Ο απίθανος κ. Καζάκης - Κρεσέντο πολιτικής ρηχότητας ή επικίνδυνη πολιτική νεοπλασία;

Ας μιλήσουμε λοιπόν με ονοματεπώνυμα. Αρκετή ασυλία σιωπής δόθηκε στους καιροσκόπους της πολιτικής πασαρέλας, που δυστυχώς δεν δίστασαν να καταχραστούν αυτή την ασυλία, πότε μετατρέποντας εαυτούς σε πλυντήρια του χρυσαυγίτικου "πατριωτισμού", και πότε βιάζοντας δολίως την αλήθεια, επιδιώκοντας να ευνουχίσουν τα αγνά πατριωτικά συναισθήματα και το αγωνιστικό φρόνημα των ανθρώπων...

Θα μιλήσουμε με ονοματεπώνυμα, όχι μονάχα γιατί το υποσχεθήκαμε με δέσμευση πολιτική, αλλά κυρίως γιατί η αλήθεια και η προσωποποιημένη κατάδειξη των δόλιων και πεμπτοφαλαγγίτικων πολιτικών συμπεριφορών, είναι το ασφαλέστερο υλικό για να οργανώσει η κοινωνία ισχυρές, αυθεντικές και αποτελεσματικές άμυνες, απέναντι στην ύπουλη και αποπροσανατολιστική επίθεση που δέχεται, με στόχο την απογοήτευση και εν τέλει τον απόλυτο παροπλισμό της.

Τα δεκανίκια αυτής της επίθεσης, θα πρέπει να καταδειχτούν, να στιγματιστούν, να περιθωριοποιηθούν και εν τέλει να απομονωθούν και να αφανιστούν από το πολιτικό στερέωμα, ακριβώς επειδή αποτελούν επικίνδυνη και καταστροφική πολιτική νεοπλασία.

Ο πολλά βαρύς «ηγέτης» του εαυτού του, ο πληθωρικός φαφλατάς της ακατάσχετης φλυαρίας, που διαπρέπει ταυτόχρονα και ως αντιπροσωπευτικός ορισμός της απόλυτης κενότητας στη...
σοβαρή των γεγονότων πολιτική προσέγγιση, αφού οδήγησε σε πλήρη διάλυση το ίδιο του το κόμμα, αποφάσισε να επιδοθεί σε ανεπίτρεπτα παιχνίδια μυθομανούς λαθροχειρίας, αυτή τη φορά ασχολούμενος και με τον εθνισμό των πολιτών. 

Σωστά καταλάβατε... Μιλάμε για τον απίθανο κ. Καζάκη... Μιλάμε για τον "ογκόλιθο" της πολιτικής σκέψης, ο οποίος μετά από αλλεπάλληλες γκέλες ανάμεσα στο καρφί και στο πέταλο, μεγαλούργησε διαπρέποντας σε έναν υπέροχο και μοναδικό –κατά δικό του- συνδυασμό, με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από το Σκοπιανό...

Πρώτα έκρινε πως έπρεπε να αφορίσει το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, διότι δεν βρήκε τον τρόπο να συμπεριλάβει στην ατζέντα του (το συλλαλητήριο), όλα όσα ξεχείλιζαν από το περισπούδαστο μυαλό του κ. Καζάκη. Προφανώς η αντιμετώπιση θα ήταν διαφορετική εάν του είχαν προσφέρει μια θέση στο πάνθεον των ομιλητών, αλλά αυτό ας μην το κάνουμε θέμα. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο κ. Καζάκης απεχθάνεται τη δημοσιότητα και κυρίως την αυτοπροβολή...

Στη συνέχεια, και αφού δεν έπεισε ούτε τα ίδια του τα μέλη για την ευθυκρισία και την επάρκεια της πολιτικής του προσέγγισης, πλασαρίστηκε ως κριτικά ανεκτικός (και υπερκομματικός πρόεδρας) στο δεύτερο μεγάλο συλλαλητήριο της Αθήνας, προσβλέποντας ενδεχομένως σε ένα στασίδι στην εξέδρα, που τελικά δεν του δόθηκε ποτέ...

Για να ανακαλύψει στο τέλος το φως το αληθινό, και μαζί με το φως και το μεγαλείο του αυθεντικού «πατριωτικού» λόγου, στο ΜΑΠΕΤ ΣΟΟΥ της Αθήνας τον Μάιο, αναλαμβάνοντας εργολαβικά την υποστήριξή του... Το ξέπλυμα του ακροδεξιού  παραληρήματος της διοργανώτριας... Και τελικά ως νέος Χαραλάμπης (του ΣΚΑΙ) να καταντήσει να ξεπλένει τους πατριώτες της Χρυσής Αυγής (ο Χαραλάμπης βέβαια καθαγίαζε τη «σοβαρή» συνιστώσα του εγκληματικού αυτού μορφώματος), στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει το γνωστό: "Είμαστε εθνικιστές και δεν ντρεπόμαστε".

Η επιτυχία βέβαια του ΜΑΠΕΤ ΣΟΟΥ υπήρξε... αποστομωτική (sic), οπότε όλα τα επιχειρήματα περιττεύουν. Το κύρος του πολιτικού λόγου του ανδρός είναι αυταπόδεικτο... 

Αυτός είναι ο κ. Καζάκης κύριοι. Ο mr. Λίρα εκατό στην πολιτική... Ο mr. Ότι λέει δεν ξελέει... Ο mr. Ο πολιτικός σου λόγος συμβόλαιο... Ο mr. Πολιτική σοβαρότητα... Πολιτική σταθερότητα... και άλλα πολλά.

Για τον κ. Καζάκη λοιπόν, αυτόν τον «βαθυστόχαστο» αναλυτή του απόλυτου τίποτε, που έχτισε πολιτική καριέρα με εργαλείο τη φλυαρία του, καταφέρνοντας μέσα στην πολιτική ρουτίνα να συγκαλύπτει τον ερμαφρόδιτο πολιτικό του λόγο και την προκλητικά χαμαιλεόντια πολυγλωσσία του, σε ένα περιβάλλον που η πολιτική ρηχότητα θεωρείται προνομιακό πεδίο αποδοχής του καιροσκοπικού πολιτικού του λόγου...

• Δεν υπάρχει Αμερικανονατοϊκό σχέδιο που προσβλέπει στην γεωστρατηγική ανασύνταξη των Δυτικών Βαλκανίων... Αυτά τα λένε οι συνωμοσιολόγοι και οι απερίσκεπτοι...
• Επίσης δεν υπάρχει αποδομητική διεργασία χορογραφημένη ευθέως από τη Γερμανική Διοίκηση, με γεωπολιτικό αποτύπωμα σε ολόκληρη την Βαλκανική... Αυτά είναι παραμύθια που ξέμειναν στην Γη από την εποχή των καλικαντζάρων...
• Και φυσικά στις Πρέσπες μαζεύτηκε σύμπασα η ελίτ και το διευθυντήριο των Ευρωνατοϊκών μηχανισμών με μπόλικη  από ΟΗΕ για γαρνιτούρα... 

Όχι για να βγει στο σφυρί η πατρίδα σου... 

Όχι για να τριτεγγυηθούν σύμπαντες επιδεικνύοντας το γεωπολιτικό θύμα που μόλις έβαλαν στο χέρι... 

Όχι για να γίνει το πρώτο κατάπτυστο βήμα που εμφανίζει δικαιωμένο τον σλαβόφωνο εθνικιστικό αλυτρωτισμό και του εκχωρεί δικαίωμα επιθετικής κυριότητας πάνω σε αυθεντικά Ελληνικό και βαρύτατο πολιτισμικό και ιστορικό φορτίο... 

Αλλά για να διασφαλιστεί μια πολύτιμη ευκαιρία στον κ. Τσίπρα να κάνει τον δικό του «επικοινωνιακό αντιπερισπασμό» μόνο και μόνο για να «περάσει αθόρυβα ένα νέο «σχέδιο δανειακής σύμβασης» πολύ χειρότερο από όλα τα προηγούμενα, όσο ο κόσμος θα συζητά για τα Σκόπια». (Το ότι βέβαια όλος ο πλανήτης συζητά γι αυτή την εξέλιξη, είναι μια λεπτομέρεια ανάξια λόγου για τον κ. Καζάκη. Που να ξέρει φυσικά ο δόλιος ο πλανήτης, ότι το φλουρί το Κωνσταντινάτο το έχουμε εδώ, έτοιμο και αποφασισμένο να ανατρέψει τα πάντα μέσα σε μια νύκτα).

Αυτά σχεδίασαν λοιπόν. Για κακή τους τύχη όμως, τους πήρε χαμπάρι το γατόνι του Παραπαμπάμ και τους ξεσκέπασε. Είναι τέτοια δε η αμετροέπεια του θράσους αυτού του ανθρώπου, που σε λίγο θα μας καλεί μεταξύ άλλων φαιδρών και ευτράπελων, να τον ευχαριστήσουμε γιατί χωρίς αυτόν -φευ- θα είμασταν πολλά καντάρια φτωχότεροι, στο πνεύμα της παραπάνω διατυπωμένης αληθείας.

Το πρόβλημα βέβαια με τη φαιδρότητα δεν είναι αυτοτελές. Γι' αυτό και δεν μπορεί να προσεγγίζεται με μέτρο αποκλειστικά και μόνο τη γελοιότητα του συλλογισμού των εμπνευστών της. Αν και η γελοιότητα ως μέγεθος, έχει ενσωματωμένη στις προδιαγραφές της την ικανότητα, όταν αρχίζει να παίρνει τον κατήφορο, να ξεπερνά πάντοτε τον πάτο. 

Όσοι λοιπόν πίστεψαν ότι δεν θα ματαξανάκουγαν γελοιωδέστερη τοποθέτηση πέραν αυτής του Αρματωλού της πατριδοκαπηλίας (του κ. Καμμένου), απλώς πλανήθηκαν πλάνην οικτράν. 

Να που εμφανίστηκε ο Μπουμπουλίνος του νεόκοπου αλα καρτ «πατριωτισμού», και δήλωσε εγγράφως το εξής περισπούδαστο στο βαθυστόχαστο γονατογράφημά του, αναγορεύοντας την προσωπική του  μυθομανία σε ύψιστη στρατηγική, εκπορευόμενη μάλιστα από τους στρατηγιστές του Μαξίμου: «Άστον (τον κόσμο) να νομίζει ότι η αναγνώριση των Σκοπίων ως «βόρεια Μακεδονία» είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό από την εκχώρηση ολόκληρης της χώρας στους δανειστές με τρόπο πολύ χειρότερο από εκείνον που απαίτησαν οι δανειστές την εποχή των «δανείων της ανεξαρτησίας» το 1824. Άστον να νομίζει ότι με την εκχώρηση του ονόματος στα Σκόπια τελείωσαν όλα. Το παιχνίδι χάθηκε».

Το πραγματικό πρόβλημα όμως με τη φαιδρότητα, ξεκινάει εκεί που αρχίζει πλέον να προσλαμβάνει επικίνδυνα χαρακτηριστικά. Και τέτοια υφίστανται, στο βαθμό που υπάρχει ακροατήριο πρόθυμο να παραδοθεί στη λαγνεία του λόγου τυχάρπαστων και κάθε λογής παραμυθάδων.

Συνεχίζει λοιπόν το παραλήρημά του ο γονατογράφος της «πολιτικής ανάλυσης», παραμυθιάζοντας και εξαπατώντας, αναφερόμενος και πάλι στο λαό και "αποκαλύπτοντας" την βαθύτερη σκέψη των στρατηγιστών του Μαξίμου: «Άστον να νομίζει (ο κόσμος) ότι δεν μπορεί μια άλλη δική του κυβέρνηση να ανατρέψει την προσβλητική για την ιστορία, τις παραδόσεις και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας επαίσχυντη συμφωνία αναγνώρισης των Σκοπίων. Άστον να νομίζει ότι τυχόν ανατροπή της αναγνώρισης από μια νέα κυβέρνηση θα φέρει την Ελλάδα αντιμέτωπη με τις 140 χώρες που τα έχουν αναγνωρίσει. Ασχοληθείτε λοιπόν με την ονοματοδοσία των Σκοπίων κι αφήστε ήσυχη τη Βουλή να κυρώσει την ολοκλήρωση της μνημονιακής κατοχής. Αφήστε την ήσυχη να θεσμοθετήσει τη δυνατότητα να υπογράφουν μνημόνια και δανειακές συμβάσεις ιδιωτικοί φορείς σαν το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας - για την επερχόμενη νέα ανακεφαλαιοποίηση των συστημικών τραπεζών - και την Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας για την «αξιοποίηση» του συνόλου της περιουσίας των Ελλήνων». 

Αυτός λοιπόν ο απίθανος τύπος, που μόλις στις 12 του Μάη και προκειμένου να στηρίξει το ΜΑΠΕΤ ΣΟΟΥ της Αθήνας, επιστράτευε τη βαριά πολιτική του σκέψη σε ένα άλλο γονατογράφημα με γενικό τίτλο «Εγώ αύριο θα πάω στο συλλαλητήριο. Εσείς;;;»... Ξαφνικά ανένηψε...

Θυμήθηκε πως όλα τούτα τα βαρύγδουπα που ο ίδιος έλεγε πριν από ένα μήνα, ήταν απλώς κουραφέξαλα...

Θυμήθηκε πως έχει καταθέσει και «Μήνυση για εσχάτη προδοσία», και καλεί τον Ελληνικό λαό να τα φορτώσει όλα στον κόκορα λέγοντας πως αυτό που έγινε σήμερα στις Πρέσπες με παρόντα όλον τον θίασο των διεθνών εκβιαστών, είναι μια πράξη τριτεύουσας σημασίας, μια πράξη μονομερής, που το ίδιο μονομερώς θα ακυρωθεί: «Αρκεί να προχωρήσει η δίωξη για Εσχάτη Προδοσία για όλες τις εσχατοπροδοτικές πράξεις που ήδη ενέχεται και προβλέπει ο ισχύον Ποινικός Κώδικας». 

Τόσο εύκολα... Τόσο απλά... Τόσο βελούδινα... Όπως ακριβώς το περιγράφει ο άρχων (του πολιτικού σκότους). Θεϊκό;;;

Το πρόβλημα βέβαια σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι η γραφικότητα του ανδρός. Ούτε ο τραγέλαφος μιας πολιτικής διαδρομής που δομήθηκε στη λογική του "όπου κάτσει σήμερα κι ως αύριο έχει ο Θεός". Μάρτυς αδιάψευστος άλλωστε της πολιτικής του ευθυκρισίας, δεν είναι το "μαγαζί" που έφτιαξε, αλλά η εκπληκτική του ικανότητα να το διαλύσει, με καταλυτική διαλυτική παρουσία την ίδια του την υπόσταση και την αμετανόητη εμμονή του να κανιβαλίζει κατά πάντων.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το σύστημα συντηρεί τον πολιτικό τσαρλατανισμό. Τον συντηρεί και τον αναπαράγει. Του δίνει βήμα για να διεμβολίζει τις ψυχές των ανθρώπων ψευδολογώντας και παραμυθιάζοντας.

Για αυτόν τον αμετανόητο φαφλατά, το εξάμηνο που προηγήθηκε και το οποίο σηματοδότησε την καθολική κατάρρευση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, ήταν μια διαδικασία προσχηματική, κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες του  «one day show» της υπερψήφισης των προαπαιτούμενων της 4ης αξιολόγησης που θα ακολουθούσε. Τίποτε πέραν αυτού δεν κατάφερε να δει...

Το δυναμικό περιβάλλον των ανατροπών που φρόντιζε επιμελημένα να οικοδομεί ο πολύς κ Πάιατ, ήταν απλώς μέρος του πρεσβευτικού τουριστικού πακέτου παροχών...

Η συμφωνία που εκχωρεί αυξημένα δικαιώματα κυριότητας πάνω στο σκληρό πυρήνα του πολιτισμικού και ιστορικού φορτίου του Ελληνισμού, είναι ένα απλό φιλολογικό κείμενο, που δεν συνιστά νομικοπολιτικό προηγούμενο, και δεν εκλαμβάνεται από τη γεωπολιτική μαφία των ισχυρών προστατών, ως κεκτημένο - τετελεσμένο ενός οδικού χάρτη ανεπίτρεπτων εθνικών υπαναχωρήσεων και ως διαρκής υποθήκη δουλοπρέπειας έναντι πάντων, αποτυπωμένη στα πρωτόκολλα των επίσημων και υπό υψηλή εποπτεία διακρατικών διαπραγματεύσεων...

Το κείμενο αυτό δεν παράγει κατά τη γνώμη του κ. Καζάκη, κανένα δυναμικό περιβάλλον ανατρεπτικών διεργασιών στη Βαλκανική της επόμενης μέρας.... 

Δεν δημιουργεί περιβάλλον ασφυκτικών πιέσεων και εξωγενών παρεμβάσεων προκειμένου να απαιτηθεί και εν τέλει να επιβληθεί, παντί τω τρόπω, η αμετάκλητη επικύρωσή του (και μάλιστα αμεσότατα) από μια κυβερνητική πλειοψηφία δουλοπρεπών, ώστε να μην διασαλευτεί ο ήδη υλοποιούμενος σχεδιασμός των ισχυρών, για την φυσιογνωμία των Βαλκανίων της επόμενης μέρας.

Είναι απλά ένα φιλολογικό κείμενο, με μηδενικό γεωπολιτικό αποτύπωμα, και η κοινωνία θα πρέπει να κοιμάται ήσυχη, περιμένοντας τον κ. Ταρατατζούμ να εμφανιστεί στο άσπρο άλογο με τη μήνυσή του ανά χείρας και να το αποσύρει...

Κάπως έτσι άλλωστε επιχείρησε πρόσφατα να δώσει λύση και στο πολιτικό πρόβλημα της Ιταλίας, με την τεχνογνωσία του μηνυτή στη φαρέτρα του, αλλά δεν τον άκουσε ο Ιταλός Ροβεσπιέρος, τις παραμονές της εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα. TRAGIC!!!...

Έτσι... Μόλις κωλοτούμπιασε ο κ. Μόντε... Μόλις συνειδητοποιήσαμε άπαντες ότι η λαϊκή εξέγερση δεν ήρθε στην Ιταλία... Κωλοτούμπιασε και ο Μεσιέ Αναλυτής. Που το δύσκολο θα μου πείτε...

Τόσο απλά... Τόσο εύκολα... Τόσο ρηχά... Αλλά και τόσο αφιλότιμα, κάνει τις γεωπολιτικές του αναγνώσεις ο mr. Τίποτε, που βαυκαλίζει εαυτόν ότι είναι τα πάντα...

Ο κ. Καζάκης ωστόσο, διεκδικεί αναμφίβολα μια μοναδικότητα στο πολιτικό στερέωμα της χώρας. Είναι ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος και την έκταση του μπουρλότου που μπήκε στη Βαλκανική, και μόνο από το γεγονός ότι οι συζητήσεις μεταξύ των δύο χωρών, οδηγήθηκαν σε μια τέτοια συμφωνία. 

• Ακόμη και αν αυτή η συμφωνία, καταστεί κουρελόχαρτο αύριο το πρωί. 
• Ακόμη και αν ο ένας από τους δυο προσυπογράφοντες, πάθαινε καρδιακή ανακοπή πριν προλάβει να αποτυπώσει στο κουρελόχαρτο την υπογραφή του.

Και μόνο το γεγονός ότι τα δυο μέρη έφτασαν να αποδεχτούν αυτό το έκτρωμα ως περίγραμμα συμφωνίας, η φωτιά στη Βαλκανική έχει ήδη ανάψει.

Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τον «αναλυτή» της συμφοράς, αφού η δυναμική στη γεωπολιτική, δεν αποτυπώνεται με μικροπεριγραφούλες στη Wikipedia για να μπορεί να την αντιγράψει.

Προφανώς  και δεν είμαστε αρμόδιοι να αποτυπώσουμε το βαθμό ανοησίας στα λεγόμενα του ανδρός, και ουδόλως μας απασχολεί άλλωστε η προσωπική του πολιτική ανεπάρκεια. 

Μας απασχολεί όμως ο βαθμός επικινδυνότητας του συστήματος των αντιλήψεων από τις οποίες εμφορείται, και αυτή την επικινδυνότητα δεν είμαστε διατεθειμένοι να την συγκαλύψουμε.

Ο άνθρωπος που μόλις ένα μήνα πριν, ταυτίστηκε με τη ρητορική και ενσωματώθηκε αυτοβούλως (και τυπικά) στην αντίληψη του ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ, έρχεται σήμερα να αποδείξει και εγγράφως, ότι η σχέση του με την πολιτική νηφαλιότητα στην αξιολόγηση σοβαρών γεωστρατηγικών δεδομένων, είναι εφάμιλλη της σχέσης που έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο.

Σε αυτήν ακριβώς τη σχέση άλλωστε δομήθηκε και η συνέχεια του show στο οποίο επενδύει το ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ, με τις γνωστές αποδομητικές παρεμβάσεις στις οποίες επιδόθηκε κατά τη διάρκεια των πρόσφατων συγκεντρώσεων στην πλατεία Συντάγματος. (Δείτε ΕΔΩ σχετική ανακοίνωσή μας)

Χάρισμά σας λοιπόν ο mr. Τίποτε, σε όλους εσάς που συνεχίζετε να ξεπλένετε πολιτικά τούτο το πράμα, θεωρώντας πως εγκωμιάζετε ένα φλουρί Κωνσταντινάτο. Ελπίζουμε μόνο να θυμάστε, πως μετά το ξέπλυμα, η βρωμιά παραμένει στο πλυντήριο. Κι αυτός ο κανόνας, δεν έχει εξαίρεση ούτε στην πολιτική.

Το αν θα συνεχίσουν βέβαια να τον αποδέχονται τα δέκα μέλη που του απέμειναν, μετά τον επαναλαμβανόμενο πολιτικό διασυρμό στον οποίο τα συμπαρασύρει, είναι εντελώς δικό τους ζήτημα, και προφανώς δεν μας κόφτει το μέτρο που έχει ο καθένας, για να διαχειρίζεται τον προσωπικό του αυτοσεβασμό...

Το να αφανιστεί όμως από το πολιτικό στερέωμα, αυτό το επικίνδυνο σύστημα αντιλήψεων, και η ανάγκη να αδρανοποιηθεί ο πεμπτοφαλαγγίτικος ρόλος αυτού του συστήματος μέσα στην πολιτική διεργασία, είναι δείγμα ωριμότητας της κοινωνίας, κι αυτό το στοίχημα με την αλήθεια και την πολιτική αξιοπρέπεια, πρέπει να κερδηθεί.

Υ.Γ. Η συνέχεια είναι γνωστή. Θα εμφανιστούν οι γνωστοί "Άγγελοι" με διάφορα σχόλια στην ανάρτηση για να ξελασπώσουν. Άγγελοι του σκότους... Άγγελοι εκπεσόντες... Άγγελοι του Τσάρλι... Άγγελοι σκέτοι σαν τον πικρό καφέ...

Να τους θυμίσουμε να μην κοτσάρουν επόμενο άρθρο με το οποίο επιχειρεί να μπαλώσει τα αμπάλωτα (πιθανότατα μετά από σχετικό καταχέριασμα. Στην πολιτική η πρωτογενής διατύπωση αποκαλύπτεικαι την πρωτογενή περί  των πραγμάτων αντίληψη. Όλα τα υπόλοιπα είναι ...κοπτοραπτική.