Τι ζούμε, Θε μου...!!!

Όπως είναι γνωστό, με τον νόμο 4389 του 2016 που ψηφίστηκε πέρυσι τον Μάιο, δίνεται το δικαίωμα στα funds να αγοράσουν τα δάνεια όλων των... χρωμάτων (όχι μόνο τα κόκκινα). Ήδη 4 εταιρείες έχουν πάρει άδεια διαχείρισης δανείων, με πιο πρόσφατη την Pillarstone Greece, θυγατρική του ξένου fund KKR και με διασυνδέσεις με την οικογένεια Βαρβιτσιώτη. Οι πολιτικοί μας έχουν και το μαχαίρι, έχουν και το πεπόνι και το γλεντάνε μια χαρά, εις υγείαν των κορόιδων!!!...

της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΠΕΤΣΑ

Από εδώ και πέρα, το παιχνίδι αγριεύει και θα ζήσουμε "ιστορικές" στιγμές. Τα funds θα είναι "ψυχροί εκτελεστές" των συμβάσεων και θα τις καταγγέλλουν ακόμα κι αν κάποιος έχει μείνει πίσω μία ή και μισή δόση!

Ακόμα και κάποιες εξαιρέσεις που υπήρχαν στον 4389/2016 και αφορούσαν σε δάνεια με εγγύηση του δημοσίου, δάνεια που έχουν εμπράγματη εξασφάλιση την πρώτη κατοικία μέχρι 140.000 και δάνεια του ταμείου παρακαταθηκών, καταργήθηκαν με την τροπολογία της προηγούμενης Πέμπτης. Πλέον, από την πώληση των δανείων δεν εξαιρούνται ούτε τα δάνεια με εγγύηση του ΤΕΜΠΜΕ (Ταμείο...
Εγγυοδοσίας Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων), ούτε καν τα δάνεια με εγγύηση του δημοσίου που αφορούν σεισμόπληκτους, πυρόπληκτους και πλημμυροπαθείς!

Οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις με τον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας θα γίνονται με διαδικασίες εξπρές, με... όρους που ευνοούν τις τράπεζες και ο πολίτης θα στερείται και τα λίγα ένδικα μέσα που είχε για να προστατευτεί.

Αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 1.000.000 «κόκκινα» δάνεια και πάνω από 1.000.000 «πράσινα», για πολλά από τα οποία όμως έχει ανάψει το… πορτοκαλί, δηλαδή κινδυνεύουν άμεσα να «κοκκινίσουν» κι αυτά. Κάτι που πολλές φορές δεν λαμβάνεται υπόψιν, είναι ότι από πλειστηριασμούς και κατασχέσεις δεν κινδυνεύουν μόνο οι δανειολήπτες, αλλά και οι εγγυητές. Μπορεί δηλαδή κάποιος που δεν χρωστάει πουθενά, να βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, επειδή κάποτε εξυπηρέτησε ως εγγυητής κάποιο φιλικό ή συγγενικό του πρόσωπο. Αν τα βάλουμε όλα αυτά μαζί, μπορούμε να υπολογίσουμε γύρω στα 4 με 5 εκατομμύρια κόσμο που σύντομα θα τους πάρουν στο κυνήγι τα ανελέητα funds!

Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και το ειδικό σώμα της ΕΛ.ΑΣ. που θα αναλάβει τις εξώσεις είναι προ των πυλών.

Τι βλέπουμε να αντιτάσσεται απέναντι σε αυτήν την κατάσταση;

Βλέπουμε κάποιους δικηγόρους να προσπαθούν να σώσουν ό,τι σώζεται για τους πελάτες τους, γνωρίζοντας ότι όλες οι υπάρχουσες λύσεις, δεν είναι παρά σύντομες «πιστώσεις χρόνου» και ότι τελικά κανείς δεν θα σωθεί. Απόδειξη; Οι περίφημες «ρυθμίσεις» των δανείων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ οι τράπεζες έχουν ήδη ρυθμίσει πιστώσεις 46,7 δις ευρώ, αλλά σχεδόν τα μισά ρυθμισμένα δάνεια «κοκκινίζουν» και πάλι.

Βλέπουμε κάποιους να προβάλλουν ως αίτημα να δοθεί «προτεραιότητα στον δανειολήπτη» στην εξαγορά του δανείου του. Αυτό είναι κάτι που ακούγεται λογικό και δίκαιο αλλά πρακτικά, νομίζω, λίγη αξία έχει. Αν κάποιος δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τη δόση του δανείου, πιθανότατα δεν μπορεί και να το εξαγοράσει, ακόμα και με έκπτωση. Αλλά η πραγματική κυβέρνηση (τρόικα) και η εικονική κυβέρνηση (ΣύριζΑνέλ) δεν είναι διατεθειμένες ούτε και αυτό το ελάχιστο να επιτρέψουν.

Βλέπουμε τους συμβολαιογράφους να έχουν ξεκινήσει αποχή από τον Οκτώβριο και να επιδίδονται σε ένα πρωτοφανές υποκριτικό αλισβερίσι, αλλάζοντας το πλαίσιο της αποχής τους κατά πώς βολεύει στην εκάστοτε περίσταση, αλλά ποτέ να μην θέτουν επί τάπητος το θέμα της λεηλασίας συνολικά της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων πολιτών. Οι εξαιρέσεις, των εξαιρέσεων και κάθε βδομάδα στα ειρηνοδικεία οι τράπεζες κάνουν πάρτι!

Ξεκίνησαν κάνοντας αποχή από πλειστηριασμούς μόνο των κατοικιών που επισπεύδονται από τράπεζες, δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και δήμους και αφήνοντας στο έλεος καταστήματα, οικόπεδα, αγροτεμάχια, βιοτεχνικούς χώρους και τόσα άλλα. Τους έτρωγε όμως η ανησυχία ότι κάποιοι… πονηροί «…έχοντας ως δικαιολογία και καλυπτόμενοι από την αποχή μας, αποφεύγουν την εκπλήρωση ή τον διακανονισμό των οφειλών τους, ενώ έχουν τη σχετική δυνατότητα, αδικώντας κατάφωρα όσους από τους συμπολίτες μας προσπαθούν να είναι συνεπείς…» Τέτοια αίσθηση δικαίου από τους «λειτουργούς της δικαιοσύνης», τους συμβολαιογράφους μας! Για να διορθώσουν λοιπόν αυτήν την κατάφωρη αδικία, αποφάσισαν να ανοίξουν το δρόμο και στους πλειστηριασμούς κατοικιών, βάζοντας (αυθαίρετα) ένα αρκετά υψηλό όριο χρέους (400.000), χωρίς να εξετάζουν από πού προκύπτει αυτό το χρέος, αν είναι στεγαστικό ή επιχειρηματικό δάνειο, αν είναι από φόρους κλπ. Αν λοιπόν, όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους, το ποσό εγγραφής κατάσχεσης είναι ή ίσο ή μεγαλύτερο από αυτό το όριο, τότε δεν καλύπτεται η κατοικία από την αποχή τους και εκπλειστηριάζεται κανονικά. Όσο για το αίτημα της αποχής τους; Ζητούν από την κυβέρνηση να «νομοθετήσει για την προστασία της πρώτης κατοικίας»! Αναρωτιέται κανείς σε ποια χώρα ζουν και ποια δικαιοσύνη υπηρετούν. Γιατί αν αυτοί που είναι και «μέσα στα πράγματα» δεν έχουν καταλάβει πού πάει η δουλειά, τι να περιμένεις από τον απλό πολίτη;

Με… ταξικούς αστερίσκους και εξαιρέσεις βλέπουμε τέλος να λειτουργεί και ένα μέρος του «κινήματος κατά των πλειστηριασμών». Η ταξική συνείδηση αυτών των ομάδων δεν διαχωρίζει τα ακίνητα ανάλογα με το είδος τους (αν είναι δηλαδή σπίτια ή μαγαζιά) αλλά με το… μέτρο! Ο σωστός επαναστάτης, στη μεζούρα φαίνεται και έτσι βλέπουμε τους εκπροσώπους του «κινήματος» να εξετάζουν την κάθε υπόθεση με κάθε λεπτομέρεια: Πού είναι; Πόσα μέτρα είναι; Πόσα χρωστάει; Σε ποιους χρωστάει; Και πάει λέγοντας, ενώ έχουμε βρεθεί και στην πολύ άβολη θέση να είναι παρών ο οφειλέτης και να περνάει από ανάκριση 3ου βαθμού, για να πάρει έγκριση «προστασίας» από το «κίνημα»!

Τι θα ‘πρεπε να γνωρίζουμε αυτήν τη στιγμή;

Θα ‘πρεπε να γνωρίζουμε ότι οι τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί 3 φορές, ακριβώς εξαιτίας των κόκκινων δανείων, με χρήματα δικά μας, από τη δική μας τσέπη αρπαγμένα. Τώρα βαδίζουμε ολοταχώς για την τέταρτη κι όμως, κανένας έλεγχος δεν έγινε για το πού πήγαν όλα αυτά τα λεφτά, κανένα δάνειο δεν σβήστηκε, ως όφειλε. Και ενώ «επιδοτήσαμε» τη διάσωση των τραπεζών από το υστέρημά μας και χωρίς να ερωτηθούμε, έρχονται τώρα να μας πάρουν τα σπίτια και τα ακίνητα επειδή δεν έχουμε να τους πληρώσουμε τη δόση.

Θα ‘πρεπε να βλέπουμε ότι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που πριν μερικά χρόνια ανθούσαν ή απλώς επιβίωναν αξιοπρεπώς, βουλιάζουν η μία μετά την άλλη υπό το βάρος των τοκογλυφικών δανείων και της υπερφορολόγησης. Ίσως  η μόνη επιχείρηση που θα άξιζε να ανοίξει κανείς στις μέρες μας, θα ήταν μια εταιρεία παραγωγής λουκέτων! Καταστήματα, βιοτεχνικοί και βιομηχανικοί χώροι, κάθε Τετάρτη βγαίνουν στο σφυρί από τα κοράκια των τραπεζών και κανείς δεν μιλά γι’ αυτό, μια που έντεχνα όλη η συζήτηση στρέφεται στην «προστασία της πρώτης κατοικίας»!

Θα ‘πρεπε όλοι να γνωρίζουμε ότι οι φόροι που χρωστάμε, κακώς ονομάζονται ακόμα «χρέη προς το Δημόσιο», γιατί αυτό που ξέραμε ως Ελληνικό Δημόσιο πολύ απλά έχει πάψει να υφίσταται. Όλος ο έλεγχος των δημοσιονομικών έχει περάσει στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, η οποία είναι μια ιδιωτική εταιρεία, υπό τον πλήρη έλεγχο της τρόικα. Ούτε η «κυβέρνηση», ούτε η Βουλή, ούτε καν ο υπουργός οικονομικών έχει καμία δικαιοδοσία ή κανέναν έλεγχο σε αυτήν την Αρχή. Το κράτος έχει μετατραπεί και επίσημα πλέον σε εισπρακτικό μηχανισμό των «δανειστών». Οι φόροι και τα χαράτσια όλο και αυξάνονται, όχι για να χρηματοδοτηθεί η υγεία, η παιδεία και οι ανάγκες του ελληνικού λαού, αλλά για να πετύχουμε τους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος και να καταλήξουν στο βαρέλι δίχως πάτο του εξωτερικού μας χρέους. 

Θα ‘πρεπε τέλος να μας έχει γίνει συνείδηση ότι αυτό που ζούμε είναι μια ιδιότυπη κατοχή που μας επιβλήθηκε με δόλο και εκβιασμό. Ότι η νομιμότητα που επικαλούνται οι «λειτουργοί της δικαιοσύνης», πρόθυμοι συνεργάτες του συστήματος, δεν είναι παρά ένα κατοχικό δίκαιο, που έχει αλλοιώσει πλήρως το νομικό μας σύστημα, έχει καταλύσει το Σύνταγμα και παραβιάζει συστηματικά και κατάφωρα τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα μας. Καμιά δικαιοσύνη δεν μπορεί να αποδοθεί σε καθεστώς συνταγματικής εκτροπής, παρά μόνο όταν αυτό ανατραπεί και αποκατασταθεί η έννομη τάξη στη χώρα.

Άλλα πράγματα, λοιπόν, θα ‘πρεπε να βλέπαμε τώρα να συμβαίνουν.

Θα ‘πρεπε να βλέπαμε τον αρχηγό της ελληνικής κυβέρνησης, στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, να αποκηρύσσει το εξωτερικό χρέος της χώρας, ως προϊόν εκβιασμού, δόλου και απάτης και να ανακοινώνει την άρνηση της αποπληρωμής του.

Θα ‘πρεπε να λέγαμε οριστικό «γκουντμπάη» στην αγαπημένη μας ΕΕ, αφού πρώτα την ευχαριστούσαμε για τα… τόσα καλά που μας έχει κάνει.

Να καταργούσαμε την Τράπεζα της Ελλάδας και στη θέση της να ιδρύαμε μια πραγματικά ελληνική, κρατική κεντρική τράπεζα που θα εξυπηρετούσε την ελληνική οικονομία, κόβοντας το δικό μας εθνικό, κρατικό νόμισμα.

Θα ‘πρεπε να βλέπαμε τις τράπεζες να έχουν χρεωκοπήσει. Να είχαν μπει μέσα ειδικοί εισαγγελείς και εκκαθαριστές και να τις έκαναν φύλλο φτερό για να δουν πού έχουν πάει τα τόσα δις που έχουν αρπάξει.

Θα ‘πρεπε τα δάνεια των πολιτών να είχαν «παγώσει» έως ότου λήξει ο έλεγχος. Και αφού διαπιστωνόταν ποιοι πήραν θαλασσοδάνεια και ποιοι είναι τα λαμόγια, τα χρέη των υπολοίπων, των πραγματικών θυμάτων της τοκογλυφίας, να σβήνονταν, και τα ακίνητα που παράνομα αλλάξαν χέρια, να επιστρέφουν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους!

Θα ‘πρεπε να βλέπαμε την ελληνική κυβέρνηση να σχεδιάζει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, με ένα εκτεταμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, χρηματοδοτούμενο με το δικό μας εθνικό νόμισμα. Να ανακοινώνει μέτρα προστασίας της παραγωγής και να βάζει μπρος τη μηχανή ανοικοδόμησης, δίνοντας εισόδημα στον κόσμο.

Θα ‘πρεπε να βλέπαμε τους δωσίλογους που δεν δίστασαν να πουλήσουν και να υποδουλώσουν τη χώρα και το λαό, με αντάλλαγμα το προσωπικό κέρδος και την εξουσία, στο εδώλιο του κατηγορουμένου, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

Θα ‘πρεπε τέλος, να βλέπαμε να μπαίνουν οι βάσεις για μια πραγματική δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία, για πρώτη φορά από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους.

Τότε θα βλέπαμε τον Έλληνα ξανά να χαμογελάει, θα βλέπαμε τα παιδιά μας να ξαναγυρίζουν σιγά σιγά από την ξενιτιά και θα σχεδιάζαμε με πίστη και αισιοδοξία ένα καλύτερο αύριο.

Όλα αυτά μπορούμε να τα ζήσουμε. Ενότητα λαού χρειάζεται και απόφαση. Και, κυρίως, να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις. Ή όλοι θα σωθούμε, ή κανένας!

ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ