Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

Η ηθική της υποταγής σε ένα ανήθικο χρέος

Όχι… Το πρόβλημα δεν είναι μονάχα οι πολιτικές μέσα από τις οποίες επιχειρείται να διασφαλιστεί η «βιωσιμότητα» του Δημοσίου χρέους...


Το πρόβλημα είναι η ίδια του η ύπαρξη. Γιατί το χρέος αποτελεί βολικό και νομότυπο εργαλείο που νομιμοποιεί την εξάρτηση, και γιατί μέσω αυτού και με εργαλείο αυτό, η πατρίδα μας σπρώχνεται στο γεωπολιτικό της απομονωτισμό, ενώ την ίδια στιγμή μέσα από την τεχνική του διαχείριση…
  • Αποδομούνται οι θεσμοί….
  • Υλοποιείται ένα δόλιο πρόγραμμα δομικής και φυσιογνωμικής εξαλλαγής της ίδιας της κοινωνίας. Και…
  • Προωθείται με τρόπο αδίστακτο, ένα εκτεταμένο real estate μέσα από το οποίο η δημόσια ιδιοκτησία και η ιδιωτική περιουσία, αλλάζουν στο σύνολό τους αφεντικό, ταυτότητα και εθνικότητα σε τελευταία ανάλυση.

Όχι… Οι λογικές της πιθανής μείωσης ή έστω της συνετούς διαχείρισης των πρωτογενών πλεονασμάτων, δε θα καθιστούσαν ποτέ το...
χρέος έναν απλό παρονομαστή σε ένα λογιστικό κλάσμα.

Όποιο και αν είναι το μέγεθος των πρωτογενών πλεονασμάτων, οι πραγματικές τους συνέπειες έχουν πρόσημο εθνοκτόνο και δολοφονικό αφού…
  • Ισοδυναμούν με πολλαπλάσιο αυτών έλλειμμα από τον οικογενειακό προϋπολογισμό…
  • Παγιώνουν την αποεπένδυση άρα τις αρνητικές δυναμικές  που τροφοδοτούν και εν τέλει παγιώνουν φαινόμενα αποδόμησης και οριστικής διάλυσης της εθνικής οικονομίας….
  • Αποδέχονται ως αδιαμφισβήτητη – ύψιστη αξία την ηθική εξυπηρέτησης ενός χρέους ανήθικου, που οδηγεί τη χώρα στη διάλυση και την κοινωνία στην αποσύνθεση.
Όχι… Η χώρα δε χρειάζεται ελεγχόμενες ανάσες, με τη στρόφιγγα να παραμένει εκχωρημένη στα χέρια των δημίων της.

Αυτό που χρειάζεται αυτή η χώρα, είναι…
  • Τον αέρα που της κλέβουν, και τον θέλει ολόκληρο…
  • Την αξιοπρέπεια που της στερούν, και τη διεκδικεί χωρίς εκπτώσεις…
  • Το δικαίωμά της να κοιτάξει μπροστά, όχι σαν λαθρεπιβάτης σε μικροδιαλείμματα μιας φυλακισμένης ζωής, αλλά ως κυρίαρχη οντότητα με αυτοπεποίθηση, και με το δικαίωμα της να σχεδιάζει τα δικά της βήματα, να παραμένει ιερό, αδιαπραγμάτευτο, αρνούμενη να το υποθηκεύσει εις χείρας του όποιου τρίτου.
Η χώρα χρειάζεται έμπνευση, ηθικό και τον πολιτικό καταλύτη που θα την αφυπνίσει, στη λογική της πολιτικής ανατροπής...
  • Γιατί μόνο τότε θα καθήσουν στο σκαμνί του φυσικού τους δικαστή, όλοι αυτοί που την οδήγησαν ταπεινωμένη στο κρεβάτι του Προκρούστη...
  • Γιατί μόνο τότε θα είναι αποτελεσματική, εθνική και αξιοπρεπής η Ελληνική απάντηση, απέναντι σε όλους αυτούς που εμπνεύστηκαν και χορογράφησαν την υποταγή της χωρίς "τουφεκιά"...
  • Γιατί μονάχα έτσι θα ανακτήσει το αυτονόητο. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το δικαίωμά της να αποκτήσει με το μέλλον της τη σχέση που πραγματικά δικαιούται.
Αυτά και μόνον αυτά χρειάζεται η χώρα. Όλα τα υπόλοιπα, είναι ψευδολογήματα, καλλιεργούμενες αυταπάτες και υλικά με στόχο την εξαπάτηση του λαού, για να μη διανοηθεί ποτέ να σηκώσει κεφάλι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου