένη της BILDERBERG, δεν επιχείρησε μονάχα να βάλει ταξική σφραγίδα στη μόρφωση. Αυτό που πρωτίστως τροχιοδρόμησε ήταν επί της ουσίας τον αφελληνισμό της.

Η διαχείριση των εθνικών θεμάτων και ο ενδοτισμός που την επισφράγισε, δεν είχε αποκλειστικά και μόνο ταξικές αναφορές προκειμένου να εξυπηρετήσει ομάδα ισχυρών γεωπολιτικών συμφερόντων. Αυτό που κυρίως τη χαρακτήρισε αυτή τη διαχείριση, ήταν η ρευστότητα στην εθνική συνείδηση των εντεταλμένων διαχειριστών.

Το Σύνταγμα, η εθνική κυριαρχία, η εθνική αξιοπρέπεια, η εθνική ταυτότητα, ακόμη και η ίδια η Ελληνική σημαία, δεν αποδυναμώνονται ως αξίες γιατί με αυτά αποδυναμωμένα θα κερδίσουν περισσότερα κάποιοι ντόπιοι ή ξένοι Βαρδινογιανναίοι.

Αλλά γιατί κάποιοι θέλουν τσακισμένη την εθνική περηφάνια αυτού του λαού, νερωμένη την εθνική του αξιοπρέπεια, στραπατσαρισμένη την εθνική του συνείδηση, αποχαρακτηρισμένη την εθνική του ταυτότητα, προσκυνημένη την εθνική του φωνή.

Οι ξεφτισμένες εθνικές προτεραιότητες και ιεραρχήσεις, στρώνουν το κόκκινο χαλί για να διαβεί ανώδυνα το άρμα της παγκόσμιας διακυβέρνησης που μέσα από τη διεθνική σούπα έχει τη δυνατότητα και τους μηχανισμούς να καταδυναστεύει τους λαούς και να χαράξει τη δική του γεωπολιτική στον πλανήτη.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μπροστά σ αυτή την ολομέτωπη επίθεση, αυτό το κατευθυνόμενο διαχωριστικό τείχος ανάμεσα στο ταξικό και το εθνικό, δεν παροπλίζει απλά την Ελληνική κοινωνία απέναντι στη μεγαλύτερη ίσως πρόκληση της ιστορίας της.

Το μεγάλο έγκλημα όσων το συντηρούν, είναι ότι δηλητηριάζει την ψυχή της με αντιπαραθέσεις επίπλαστες, και από αυτή την κατάσταση οι μοναδικοί ωφελημένοι είναι οι χορογράφοι της δυστυχίας του λαού μας.

Η λαχτάρα του Ελληνικού λαού για την ανάκτηση της εθνικής του αξιοπρέπειας και των διαχρονικών της αξιών, δεν αντιπαρατίθεται, αντίθετα οφείλει να συνδυάζεται με την ανειρήνευτη ταξική του πάλη για τη δρομολόγηση πολιτικών που θα αλλάξουν άρδην τα κοινωνικά δεδομένα στον τόπο μας.

Η πρωτογενής εθνική ιδεολογία του Ελληνικού λαού – όπως βεβαίως και του κάθε λαού – δε συνιστά εμπόδιο στην ταξική του πάλη. Όπως επίσης και η ανειρήνευτη ταξική πάλη σε μια κοινωνία με αντιπαρατιθέμενα συμφέροντα ανάμεσα στη φτώχεια και τη δικτατορία των ισχυρών, ενδυναμώνεται εμβαπτιζόμενη σε λογικές εθνικής πολιτικής, κόντρα και ενάντια στον ψευδεπίγραφο διεθνισμό του κεφαλαίου που πραγματικά δεν έχει πατρίδα γιατί ποτέ δεν την αγάπησε και πάντα τη χρησιμοποιούσε ως εμπόρευμα για την ανεξέλεγκτη κερδοφορία του.

Γιατί σε πείσμα όλων αυτών, οι εργαζόμενοι…

ΚΑΙ έχουν πατρίδα,

ΚΑΙ ξέρουν να την αγαπούν,

ΚΑΙ πρώτοι αυτοί και μόνο αυτοί ματώνουν όταν κινδυνεύει,

ΚΑΙ τιμώντας τη δική τους σημαία, τη δική τους πατρίδα και τη δική τους εθνική αξιοπρέπεια, ξέρουν να είναι και διεθνικά αλληλέγγυοι απέναντι σε άλλους λαούς, για τις δικές τους πατρίδες, στους δικούς τους αγώνες και για δημοκρατία, και για κοινωνική αλλά και για εθνική απελευθέρωση.

Σ αυτόν τον αγώνα λοιπόν που δε θυσιάζεται μονάχα το μεροκάματο, αλλά παράλληλα μ αυτό υποθηκεύεται και η ίδια η πατρίδα μας στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των ισχυρών της γης, ο αγώνας για κοινωνική αλλαγή βαδίζει χέρι - χέρι με τον αγώνα για εθνική απελευθέρωση…

Συνεργάζονται… αλληλοσυμπληρώνονται… ταυτίζονται μεταξύ τους… και μόνο όσοι επιβουλεύονται το μέλλον αυτού του τόπου βγαίνουν ωφελημένοι από την πλασματική αντιπαράθεση του ταξικού με το εθνικό και το αντίστροφο…